Fractal

Ποίηση: “Παιχνίδι”

Της Κατερίνας Κανάκη- Αξούγκα // 

 

 

f11

 

Είπες “θα βάλω ένα μυρμηγκάκι

στο γόνατό σου ν’ ανεβαίνει.

Το φουστάνι θα σηκώνεις

για να δούμε που θα πάει.

Την πρώτη Άνοιξη θα δείξει.”

Ας παίξουμε λοιπόν,

μέσ’ στον αιώνα που ξημέρωσε

Σεπτέμβρη μήνα, εν έτει 2016.

Εσύ στα δεκατέσσερα ως νιούτσικος βλαστός

κι εγώ μονάχα στα οκτώ ανεβασμένη

στα ψηλά μου ποδαράκια.

Έλα… Στα ερυθριότα μάγουλα

που βλέφαρα κατέβηκαν

και φίλησέ με.

Και ύστερα,

χώρια ας γυρίσουμε

στους ραγισμένους μας καθρέφτες.

Ήσυχα, όπως μάθαμε, θα γέρνουμε

μακριά από τρομπέτες.

Φυλλορροώντας άηχα

να μην τρομάζουμε τη φύση.

“Σ’ αγαπώ” στο σώμα σου θα λες,

το σώμα μου θα νανουρίζω

με μια φτερούγα μνήμη.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top