Στείλε μου κάτι από την Λατινική Αμερική – «Πανηγύρι»
Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *
Αυτό ήταν! Η μέρα που έπρεπε ν’ αφήσουμε πίσω μας τη Βολιβία τελικά ήρθε και με βαριά καρδιά, ξεκινήσαμε για τα σύνορα. Φεύγοντας απ’ το ξενοδοχείο που τις τελευταίες τρεις εβδομάδες είχε πια γίνει σπίτι μας κι αποχαιρετώντας την ιδιοκτήτρια και τον μοναδικό υπάλληλο, που φαίνονταν στενοχωρημένοι που αναχωρούμε, μάθαμε μια χρήσιμη πληροφορία: στα σύνορα εκείνη τη μέρα κάποια γιορτή υπήρχε. Δεν ανησυχήσαμε, αφού τα πανηγύρια είναι τόσο συνηθισμένα στη Βολιβία που μετά από τρεις μήνες στη χώρα, μάλλον είχαμε σταματήσει να εκπλησσόμαστε κάθε φορά που συναντούσαμε ένα. Άλλωστε, ήταν τα επίσημα σύνορα του κράτους. Αδύνατον να κλείσουν για ένα πανηγύρι.
Λάθος εκτίμηση! Σχεδόν σε κάθε πόλη που μπαίναμε ή απ’ την οποία προσπαθούσαμε να βγούμε, πέφταμε πάνω σε κάποια γιορτή, επέτειο, αυτοσχέδια υπαίθρια αγορά, πανηγύρι, παρέλαση…Γιατί όχι και στα σύνορα;! Στον συνοριακό οικισμό Kasani, βρίσκεται μια ακόμη εκκλησία που στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνου, γιορτάζει. Κόσμος απ’ τη Βολιβία αλλά κι απ’ το γειτονικό Περού, συρρέει για να προσκυνήσει, ν’ αγοράσει κάτι απ’ το παζάρι, να φάει και να πιει, να συναντηθεί με φίλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα σύνορα να “κλείνουν” – όχι επίσημα – λόγω της κοσμοσυρροής και κανείς να μη δείχνει να ενοχλείται απ’ αυτό.
Ευτυχώς, ένα μηχανάκι – όσο υπερφορτωμένο κι αν είναι – μπορεί με λίγη προσπάθεια και λίγα χαμόγελα απ’ τους επιβαίνοντες του, να ελιχθεί και να φτάσει ως το γραφείο μετανάστευσης, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα οχήματα…
Η Βολιβία, η χώρα που δε σταμάτησε ούτε μια μέρα να μας εντυπωσιάζει, μας φύλαξε μια ακόμη μοναδική εμπειρία τις τελευταίες μας ώρες στο έδαφός της. Μας αποχαιρέτισε με χαμόγελα, χρώματα και μουσικές!
* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα; Για περισσότερα γύρω από τα ταξίδια της Αλεξάνδρας και του Στέργιου επισκεφτείτε το ιστολόγιο: https://worldvespa.wordpress.com/
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Η κατάρρευση του Ότα Πάβελ στο Ίνσμπρουκ
16/04/2024, 8:04 μμ -
-
Αρετή και Κακία
16/04/2024, 7:55 μμ -
Η επαναστατική συμβολή της γλώσσας στην εξέλιξη του ανθρώπου
16/04/2024, 7:54 μμ -
Social Media & Δημοκρατία
16/04/2024, 7:52 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“Mon Petit Prince” – Μία παράσταση για ενήλικες με ανήλικη ματιά.
Οδύσσεια δευτέρα και μεγάλη, της πρώτης μείζων ίσως. Αλλά φευ άνευ Ομήρου, άνευ εξαμέτρων. Κωνσταντίνος Καβάφης Αυτό το φθινόπωρο, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος, σε δραματουργική συνεργασία με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου, αφηγούνται την πασίγνωστη ιστορία
Περισσότερα -
Ποίημα: “Γυαλιά!”
Γράφει η Αγγελική Στεφανίδου // * Γυαλιά! Τρία ζευγάρια γυαλιά στο γραφείο φουξ, μπορντώ και μπλε σκούρο και τα τρία δικά μου Ανατροπή! -εγώ είχα μάτι γερακίσιο- τα αλλάζω κατά περίπτωση το ένα ταιριάζει
Περισσότερα -
Διήγημα: «Όνειρα σε δύο ρόδες»
Της Ράνιας Διακομοπούλου // «Όνειρα σε δύο ρόδες» Χάζευε για ώρα την αντανάκλαση που έκανε η ακτίνα του ήλιου στη σιδερένια ρόδα. Άλλη μία του χάιδευε το πρόσωπο. Έκλεισε τα μάτια, απόλαυσε το ζεστό χάδι
Περισσότερα -
Το παράδοξο του Εμείς
Γράφει η Σίλια Κατραλή Μινωτάκη // * Σύντομα θα δεις να συμβαίνουν μια σειρά από πράξεις που ούτε φαντάστηκες παλιότερα πως θα συμβούν. Θα δεις χιλιάδες κόκκους άμμου να ανάγονται σε μεγάλα και στέρεα οχυρά, αμέτρητες αναπνοές να
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Το άγγιγμα”
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Στον Σταμάτη Κάμπουρα, αντίδωρο ….Δεν είχε ακόμα καλά ξημερώσει, όταν βγήκα στο κοινό μπαλκόνι. Βρήκα την ξαδέρφη μου τη Μαντώ μισοκοιμισμένη σε μια πάνινη πολυθρόνα με το κεφάλι γερμένο πίσω. «Πώς κοιμάσαι έτσι,
Περισσότερα -
«Δεν πολεμιέται ο καημός με στίχους μόνο»
Γράφει ο Δημήτρης Καπετανάκης // * Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, «Λιωμένος χρόνος», Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2023 Όταν ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου μου έστειλε το υπό έκδοση, ακόμα, υλικό του, το βλέμμα μου, όπως είναι εύλογο, έπεσε, κατευθείαν, στον τίτλο:
Περισσότερα -
Ώριμο έργο λεπτουργού
Γράφει ο Γιώργος Βέης // Γεράσιμος Δενδρινός, “Άβατοι τόποι”, Εκδόσεις (.poema..) Κορώνη, 2015 Η πρώτη του συλλογή. Κι όμως ώριμο έργο λεπτουργού. Υποδειγματική η εκτέλεση του ποιητικού σχεδίου. Δεν περισσεύει και δεν λείπει τίποτα. Όλα στη θέση τους
Περισσότερα
