“Μ’ ένα χαμόγελο θνητό και δίβουλο μπήκε στη σκέψη μου το φεγγάρι”
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //
“Παράκτιος Οικισμός” ποίηση, Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Εκδόσεις Μελάνι
Η ιδιαίτερη η γραφή της ΔΧ αποτυπωμένη με ένα καθ’ όλα προσωπικό ύφος που μπορεί να ανιχνεύει μέσα από τις λέξεις έννοιες που αξιολογούν τις αιτίες και τα αιτιατά της ανθρώπινης ψυχής.
Ευαίσθητος δέκτης της πραγματικότητας δεν μπορεί να μην καταγράψει από την εξωτερική όψη των πραγμάτων την εσωτερική τους διάσταση.
Με επίγνωση του μάταιου επικοινωνεί συνειρμικά με τις λέξεις που παρά τη συμβολική τους λειτουργία, το σύνολο του κάθε ποιήματος παραμένει ευθύ, θερμό και ανοιχτό ανασύροντας μέσα από τις επείγουσες βουλές του -που χαρακτηρίζονται από διαύγεια, δραματική ένταση και αισθητική ποιότητα- την προσέγγιση κάποιων αισθήσεων που ασφυκτιούν μέσα στις συμβατικότητες της καθημερινότητας.
Γλώσσα που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος των πολλαπλών αποχρώντων εννοιών με τόνο που γίνεται ολοένα και πιο επιβλητικά καταιγιστικός ο ρυθμός δυναμώνοντας τις εντυπώσεις που δημιουργούν εικόνες να τρέχουν με κινηματογραφική ταχύτητα και ν’ αφήνουν την εντύπωση ότι η δυναμική αυτή στο σύνολο των ποιημάτων εμπεριέχει μια κραυγή αγωνίας.
Σε ετούτο αναμφίβολα συμβάλει που κάθε στίχος ξεκινάει με κεφαλαίο γράμμα ακόμα κι όταν λείπει κάποιο σημείο στίξης δίνοντας την έμφαση μιας αυτόνομης δυναμικής μέσα στο σύνολο του ποιήματος
Από το ποίημα: Το τσίμπημα
Μακριά στη γραμμή του ορίζοντα,/ Είναι το σπίτι μου. Βαδίζω, φεύγει./Στα παράθυρα του ο ήλιος/ Μοιάζει θλιμμένο παχουλό μωρό/ Που του ανεβαίνει ο πυρετός του.
Κι άλλο ένα παράδειγμα από το ποίημα: Περί το τέλος της ημέρας
Στο τραπέζι είχε απομείνει ένα μαχαίρι/ Πρωτύτερα είχε κόψει ή τραυματίσει./ Τώρα η αχρησία το πάγωνε/ Σαν πτώμα μικρού ζώου από ατσάλι.
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
Η δραματική ένταση των ποιημάτων αποδίδουν επ’ ακριβώς τη συγκινησιακή φόρτιση ως να πρόκειται η ποιήτρια να έχει αποκτήσει τη συνείδηση του μάταιου και εφήμερου των ανθρώπινων πραγμάτων και να προσπαθεί, χωρίς όμως να αφήνεται, ούτε για μια στιγμή, να παρασυρθεί από την απογοήτευση μέσα στα αδιέξοδα τους. Αντίθετα, με λόγο καθαρά υπολογιστικό και υπολογίσιμο δίνει το προσωπικό της στίγμα στο εφιαλτικό παρόν ενός κόσμου που βρίσκεται εγκλωβισμένος στην εσωτερική του απομόνωση και, με πένα σαν καταφύγιο καταφέρνει να προφυλάσσει το όνειρο μέσα στην ποίηση της, με Το κατάλληλο δώρο
Με κατάλοιπα βαριάς δυσθυμίας,/ Ίσως και βαριάς τροφής στο στομάχι,/ Σέρνω απόψε τα βήματα μου στον κήπο/ Πάνω σε τούτες τις αυτοκρατορικές παντόφλες,/ Δώρο ενός φίλου που δεν ζει πια.
Στην ποικιλότροπη γραφή της, η ποιήτρια, κατορθώνει να δώσει νόημα και πνοή στη μοναδικότητα των στιγμών. Με λεκτική ευχέρεια καταγράφει ότι σαν σκέψη, βίωμα ή ιδέα περνάει απ’ το μυαλό της.
Οι στίχοι της εμπεριέχουν όλα τα νοήματα που μπορούν να υπάρξουν γιατί παρουσιάζονται αυτούσια και δυνατά σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες των ανθρώπων, ακόμη και σ’ ένα παράκτιο οικισμό με κυματίζουσα θάλασσα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Γενναίος απολογισμός
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ελένη Χωρεάνθη «Η συνήθεια του αριθμού», εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος, σελ. 80 Με πολλά χιλιόμετρα ποίησης και πεζού λόγου πίσω της, η Ελένη Χωρεάνθη φτάνει με την «Συνήθεια του αριθμού» στην ύψιστη ώρα. Στοχαστική, υπαρξιακή,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ψάχνοντας ένα αστέρι που χάθηκε”
Του Χρήστου Δημούλα // * Μονάχος τώρα πιά, πήρα την απόφαση και ξαναβρίσκομαι εδώ, στο μέρος απ’ όπου λάτρευες να μετράς τ’ αστέρια, αφού εσύ έφυγες μακριά, με πικρία που δεν πρόλαβες να ζήσεις- άλλο αν
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Με τον τρόπο του Σωτήρη Κακίση
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Σωτήρης Κακίσης: “Μια δάφνη / Ανάποδα ο άνεμος”, εκδόσεις Βακχικόν Πολυπρόσωπος, ευρύχωρος, ο κόσμος που ξετυλίγεται μέσα στην ποίηση του Σωτήρη Κακίση, με τους ιδιωτικούς χώρους να μεταποιούνται σε «κοινό
Περισσότερα -
“Η λήθη μου ποτέ δεν κοιμάται”
Από τον Γιώργο Ρούσκα // * Προσέγγιση στην ποιητική συλλογή της Μαρίας Χρονιάρη «Αγέννητη γη», εκδόσεις Σοκόλη, 2017 Αγέννητη γη. Ποια είναι αυτή η γη που δεν γεννήθηκε; Ή δεν γεννήθηκε ακόμα; Η γη της επαγγελίας; Η γη
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί”
Του Ηλία Οικονομόπουλου // * “Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί” Ήταν οι δυο τους. Εγώ κοιτούσα τη σκηνή από μια απόσταση. Θα μπορούσα να είμαι ο ένας ή ο άλλος. Δεν έμαθα ποτέ ποιος από
Περισσότερα -
Μιλώντας έντιμα στα παιδιά
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Μάκης Τσίτας «Ο δικός μου ο μπαμπάς», εικονογράφηση: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκη, σελ. 24 Όταν η δουλειά σου είναι με παιδιά στο σχολείο και όταν η ίδια αγαπάς να διαβάζεις βιβλία για μικρούς
Περισσότερα -
Ο Νίκος Βεργέτης τιμήθηκε με το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2018 από το Περιοδικό Κλεψύδρα
Το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2018 από το Περιοδικό Κλεψύδρα και το Έναστρον Βιβλιοκαφέ απονέμεται στον Νίκο Βεργέτη για το βιβλίο του «χόλι μάουντεν» (εκδ. Κέλευθος, 2017). Ο συγγραφέας αποτυπώνει με τόλμη και επινοητικότητα μια αξιο-ιστόρητη ανθρώπινη συνθήκη, αξιοποιώντας εύστοχα
Περισσότερα
