Fractal

Παναγιώτης Κερασίδης: «Τo σίγουρο είναι ότι τα ερεθίσματα, τα βιώματα, μας παγιδεύουν»

Συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

 

Ο Παναγιώτης Κερασίδης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1955. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Δικηγόρησε για ένα διάστημα στην Πάτρα. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται επαγγελματικά με την επιμέλεια βιβλίων. Είναι παντρεμένος με την Αγορίτσα Μπακοδήμου. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: «Ηχείο ανάσας» (Καστανιώτη, 1995), «Το ζώο ζει» (Γαβριηλίδης, 2000), «Το σώμα της απουσίας» (Γαβριηλίδης, 2003), «Λείπουμε» (Γαβριηλίδης, 2008), «Ενηλικίωση της ουτοπίας».

Για την ποίηση, την εποχή μας και την «Ενηλικίωση της ουτοπίας» μιλά στο Fractal και στην Ασημίνα Ξηρογιάννη.

 

-Κύριε Κερασίδη, παρακολουθείτε φαντάζομαι τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Ζούμε λοιπόν σε ανισόρροπους καιρούς. Και δεν είναι λίγοι οι συμπολίτες μας  που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Μέσα σε όλα αυτά, μήπως οι ποιητές και η ποίησή τους περισσεύουν; Mήπως αυτοί δεν είναι καιροί για ποίηση ;

Ισχύει το γνωστό. Η ποίηση είναι πάντα περιττή και συγχρόνως απαραίτητη. Εξάλλου καμιά εποχή δεν είναι ευνοϊκή για ποίηση.

 

-Πώς βλέπετε το μέλλον της ποίησης στον τόπο μας;

Αυτό δεν μπορεί να το δει κανείς. Το παρόν πάντως είναι ελπιδοφόρο.

 

 

-Το τελευταίο βιβλίο σας από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης έχει τίτλο «Ενηλικίωση της Ουτοπίας». Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτό;

Το βιβλίο αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο μια περιδιάβαση (ανάβαση και κατάβαση) στα ορατά και αόρατα μονοπάτια της ουτοπίας.

 

-Πώς παγιδεύετε συνήθως τα ερεθίσματά σας;

Τo σίγουρο είναι ότι τα ερεθίσματα, τα βιώματα, μας παγιδεύουν. Δεν τα παγιδεύουμε εμείς. Ευτυχώς. Το βίωμα δεν είναι δόλωμα για να πιάσουμε το μεγάλο ψάρι.

 

-Υπάρχουν αντιποιητικές λέξεις;

Αν ψάξουμε στα λεξικά, θα βρούμε δύσκολες λέξεις, αλλά, όπως ξέρουμε, συστατικό  της ποίησης ενδέχεται να είναι και το φαινομενικώς εχθρικό της.

 

-Ποια η σχέση σας με την πεζογραφία.

Όπως και με την ποίηση υφίσταται η δυναμική σχέση έλξης-απώθησης.

 

-Ποιο από τα δικά σας ποιητικά βιβλία αγαπάτε περισσότερο και γιατί;

Κανένα βιβλίο μου δεν αγαπάω. Απλώς με απασχολεί πάντα το εκάστοτε πρόσφατο.

 

-Αγαπημένοι σας ποιητές, συγγραφείς και μεταφραστές;

Σολωμός, Ντοστογιέβσκι, Ζάννας (μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ)

 

 

-Πιστεύετε στην κριτική; O ίδιος διαβάζετε τις κριτικές που γράφονται για τα έργα σας;

Και βέβαια διαβάζω τις κριτικές.

 

-Από τα διαβάσματά σας… αν σας ρωτούσα να μου επισημάνετε τρία βιβλία που σας σημάδεψαν τόσο που άλλαξαν το βλέμμα σας για τα πράγματα, τι θα απαντούσατε;

Αυτό δεν το συνειδητοποιείς εύκολα. Καλώς, ή κακώς, δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να δεχόμαστε, να κατανοούμε, να χωνεύουμε οτιδήποτε καινούριο μας εντυπωσιάζει. Δεν μας επηρεάζει πάντα ό,τι μας εντυπωσιάζει ή μας αρέσει. Συχνά μας αλλάζουν το βλέμμα βιβλία πρόσωπα ή γεγονότα που η δυναμική τους ξεπερνά τα όρια της συνείδησής μας.

 

-Γίνονται πολλές προσπάθειες τελευταία για την υποστήριξη του ψηφιακού βιβλίου.

Θα δούμε.

 

-Υπάρχει από πολύ κόσμο μια αγανάκτηση απέναντι στους εκδοτικούς οίκους και τις πολιτικές τους. Είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση αυτή;

Αγνοώ το θέμα στις διατάσεις που υπονοείτε. Αλλά να σημειωθεί πως οι εκδοτικοί οίκοι είναι επιχειρήσεις, δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Που και αυτά ακόμα έχουν υποθέτω τους όρους τους.

 

-Πιστεύετε στα λογοτεχνικά βραβεία;

Τα βραβεία έχουν την αξία τους για μικρούς και μεγάλους. Όλοι τα θέλουν. Ακόμα κι αυτοί που τα αρνούνται.

 

-Ποια λόγια θα απευθύνατε σε έναν νέο ποιητή;

Να μην βιάζεται. Να είναι ανοιχτοχέρης στο σβήσιμο. Να είναι λιγότερο τσιγκούνης με την ποίηση των άλλων και λιγότερο γενναιόδωρος με τη δική του. Βέβαια με την προϋπόθεση να είναι αφοσιωμένος, ως κάτι μοναδικό, στον πυρήνα της ποίησής του.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top