Διήγημα: «…Όσο μεγαλώνεις, μου μοιάζεις…»
Του Νεοκλή Δημόπουλου // *
Αργά το βράδυ ήρθε και με βρήκε η μάνα μου. Φόραγε το ίδιο αχνό χαμόγελο και το γκρι σκούρο ταγιέρ, που είχε ράψει για τον γάμο του αδερφού μου. Το στόμα της μύριζε όπως το χώμα μετά τα πρωτοβρόχια και το κρεπαρισμένο μαλλί της μου αγκύλωνε την αφή. Είχε γιάνει, και τα χέρια της δεν έτρεμαν πια, και η φωνή της ακουγόταν λαγαρή, έτοιμη να τραγουδήσει τον Αμάραντο. Με ρώτησε πώς πορεύομαι και πώς κονομέμαι. Και κουβέντα στην κουβέντα μου παραπονέθηκε ότι έκανα πάντα του κεφαλιού μου, στα γράμματα, στη δουλειά, στην παντρειά, ακόμα και στα πολιτικά, αν και δεν τα πολυκαταλάβαινε. «Στεναχωριέμαι», μου είπε, «που όσο μεγαλώνεις, μου μοιάζεις, που δεν θα τον βρεις τον δρόμο σου. Μόνο να λοξοδρομείς ξέρεις και να κρύβεσαι».
Το πρωί βρήκα έτοιμη τη βαλίτσα μου και τρεις αράδες άτσαλα ριγμένες στο χαρτί: «Αν έρθεις ποτέ να μου ανάψεις το καντήλι, έλα πριν πέσει ήλιος. Μετά οι ψυχές δεν μπορούν να σ’ ακούσουν».
Από την μπαλκονόπορτα έμπαινε το πρώτο φως της μέρας ανακατεμένο με στάχτες. Κι ήταν σαν να έπινα τον καφέ της παρηγοριάς της δεύτερη φορά…
4/8/2017
* Ο Νεοκλής Δημόπουλος γεννήθηκε το 1963. Κατάγεται από τον Ριόλο Αχαΐας και είναι δικηγόρος
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Το μυστικό”
Της Αθηνάς Λατινοπούλου // * Σ’ έβαζα απέναντί μου και σου μιλούσα. Ξυπνούσα το πρωί κι ήσουν εσύ δίπλα μου. Βιαζόμουν να πλυθώ, να ντυθώ, να φάω το πρωινό μου κι ύστερα με σένα σφιχτά αγκαλιά,
Περισσότερα -
Ίταλο Καλβίνο: Μαρκοβάλντο ή Οι εποχές στην πόλη
Γράφει η Κλεοπάτρα Ζαχαροπούλου // * «Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μια στην άλλη όσο είναι σήμερα, και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μια από
Περισσότερα -
Συναυλία-αφιέρωμα στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στον Κήπο του Μεγάρου
«Θα θέλαμε όλοι να ήταν ψέμα. Αυτό που συνέβη στις 9 Σεπτεμβρίου του 2019. Αυτό το τόσο ξαφνικό και απρόσμενο γεγονός που βύθισε σε πένθος όλη την Ελλάδα. Σαν να έζησε τη ζωή του με μια ανάσα ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κι όταν ήρθε
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: «Γιάννης»
Του Άγγελου Χαριάτη // * Τα καλοκαίρια λίγο πριν τη σκληρή εφηβεία των δεκάξι το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν το ποδόσφαιρο και οι βόλτες με τα ποδήλατα. Ήταν εκείνη η εποχή που αντιμετωπίζαμε τα κορίτσια περίπου
Περισσότερα -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Αργυρώ Μαντόγλου «Τρικυμίες παθών» Τα νεανικά χρόνια του Κοραή στο Άμστερνταμ, εκδ. Κλειδάριθμος, σελ. 264 Τον Ιούνιο του 1771 ένας νεαρός έµπορος αποπλέει µε τον βοηθό του από το
Περισσότερα -
Ποίημα: “Το φεγγάρι και εγώ”
Της Ελεωνόρας Κοκκίνου- Δίχρη // * Το φεγγάρι και εγώ Μην κάνεις έρωτα κάτω από το φως του φεγγαριού μην παίζεις με την μοναξιά του. Σε αιώνιες τροχιές μονοδρόμους είναι καταδικασμένο. Ποτέ δεν ήταν «ο κυρίαρχος»
Περισσότερα -
Το «rebound» της ζωής που μας ανήκει
Γράφει η Στεύη Τσούτση // Μαρία Παπαϊωάννου «Rebound», εκδ. Ιωλκός Για τους ψυχιάτρους, Rebound σημαίνει υποτροπή. Για τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας, Rebound σημαίνει ένα γκοθάδικο της πλατείας Αμερικής. Για τη Μαρία Παπαϊωάννου, είναι όλα αυτά
Περισσότερα
