Τρία ποιήματα: “Η απόφαση” – “Παιδί ενήλικας” – “Παντού και πουθενά”
Της Μαίρης Πέστροβα //
Η απόφαση
Είναι το γέλιο
των παιδιών
που σου δυσκολεύει
την απόφαση
οι ευκάλυπτοι
στην ρίζα τους
ολάκερη ζωή
απλωμένη
τα κυπαρίσσια
με τ’ αχνάρια μας
πάνω τους
το καμπαναριό
ο Άγιος
απάγκιο παιδικών
χρόνων
όλα αυτά
τα φαινομενικά
εύκολα
δυσκολεύουν
την απόφαση
σε ό,τι
έβρισκα λάσκα
τότε
σήμερα με δένει
σφικτά
και προχωρώ._
Παιδί ενήλικας
Η καρέκλα
Ακίνητη
Στο ίδιο
Σημείο
Πάντα
-το ίδιο
Κι η σκιά της-
Τα χρόνια
Στέκουν
Βουβά
Στην γωνία
Τα γέλια
Χάθηκαν
Στο παιχνίδι τους
Ξένοιαστα
Σκορπίστηκαν
Οι στιγμές
Μνημόσυνα
Γίνανε
-πώς
Να συμβιβαστώ-
Όσο μεγαλώνω
Παιδί
Γίνομαι._
Παντού και πουθενά
σήμερα κουράστηκα
έβλεπα ανθρώπους
πολλούς
ομιλούντες
-μα τι λέγαν αλήθεια-
τόσες λέξεις
ερωτηματικά,
θαυμαστικά
πάσχιζαν να περιγράψουν
αυτά που ήθελαν να πουν
κάποιος απ’ αυτούς
έγινε δέντρο
ρίζωσε
άπλωσε τα χέρια-κλαδιά
και έμεινε να τον χτυπά
ο αγέρας
άλλος έγινε πέτρα.
βρέθηκε στο χέρι ενός παιδιού
και ρίχτηκε πέρα μακριά
στην άκρη ενός ποταμού
εκείνη έγινε πνοή
-και πώς να την περιγράψεις;-
ζούσε παντού
και πουθενά
εγώ πάλι
κουράστηκα.
έζησα τόσες γεννήσεις
και θανάτους,
που κουράστηκα…