Για τον «Παράδεισο»

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

Γιώργης Παπανικολάου «Ο Παράδεισος, η γένεση του κακού», εκδ. Οσελότος

Ένα νέο βιβλίο του Γιώργη Παπανικολάου, «ο Παράδεισος, η γένεση του κακού», κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οσελότος,

Ο συγγραφέας καταπιάστηκε με ένα θέμα που καθόλου εύκολο δεν είναι, να εμπλακεί σε ζητήματα που ανά τους αιώνες διάφορες φιλοσοφικές θεωρίες δεν έχουν καταφέρει να αποδείξουν το όλον του θέματος. Κατά πόσο, δηλαδή, είναι αλήθεια ή ψέματα, όλα ετούτα τα ζητήματα περί αγγέλων και άυλων όντων.

Ή πόσο αναγκαία (κατά προσωπική μου πάντα άποψη), μπορεί να είναι για την απτή ζωή μας, όταν σε περιόδους κρίσης, πρακτικά δεν υπάρχουν όταν τα αναζητούμε. Και μόνο στο πνεύμα μιας κάποιας πίστης υπάρχουν μόνο και μόνο για να μας κρατούν σε ψυχική ισορροπία εκείνες τις δύσκολες ώρες που βιώνει ο άνθρωπος στη ζωή του.

Αλλά σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας ως άλλος μύστης προσπαθεί με τρόπο σύγχρονο απλό και κατανοητό να μεταδώσει τη δική του οπτική για όσα σε αυτό το θέμα είναι καταγεγραμμένα για την δημιουργία του κόσμου στα αρχαία ιερά κείμενα.

Δύσκολο το εγχείρημα του, κράτησε όμως μέσα στον πλούσιο λόγο του εκείνη την απόσταση του συγγραφέα από τις προσωπικές του εκτιμήσεις κι απλά αναφέρεται μέσω των στοιχείων και τη βιβλιογραφία στο θέμα με το οποίο ασχολήθηκε.

Πλούσια η εκφορά λόγου, άριστο το συντακτικό, εμφανίζει το απόλυτο ύφος της ελληνικής γλώσσας μας καθώς έχει άψογα αποδώσει το θέμα του ο συγγραφέας.

Ερχόμενος πανέτοιμος και απόλυτα ενημερωμένος να καταθέσει στις σελίδες του βιβλίου του ένα παραμυθένιο πόνημα, και με τη δική του πνευματική διάσταση, να δημιουργήσει και να συναντήσει τους αγγέλους βοηθούς της μεγάλης Πνοής, όπως αποκαλεί, το υπέρτατο Θείο, για τη δημιουργία του σύμπαντος και των πλανητών.

Το βιβλίο εκτός από την εισαγωγή, χωρίζεται σε 20 κεφάλαια όπου σταδιακά εξελίσσεται μέσα από την ιστορία του η γένεση της Γαίας.

Όλα αυτά τα συναντάμε με έναν απλά ουσιώδη κι ανεπιτήδευτο τρόπο μέσα στο βιβλίο. Ο συγγραφέας καταφέρνει με ξεκάθαρη γραφή να αποδώσει σκέψεις και συναισθήματα που εκφράζονται από άυλα όντα καθοδηγούμενα σε συνθήκες απόλυτης γαλήνης, από τη συνολική δύναμη αθωότητας της Πνοής του μεγάλου δημιουργού.

Τα γεγονότα και οι πράξεις που ξετυλίγονται σε μεταφέρουν στον ιδεατό κόσμο, τον άγνωστο μα ωστόσο απόλυτα προσιτό στο σύνηθες ύφος του γνωστικού μας κόσμου, οι συμπεριφορές και οι πέντε αισθήσεις των άυλων όντων, να είναι πανομοιότυπες με των ανθρώπων.

Από την πρώτη παράγραφο το ατμοσφαιρικό σκηνικό που έχει στήσει ο συγγραφέας είναι εμφανές ότι εμπνέεται αρχικά από τη γένεση του κόσμου και με τη ματιά της σύγχρονης φανταστικής λογοτεχνίας, μάς μεταφέρει σ’ εκείνους τους καθαρούς καιρούς όπου η Πνοή του μεγάλου δημιουργού διέτρεχε αδιάλειπτα το νέο πλανήτη μέσα στο χωροχρόνο όπου επικρατούσε η αρμονία και οι συνθέσεις σύστασης για την επώαση ενός νέου κόσμου που αγαλλίαζε στο χάδι της Πνοής με το πνεύμα της άμετρης αγάπης και της απόλυτης καλοσύνης που πρόσφερε, και δημιούργησε έναν κόσμο απόλυτης τελειότητας που συνεχώς θα εξελισσόταν και μέσα στο μεδούλι της κάθε ύπαρξης, φυτικής ή ζωικής, θα πρόβαλε η εμπιστοσύνη και η χαρά της προσφοράς και της συντροφικότητας που θα βρισκόταν πάνω και πέρα από τις διαφορετικότητα του γένους και του είδους.

Το κακό γεννήθηκε πριν ακόμα διαχωριστεί εννοιολογικά η αγάπη από το μίσος. Η άρνηση των δύο Αρχαγγέλων να πάρουν μαζί τους τον Εωσφόρο στον Πλανήτη της Απόλυτης Καλοσύνης, αντιμετωπίζοντας τον ισότιμα όπως άλλωστε θα έπρεπε κατ’ εκείνον, ήταν η αιτία να ονοματιστεί στον κόσμο η αδικία ως παράβαση του νόμου ή της ηθικής επιταγής.

Η έννοια της αγάπης άρχισε σιγά σιγά να πληγώνεται στην ουσία της και μέσα από σκέψεις πικρίας και πόνου δημιουργήθηκαν συναισθήματα αρνητικά που έμελλε ν’ ακολουθήσουν τον Άνθρωπο σε όλη τη μακρόπνοη πορεία της εξέλιξής του.

Η αμφιβολία, η απογοήτευση, η μοναξιά, που ο Εωσφόρος ένιωσε μέσα στον αποκλεισμό του, έγιναν ο χρησμός για κάθε σκεπτόμενη οντότητα που από δω και πέρα θα έπρεπε ν’ αποκρυπτογραφήσει την ίδια της την ύπαρξη, επιδιώκοντας την εσωτερική της αναβάθμιση ως υπέρβαση και πορεία στο Φως.

Ο Άνθρωπος, το δημιούργημα το μεγάλο, το σύνθετο και το πρωτοφανές. Το ταυτόχρονα υλικό και άυλο. Ο Άρχων του πλανήτη και του κόσμου γεννήθηκε από τη μετάβαση της πνοής και της μορφής του αγγέλου σε ύλη πρωτόγνωρη και μοναδική, για να μεγαλώσει με τον τρόπο ζωής του τη συνολική δύναμη της αθωότητας σε ολόκληρη τη Γαία, συνυπάρχοντας συντροφικά με τα άλλα πλάσματα. Το αντάλλαγμα για κείνον ήταν η μεγάλη πληρότητα που ένιωθε να τον περιβάλει, με αγάπη για όλα όσα γύρω του υπήρχαν.

Η εσωτερική αγαλλίαση που έκανε το όνειρο να διεισδύει στην πραγματικότητα και το αντίστροφο συντελούσε στη σταθεροποίηση και το μεγάλωμα της αρμονίας.

Κι έρχομαι εγώ να συμπληρώσω με τη δική μου πάντα άποψη, πως το μοναδικό λάθος που έκανε η μεγάλη Πνοή ήταν ότι εμπιστεύτηκε τον άνθρωπο ώστε να του εμφυσήσει το εγώ, χωρίς να υπολογίσει το προηγούμενο συμβάν με τον Εωσφόρο που είχε ήδη προβάλει αρνητικά συναισθήματα, επιφέροντας ένα βαρύ κόστος στο μεγάλο σχέδιο του για έναν αρμονικό κόσμο δίχως αμφιβολία, αλαζονεία, μοναξιά και πόνο.

Το βιβλίο, λέω ότι για μένα είναι μια αλληγορία βασισμένη στη φιλοσοφική θεωρία της διαρχίας, που δέχεται την ύπαρξη δύο αρχών που διέπουν τον κόσμο σε κάθε οντότητα και τούτο αποδεικνύεται και από την άποψη του συγγραφέα που λέει ότι: Από το όλο έργο αναδεικνύεται η δυιστική υπόσταση του ανθρώπινου είναι, που παραπέμπει σε μια διαρκή πάλη μεταξύ καλού και κακού, και στο εκάστοτε αποτέλεσμα που διαμορφώνεται από την διαλεκτική που αναπτύσσεται μεταξύ της ανώτερης και της κατώτερης συνείδησης του ανθρώπου.

Σας προτείνω όμως ανεπιφύλακτα να αποκτήσετε το βιβλίο και να το διαβάσετε με προσοχή. Θα βρείτε πολλά άγνωστα στοιχεία και θα σας ταξιδέψει σε έναν όμορφο ιδανικό κόσμο φτιαγμένο με το αίσθημα της αγάπης.

Αυτός είναι Γιώργης Παπανικολάου, Ένας διορατικός άνθρωπος, ικανός να διαβλέπει, να συμπεραίνει, να μαντεύει, να διακρίνει την ουσία ή την πιθανή έκβαση των πραγμάτων. Οξυδερκής με πνεύμα ανήσυχο δημιουργικά και με αντίληψη που ψάχνει τα πράγματα και γεγονότα διά του νου.

Πως θα μπορούσε λοιπόν από ένα τέτοιο δημιουργικό μυαλό που κατέχει έναν ιδιαίτερο δεσμό μεταξύ αντίδρασης και ερεθίσματος να μην βγει ένας πλούσιος και χαρισματικός λόγος που θα χτίζει ιστορίες και κείμενα ώστε να εμπλουτίζουν τον αναγνώστη με νέες πληροφορίες, καινούρια πράγματα και προβληματισμούς πέρα από τα γήινα.

Αλλιώς τι αξία έχει η λογοτεχνία αν, σε όποια της μορφή, δεν καταφέρνει να σε πάει πιο πέρα, να σου ανοίξει νέους δρόμους, νέους ορίζοντες προς την μάθηση και την εξέλιξη.

Γι αυτό, επιμένω… εγώ που αμφισβητώ πολλά από τα καθιερωμένα και καταγεγραμμένα περί αγγέλων… να διαβάσετε οπωσδήποτε αυτό το βιβλίο «Ο Παράδεισος» το πρώτο της τριλογίας κι αυτό γιατί ο συγγραφέας καταπιάνεται με ένα ειδικό και δύσκολο θέμα, τη γένεση, όπου μέσα από τη δυναμική απλότητα της γραφής του πετυχαίνει να το κάνει τόσο πολύ κατανοητό και αφομοιώσιμο. Γνωρίζει τη σωστή χρήση και αλληλουχία των νοημάτων της γένεσης, δίνοντας κύρος κι ένταση σε κάθε πρόταση.

Ο ατομικός τρόπος ύφους έκφρασης στον γραπτό του λόγο έχει έναν χαρακτήρα ανάλογο με τα ίδια εκφραστικά μέσα της κλασικής λογοτεχνίας.

Αυτό το ύφος γραφής εκπορεύεται από το αόρατο στοιχείο που χαρίζει την έμπνευση προβάλλοντας την εσωτερική πνοή του συγγραφέα.

Και από αυτό το ύφος της αφήγησης ανακαλύπτουμε στα κείμενα του, το ήθος και τη βαθύτερη πνευματικά διανοητική και συναισθηματική υπόσταση του Γιώργη Παπανικολάου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Γιώργης Παπανικολάου (Γιώργης Ζτρέκος), Ζωγράφος – Λογοτέχνης. Γεννήθηκε στο Αγρίνιο, σπούδασε οικονομικές και παιδαγωγικές επιστήμες, ενώ ταυτόχρονα ασχολιόταν με το γράψιμο και την ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Το συγγραφικό του έργο, παρουσιάζεται με έργα μυθιστορίας, φιλοσοφίας, ποίησης και δοκιμιακού λόγου:

Το μυθιστόρημα «Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΗ» από τις εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος,

Η φιλοσοφική πραγματεία «Η ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ» από τις εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, που απαντά σε κάποια καίρια υπαρξιακά και κοινωνιολογικά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα:

Η ποιητική συλλογή «ΦΕΓΓΑΡΟΠΕΤΡΕΣ» από τις εκδόσεις «Οσελότος»,

Το μεταφυσικό μυθιστόρημα «Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» από τις εκδόσεις «Οσελότος», είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας με γενικό τίτλο «Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ», που θα συμπληρωθεί σε εύθετο χρόνο με το δεύτερο βιβλίο «Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ» και το τρίτο βιβλίο «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ».

Ο δοκιμιακός του λόγος συνίσταται σε δοκίμια φιλοσοφικού και κοινωνικού περιεχομένου, όπως για παράδειγμα:

«ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΔΑΡΒΙΝΕΙΑΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ»,

«ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ»,

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ»,

«ΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ»,

«ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ»…

«ΤΟ ΑΣΥΜΒΑΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ»