Εντέλει, το κάστρο εάλω…
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης //
Πάνος Παπαπαναγιώτου, «Εάλω» (εκδόσεις Ιωλκός, 2015)
Ο δημιουργός, με τις 19 συνθέσεις της πρώτης ποιητικής συλλογής του «Εάλω» (εκδόσεις Ιωλκός, 2015) ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο – στο δικό του χρόνο και στο δικό του κόσμο. Χωρίς να είναι απόλυτα και χρονικά σαφής, χαρακτηριστικό του ποιητικού λόγου, ο Παπαπαναγιώτου οπλίζεται με τις μνήμες του, με τις εικόνες του παρόντος και αναχωρεί.
Σαν μοναχικός διαδηλωτής με τους στίχους-συνθήματα στο στόμα του και μετέπειτα στις σελίδες του βιβλίου του, δεν ενδιαφέρεται για το πλήθος της πορείας, ούτε επιδιώκει την ένωσή του μ’ αυτήν. Αλλά από τη μοναχικότητά του καταλήγει οδηγός της κοσμοσυρροής, της διαδήλωσης, των αναγνωστών. Ακολουθείται πιστά. Η πρώτη μάχη κερδίζεται. Το ταξίδι ξεκινά.
Ο ολιγόστιχος κόσμος του ποιητή είναι διαπεραστικός, ουσιώδης, δίχως τυμπανοκρουσίες και υπερβολές. Διακατέχεται από το χάρισμα της αμεσότητας και της λιτότητας. Ταυτόχρονα παραμονεύει – είναι σαν τη φλόγα του κεριού που όσο αθώα είναι κατά την παραμονή της στο κηροπήγιο τόσο επικίνδυνη γίνεται με τη φυγή της, τυλίγει και ζώνει ό,τι βρει στο πέρασμά της. Η δεύτερη μάχη κερδίζεται. Το ταξίδι συνεχίζεται.
Τα συναισθήματα του Παπαπαναγιώτου συνυπάρχουν μεταξύ τους. Πέρα των έντονων αντιθέσεων, που επικρατούν στον κόσμο του, εκείνος καταφέρνει άλλοτε να δίδει την απαραίτητη ανάσα σε κάθε χρώμα του ψυχισμού του και άλλοτε να τα στριμώχνει και να τ’ αναμειγνύει στους στίχους και στις στροφές των ποιημάτων του.
Ο ουρανός του «Εάλω» συννεφιασμένος και ύστερα μολυβένιος. Η μπόρα ξεσπά. Γίνεται καταιγίδα. Σαρώνει τα πάντα: Αναμνήσεις, αγάπες, ανεκπλήρωτους έρωτες, φιλίες, δημιουργίες – συντρίμμια παντού.
Η θύελλα κοπάζει, σταματά. Ανοίγει ο ουρανός. Οι πρώτες ηλιαχτίδες δειλά-δειλά κάνουν την εμφάνισή τους. Μια νέα μέρα αρχίζει. Ο ποιητής μαζεύει τα θρύψαλα. Καθαρίζει το ερειπωμένο τόπο, ξαναχτίζει. Ένα νέο ποίημα γράφτηκε. Η επόμενη μάχη κερδίζεται.
Και από τον ουρανό στη γη, στο έδαφος, στους δρόμους, στις βρόμικες γωνίες και στους τοίχους γεμάτους συνθήματα. Στις πέτρες της πόλης, της Θεσσαλονίκης, με το Βαρδάρη να φυσά και να ξεφυλλίζει ακανόνιστα τις σελίδες και τις μνήμες του ποιητή.
Πάνος Παπαπαναγιώτου
Ίχνη από βήματα, στάσεις λεωφορείων με νεκροζώντανους, δάση αθόρυβα και θορυβώδη, σκυλιά λυσσασμένα, ξύλινα παγκάκια γεμάτα οργή, μελαγχολία, αλμύρα και υγρασία είναι στοιχεία του καμβά του δημιουργού. Είναι η ζωή του χθες και του σήμερα. Είναι η μεγάλη του αγάπη. Είναι η γενέτειρά του, είναι η μούσα του, η πόλη του. Είναι ο χαρτογραφημένος και αχαρτογράφητος κόσμος του. Είναι η ποιητική ψυχή και το ποιητικό σώμα του. Είναι το κάστρο του. Είναι το επίκεντρο των συρράξεων.
Κι ενώ οι μάχες κερδίζονται, ο πόλεμος μάλλον φτάνει στο τέλος του και οι εισβολείς ετοιμάζονται ν’ αποχωρήσουν, το κάστρο πέφτει, αλώνεται.
Οι μέχρι πριν λίγο ηττημένοι μετατρέπονται σε θριαμβευτές. Κυριεύουν τα πάντα.
«Το κάστρο εάλω! Το κάστρο εάλω!».
Είναι των νικητών. Είναι των αναγνωστών, είναι δικό μας. Από τα χέρια του ποιητή είναι στα δικά μας χέρια. Είναι κτήμα μας, είναι περιουσία μας.
«Το κάστρο εάλω! Το κάστρο εάλω!».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: «Του Torretti»
Της Ζωής Δικταίου // * «Του Torretti» Ήθελε, δεν ήθελε, άνοιγε ξανά το κρυφό σημειωματάριο της ζωής της, θαρρείς και κάποιο από τα πρώτα κεφάλαια ήταν αυτό που κατάφερνε να αναδύεται απρόσκλητο, με την απαίτηση να ξαναδιαβαστεί
Περισσότερα -
Ποίηση: “Προσάναμμα για τ’ όνειρο”
Γράφει η Έμμα Τσιβρά // “Προσάναμμα για τ’ όνειρο” Κάτω από το δέρμα μου -βυθίζεται ο χάρτης του κόσμου: εκρήξεις εντάσεις επεκτάσεις αναδιπλώσεις συρρικνώσεις -υπόγειες διαδρομές αδιέξοδες. Κάτω απ’ τα βλέφαρα μου -το φως
Περισσότερα -
Η Μνήμη είναι πληγή βαθιά που πονά
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Μίνως Ευσταθιάδης «Ο δύτης», εκδ. Ίκαρος, σελ. 243 «Επιστημονικό σύγγραμμα, ιστορική συγκριτική μελέτη, κοινωνικοφιλοσοφική πραγματεία, αποτελεσματικό λογοτεχνικό αφήγημα- τι απ’ όλα περιγράφει επαρκέστερα το βιβλίο; Στις τριακόσιες ογδόντα έξι σελίδες ο Άντον Ρότ
Περισσότερα -
Ήρωες σε κρίση
Γράφει η Γιούλη Χρονοπούλου // * Ελένη Σακελλαρίου – Παραδέλη: «Το πιροσκί», εκδ. Κέδρος 2018 Η Ελένη Σακελλαρίου στο βιβλίο της παρακολουθεί τη ζωή μια ομάδας ανθρώπων, που βρίσκονται με διαφορετικούς τρόπους στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης,
Περισσότερα -
Ποιητικός μονόλογος: “Ίρις”
Της Στέλλας Αξιώτη // * Ίρις Θα μοιάζεις με λουλούδι, σου είπαν. Θα έχεις το όνομα της θεάς του ουράνιου τόξου. Θα είσαι ξεχωριστή, πολύχρωμη, μοναδική. Θ’ ανθίσεις, ως το τρίτο λουλούδι, στον μικρό αυτό
Περισσότερα -
Όποιος σώζει έναν άνθρωπο, είναι σαν να έχει σώσει όλη την ανθρωπότητα
Γράφει η Μαρία Βρέντζου // «Μεγάλος αδερφός» του Μαΐρ Γκουβέν, εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Λίζυ Τσιριμώκου, Γαλλία, 2019, σελ. 312 Ο Μαΐρ Γκουβέν είναι Γάλλος συγγραφέας με πρόσφυγες γονείς και συγκεκριμένα μητέρα από την Τουρκία και Κούρδο πατέρα από το Ιράκ.
Περισσότερα -
Για τον εκλιπόντα αγαπημένο
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Αρχοντούλα Διαβάτη «Φωτεινός Θάλαμος», εκδ. Νησίδες «Δεν είσαι εδώ Μετοίκησες αλλού» Όσο ζούσες μαζί μας έκρυβες με τις πλάτες σου το οχληρό τοπίο τα κακώς κείμενα όλα και τον θάνατό
Περισσότερα
