Fractal

Ποίηση: “Παραδίνομαι”

Της Ελένης Τριβέλλα //

 

 

f9

 

 

Ακροθιγώς

υποπτεύθηκα

την επαφή

με το αληθινό

 

σε εμβριθή κατάσταση

 

δηλωτικό…

εμβριθούς ευτυχίας.

 

Υγρή, απάνεμη,

ξεμαλλιασμένη

στέκω ανήκουστη

στα δύο πόδια

ισορροπώντας

στο σεντόνι.

 

Φερέφωνό της.

 

Ανάσκελα

με πνιγμένο κεφάλι

ίσαμε τους κροτάφους,

αναπαυμένη ψυχή

στον φυσικό της χώρο.

 

Άηχο το νερό,

στρώμα αγαλλίασης

άυπνο, άπνοο

μεταγγίζει κύτταρα

στο σώμα μου.

 

Πλάσμα αίματος

ανακατεύεται

στις φλέβες μου

σε κάθε ανατάραξη

του βυθού.

 

Γίνεται αίμα δικό μου,

ζεστό και δροσερό.

Ν’ αντέξει τον καυτό ήλιο.

Ν’ αντέξει την παγωμένη

ανατριχίλα.

 

Ξέβραζε η θάλασσα

υπόστεγα,

περιττή βλάστηση,

πολύπλοκο σταυρόλεξο

αναγραμματισμού

για αμφίχειρες.

 

Στον άβουλο αόριστο

μουλιασμένα τα νύχια,

ολοφάνερα και καθαρά

σηματοδοτούν

την άκρη του τυχαίου.

´Η του βολικού.

´Η του ηθελημένου.

´Η του επιτακτικού.

 

Ακροθιγώς βάθυναν

οι λεπτομέρειες.

Με κλειστά τα μάτια

εξέτασα

την εμπιστοσύνη

με την εμβρίθεια

της εκχωρισμού μου

στη διανόηση του πνεύματός της.

 

Παραδίνομαι εκούσια.

 

Ασυμβίβαστα.

Ανυποχώρητα.

Ανένδοτα.

 

Παραδίνομαι

οικειοθελώς.

 

Εγκαθίσταμαι άπραγη.

 

Χαρισμένη

από μένα

στην

καταλυτική,

ανόμοια ευτυχία

της ανομίας

του σύμπαντος.

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top