Fractal

Μικρό σημείωμα για το «Παιδικό κουρείο» του Κώστα Παπαγεωργίου

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

paidiko_koureioΚώστας Παπαγεωργίου, «Παιδικό κουρείο», εκδόσεις «Κέδρος». σελ. 64

 

«Το παιδικό κουρείο» του Κώστα Παπαγεωργίου. Ένα σώμα ποίησης σφριγηλό και ατόφιο στο  οποίο έχεις την επιθυμία πάντα να επανέρχεσαι για να ξεδιψάς την ανάγκη σου για αληθινή ποίηση. Το ταξίδι σε αυτά τα ποιήματα δεν είναι ποτέ το ίδιο. Κάθε φορά παίρνει άλλη μορφή, αλλά είναι πάντοτε εξίσου απολαυστικό να ταξιδεύεις μέσω της αιώνιας και ατελείωτης μεταφοράς. Στίχοι που διαθέτουν ισχυρή νοηματική πύκνωση, συνθέτουν την ομορφιά, ακροβατούν στο φως. Ως αναγνώστης δεν μπορείς παρά να είσαι στοργικός με ποιήματα λειτουργικά ως προς το εξής: σε κάνουν να Αισθανθείς και σε συνδέουν τόσο αβίαστα με το όνειρο. Ποιήματα που «μιλάνε» καλά στον πιο βαθύ και απόμακρο εαυτό σου και σε έλκουν αβίαστα στο δικό τους σύμπαν. Ο ποιητής δεν είναι καθόλου «ανάπηρος του ονείρου», ξέρει να εισχωρεί με ιδιαίτερη ευαισθησία μέσα σε αυτό και να μυεί και τον αναγνώστη με τέτοιο λεπτεπίλεπτο τρόπο που η ποιητική εμπειρία να μετατρέπεται σε αισθητική αξία. Φαίνεται σαν να έχει επιλέξει αυστηρά την κάθε λέξη που θα δομεί κάθε φορά το οικοδόμημα του ποιήματος. Τίποτα δεν μοιάζει περιττό ή τυχαίο. Υπάρχει μια ισορροπία διανοητικής και συναισθηματικής συγκίνησης. Απουσιάζει εντελώς ο μελοδραματισμός, αλλά κυριαρχεί η δραματικότητα. Ο ποιητής «ακροβατεί στα πιο απόκρημνα σημεία του αίματος».

 

Eναρκτήριο τέλος

 

Σχήμα και πάθη πελμάτων

διακρίνω συχνά στις παλάμες μου-ώστε

ανάπηρος είμαι λοιπόν του ονείρου

ή αλλιώς για τετράποδο πάλι προορίζομαι,

αλλού για να σκάψω εξαρχής ουρανό.

 

Στα «Μέτρα ύπνου» ο θάνατος ακυρώνει όλα τα μικρά και ασήμαντα πράγματα της ζωής. Ακυρώνει κάθε κακία, αλλά ίσως και κάθε καλοσύνη. Όλα «ωχριούν μπροστά στην εκτυφλωτική λάμψη/ενός φέρετρου που χάσκει ολάνοιχτο στο φως.»

Τίποτα δεν είναι αυτονόητο στην ποίηση του Παπαγεωργίου. Όλα κερδίζονται από την αρχή στη μάχη με τον λόγο και την ποιητική έκφραση .Η αληθινή ποίηση αποστρέφεται την φλυαρία και κάθε είδους ασφάλεια και αγαπά τη σιωπή.

 

Βροχή

 

Αδέξια μετάφραση των αισθημάτων. Με πέταλα

που σκόρπισε άξαφνα ριπή του ανέμου

αν και χωρίς. Όλο ασυνάρτητα μιλήματα και σσς.

Είναι η βροχή που μεταφράζει τη σιωπή σε τρέχο

          ντα ήχο.

 

 

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου

Iσχυρός ποιητικός λόγος, που κεντά τις μνήμες, χωρίς να βουλιάζει σε αυτές, που αφουγκράζεται τις εσωτερικές καταγραφές του ποιητικού υποκειμένου, που με σοφία τολμά να κάνει ανατομία της ίδιας της λύπης, που ορίζει τις λέξεις σαν «φύλλα δροσερά σιωπής ανθισμένης». (Ευτυχής συγκυρία).

 

Eδώ η οξεία παρατήρηση έχει το λόγο. Το ποιητικό φίλτρο είναι ισχυρό. Από μια λεπτομέρεια, φαινομενικά ασήμαντη, αριστοτεχνικά περνάει σε ένα ποιητικό κείμενο πλήρους ενάργειας (βλ. Το φύλλο).

 

Δεν έχει καμία σχέση η ποίηση τούτη με τον μοντέρνο ή μεταμοντέρνο τρόπο στη γραφή που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια και υιοθετείται από νέους ή παλαιότερους ποιητές. Είναι ένα κλασικό, ισχυρά στέρεο, αλλά διαχρονικό βλέμμα πάνω στα πράγματα. Μια ποιητική  που τσακίζει κάθε τι άδειο, εύκολο και γυαλιστερό, που διαθέτει εσωτερικό ρυθμό, μουσικότητα και αλήθεια. Μια ποιητική που χαρίζει τρυφεράδα και πληρότητα στον πιο απαιτητικό αναγνώστη.

 

Έξοχα ως προς την οικονομία και την αρτιότητα τα ποιήματα: Eυτυχής συγκυρία, Οιονεί ποιητική, Ανία παλιάς Κυριακής, Ευσπλαχνία θανάτου, Παραλίγο, Το φύλλο, Παιδικό κουρείο. Ή’ διαζευκτικό. Παραθέτω δύο από αυτά:

 

Ή διαζευκτικό

 

Πέταγμα χωρισμένο στα δύο. Κάθε φτερό

σε άλλο ύψος αντιστοιχεί και σε άλλο μάτι.

Αλλά όταν παγιδεύεται το πέταγμα γίνονται ένα

τα φτερά.

 

Παιδικό Κουρείο

 

Τιτίβισμα ψαλιδιών στο παιδικό κουρείο’

μαλλιά στο πάτωμα έρπουν πλέκοντας

αθώα συμπλέγματα ηλικιών αδιάκριτα. Αλλού

χιονίζει ακόμα ενώ στην κάτασπρη ποδιά του εκ-

        δορέα

αίμα και ήχος δερμάτινου ακονίσματος

μπροστά στο γλαρωμένο βλέμμα του παιδιού

που αρνήθηκε πεισματικά τη μάσκα του άντρα.

 

Ο  Κώστας Παπαγεωργίου με σύνεση κεντάει τις λέξεις ποτίζοντας με τη σωστή ενέργεια τις μικρές ποιητικές του συνθέσεις.

Και είναι μεγάλος ο βαθμός της πύκνωσης και ένας πυρήνας πάντοτε συνοπτικός και ουσιαστικός που λάμπει σαν χρυσάφι.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top