Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / O Παναγιώτης Δεληγιάννης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
08/03/2017, 10:45 πμ

O Παναγιώτης Δεληγιάννης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

delig1

 

Δεκαετία του ’90, Βασιλικά Κτήματα, Βαρυμπόμπη.

Το δάσος είναι ένας τόπος που σε αλλάζει. Είναι η μήτρα απ’ όπου ξεπετάγονται οι αρχέγονοι φόβοι σου και σου θυμίζει ότι τελικά δεν είσαι τόσο ασφαλής, όσο νομίζεις μέσα στην οργανωμένη κοινωνία των ανθρώπων. Με το που μπαίνεις στο δάσος και όσο πιο βαθιά προχωράς σε αυτό, αφήνεις πίσω σου όσα σε χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο. Σημασία έχει μόνο η επιβίωση. Όλες οι αισθήσεις σου οξύνονται, για να εγκλιματιστείς στο νέο περιβάλλον.

Νυχτώνει και το φως μειώνεται. Ίσως ήρθε η ώρα να γυρίσεις. Ξαφνικά αντικρίζεις ένα ερειπωμένο, ανθρώπινο κατασκεύασμα που έχει χάσει τη μάχη με τη φύση. Από τους τοίχους ξεπετάγονται ρίζες και μούχλα κι ένας θάμνος, εκεί που κάποτε ήταν η πόρτα της εισόδου. Ο ήλιος έχει χαθεί, ένα δροσερό αεράκι σε ανατριχιάζει. Ή μήπως δεν είναι το αεράκι; Βγάζεις το φακό και προσπαθείς να περάσεις το εμπόδιο του θάμνου για να εισχωρήσεις στο εγκαταλελειμμένο αρχοντικό. Αφού πληρώνεις στον δηλητηριώδη κισσό το αντίτιμο για να εισέλθεις, τις αμυχές και μια ενοχλητική φαγούρα, εξερευνείς το χώρο. Είναι πιο μεγάλο από ό,τι έδειχνε εξωτερικά και αρκετά ευρύχωρο, τα δωμάτια αμέτρητα. Μάλιστα, έχει και μια σκάλα που ανεβαίνει στον επάνω όροφο.

Κι έφτασε η στιγμή που άρχισαν όλα.

Πήρες την απόφαση που έμελλε να καθορίσει το μέλλον σου. Τότε δεν το ήξερες αυτό. Αν έφευγες εκείνη τη στιγμή, η ζωή σου θα συνέχιζε να είναι η ίδια. Θα ήταν ακόμα μία ημέρα όπως όλες οι άλλες.

Αλλά εσύ είχες την ακατανίκητη, ανθρώπινη περιέργεια. Δίστασες λίγο, μα τελικά ανέβηκες τη σκάλα. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ την παραμικρή λεπτομέρεια: τους μουχλιασμένους τοίχους, τις σαρακοφαγωμένες πόρτες, την ξυλοκατασκευή της οροφής, που έδειχνε έτοιμη να πέσει και να σε καταπλακώσει. Από τα παράθυρα έμπαινε το λιγοστό φως του φεγγαριού. Προχώρησες μέχρι το βάθος του διαδρόμου και στάθηκες πίσω από τη μοναδική, μεταλλική πόρτα. Δεν έδειχνε να είναι παλιά, είχε τοποθετηθεί αργότερα, μετά την εγκατάλειψη του παλατιού. Ένα μεγάλο λουκέτο εμπόδιζε την είσοδο. Αγνόησες τα γκράφιτι στους τοίχους, που σε προειδοποιούσαν να μην πλησιάσεις το δωμάτιο.

Ήσουν παιδί, τώρα το καταλαβαίνω! Νόμιζες πως ήταν παραμύθι κι έτσι είπες να διαλευκάνεις την υπόθεση. Έβγαλες τον σουγιά και παραβίασες το λουκέτο. Και τότε, ο άνεμος κόπασε. Οι νυχτερινοί ήχοι του δάσους σώπασαν μονομιάς. Δεν είχες χάσει την ακοή σου, όχι. Άπλωσες το χέρι και άνοιξες την πόρτα. Δεν έπρεπε να μπεις μέσα! Έπρεπε να τρέξεις σαν να σε κυνηγούσε ο ίδιος ο διάβολος.

 

delig2

 

Περίληψη οπισθόφυλλου

Έχεις αναρωτηθεί ποιος είναι ο στόχος σου σε αυτή τη ζωή; Τι θα έκανες για να τον πετύχεις; Θα θυσίαζες οτιδήποτε; Τον χρόνο σου, την οικογένειά σου; Ή ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό;

Ο Βίτο απολαμβάνει μία πολύ καλή ζωή. Ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και γράφει για ένα ιταλικό περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού, ζώντας κάθε στιγμή με πάθος.

Μετά τον ξαφνικό χαμό της μητέρας του αποφασίζει να βάλει σε μία τάξη τα προσωπικά του και να δεσμευτεί με την από χρόνια συνάδελφό του, την Κάρλα. Τότε εμφανίζεται μία νέα συνάδελφος, η Λάουρα, που τον αναστατώνει. Μαζί της θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να την εκπαιδεύσει.

Με την εξαφάνιση της Λάουρα στα Βασιλικά Κτήματα ανοίγει ένας κύκλος τρόμου. Καθώς την αναζητά μέσα στα πυκνά δάση και τα ερειπωμένα από χρόνια κτήρια, θα ανακαλύψει πράγματα που έπρεπε να μείνουν μυστικά. Η αποκρουστική φιγούρα, που τον ακολουθεί, θα στοιχειώσει ακόμη περισσότερο τις ημέρες του και τα όνειρά του που γίνονται όλο και πιο εφιαλτικά. Τότε θα συναντήσει ανθρώπους που έχουν έναν σκοτεινό σκοπό.

Ποιος είναι τελικά ο Στόχος; Ποιος τον υπηρετεί και για ποιον λόγο;

Ένα σκοτεινό θρίλερ που θα σας καθηλώσει μέχρι την τελευταία του σελίδα.

Βιογραφικό

Ονομάζομαι Παναγιώτης Δεληγιάννης. Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1982 στην Αθήνα και ζω στη Βαρυμπόμπη. Είμαι παντρεμένος και πατέρας ενός γιου 3 ετών. Είμαι λάτρης της σκηνής του τρόμου και του φανταστικού από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έτσι αποφάσισα να αφήσω και το δικό μου στίγμα σε αυτόν τον τομέα που αγαπάω τόσο πολύ.

Ο Στόχος (Ημερολόγιο) είναι το πρώτο μέρος της ιστορίας μου που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια των περιπάτων μου στα δύσβατα μονοπάτια της Πάρνηθας.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top