Fractal

Ποίηση: “Παιδική λύπη”

Του Κώστα Μοναστήρα // *

 

 

Παιδική λύπη

 

Η κούνια κρεμάμενη από ένα μπράτσο

το άλλο κόπηκε

Ανάπηρη την κουνάει ο αγέρας

-θύμησες-

Η τσουλήθρα έβγαλε τις σκλήθρες της

-αγκάθια που την στεφανώνουν-

Τα πατήματα σάπισαν

Η τραμπάλα απόκαμε

απόμεινε ένα σίδερο κουρασμένο

Τα σχοινιά λύθηκαν.

Εσύ ταξιδεύεις τα βράδια

σε μια παιδική χαρά

σε μιαν άλλη χώρα

που σ’ άφηνε

-σαν παράταγες την κούνια-

(δευτερεύουσα άχρονη πρόταση τώρα)

για λίγο να πετάξεις.

Παιδικές χαρές που χάθηκαν

απ’ το τσιμέντο του μυαλού σου.

 

 

 

* Ο Κώστας Μοναστήρας είναι άνθρωπος με δυνατότητες και αδυναμίες. Λατρεύει τις μικρές ώρες και απεχθάνεται τις μεγάλες. Η μια πλευρά του προσώπου του είναι βουνίσια, η άλλη θαλασσινή. Πέρσι εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του (Ηλιοτριβείο-εκδόσεις Libron).

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top