Fractal

«Κάθε φορά που είχε τα γενέθλιά της, έμοιαζε με φταίξιμο με ενοχή»

Γράφει η Ρίτα Βελώνη //

 

lizaΛίζα Κάντα-Τριτάκη «Όταν το  Σύμπαν… δεν συνωμοτεί», Eκδ. Andy’s Publishers, σελ..130

 

Υπάρχουν συνωμοσίες του Σύμπαντος; Και αν ναι, μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε ή να τις αποτρέψουμε;   

 

Την απάντηση προσπαθεί να δώσει η Λίζα Κάντα-Τριτάκη μέσα από μία απλή καθημερινή ιστορία, στην οποία, μία όμορφη και «καπάτσα» μητριά, μία αυταρχική  πεθερά ένας εξαρτημένος από τη μητέρα του σύζυγος και ένας περιστασιακός εραστής, καθορίζουν τη ζωή μιας γυναίκας που δεν καταφέρνει να τα βρει με τον εαυτό της παρά σε μεγάλη ηλικία. Παράλληλα, στο συγκεκριμένο βιβλίο αναδεικνύονται τα βασικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων με χειριστική συμπεριφορά, που με εικονικό ενδιαφέρον καλλιεργούν στο «θύμα» τους ενοχές, ανασφάλειες, διλήμματα, ψυχολογική πίεση και άλλα πολλά…

Τι ώθησε τη συγγραφέα να ασχοληθεί με αυτό το θέμα; Όπως λέει η ίδια: «Η σκέψη για ένα βιβλίο, με τίτλο «Όταν το Σύμπαν δεν συνωμοτεί», ξεκίνησε όταν ψάχνοντας μια μέρα στο διαδίκτυο ανακάλυψα ένα άρθρο της Γαλλίδας ψυχοθεραπεύτριας Ιsabelle  Nazare Aga. Η οποία, ισχυρίζεται πως οι ανθρωποχειριστές αν και αποτελούν ένα μικρό ποσοστό του συνολικού πληθυσμού, η συμπεριφορά τους μπορεί να επηρεάσει το 90% των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτούς και πολλές φορές να καθορίσει την πορεία τους στη ζωή. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η Δάφνη, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου. Η Δάφνη είχε την ατυχία να μεγαλώνει με έναν άβουλο πατέρα και  μια  χειριστική  μητριά, καθώς η μητέρα της είχε πεθάνει, ενώ την έφερνε στον κόσμο. Σαν παιδί, ποτέ της δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει με τη λογική, τις δήθεν «καλοπροαίρετες» συμβουλές αυτής της γυναίκας, που συνήθως την αναστάτωναν. Όπως αυτή που της έλεγε συχνά με συμπονετικό και μελιστάλακτο ύφος: «Δάφνη μου μη νομίζεις ότι γρουσούζεψες τη μητέρα σου και γι αυτό πέθανε, μη νοιώσεις ποτέ ένοχη γι αυτό». Όμως οι λέξεις «γρουσούζεψες» και «ένοχη» ήταν  αρκετές για να έχει ακόμα και μεγαλώνοντας αμφιβολίες για το αν… έπρεπε να γεννηθεί. Και αυτό το ακαθόριστο συναίσθημα που την έκανε να μελαγχολεί κάθε φορά που είχε τα γενέθλιά της, έμοιαζε με φταίξιμο με ενοχή.»

Στην πορεία των χρόνων, κάνοντας τον απολογισμό της ζωής της και έχοντας ήδη αποκτήσει τη δική της οικογένεια, η Δάφνη έρχεται ξαφνικά αντιμέτωπη με μια ξεχασμένη ανάμνηση που ζωντανεύει ξανά μετά από τριάντα χρόνια. Ένα παιγνίδι συμπτώσεων, που αν επαληθευτεί απειλεί να καταστρέψει όχι μόνο τη δική της ζωή, αλλά και της μοναχοκόρης της, Σόνιας. Και εδώ το Σύμπαν καλείται για ακόμα μια φορά να παίξει το δικό του ρόλο…

 

lisa_kanta_tritakiΗ Λίζα Κάντα Τριτάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική λογοτεχνία και μετάφραση, εργάστηκε για αρκετά χρόνια στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού και διατήρησε επί σειρά ετών Κέντρο Ξένων Γλωσσών σε νότιο προάστιο της Αττικής. Ασχολείται μέχρι σήμερα με τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας και την μετάφραση διαφόρων κειμένων.

Έχει κατά καιρούς μεταφράσει βιβλία αστρονομίας, ψυχολογίας και ψυχιατρικής και άλλα, επιστημονικού κυρίως περιεχομένου. Το μυθιστόρημα «Όταν το Σύμπαν… δεν συνωμοτεί», είναι το δεύτερο βιβλίο της. Το πρώτο, με τίτλο «Βαρκούλα στο πέλαγος Αλτσχάιμερ> εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Ίαμβος» το 2010.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top