Fractal
Home / Ποιήματα / Ποίημα fractal: “Ορειβασία”
07/11/2018, 10:52 πμ

Ποίημα fractal: “Ορειβασία”

Της Κυριακής Μ. Παπαγεωργίου // *

 

 

 

 

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

 

Όταν φυσήξει η πνοή στο πρόσωπό σου,

τότε αρχίζεις ν’ ανεβαίνεις το βουνό σου.

 

Τ’ αστέρια στρώνουν το δρόμο σου μ’ ελπίδες.

 

Νέα όνειρα αναζητάς…

Αναμνήσεις κλείνεις, στο βιβλίο που έχει τα χνάρια σου.

Τα βήματά σου μ’ αίμα σημαδεύεις,

κι οι σταγόνες ανεξίτηλες μένουν στο διάβα σου.

 

Η γύρη της ζωής υπάρχει στην κορφή.

Η μυρωδιά της δόξας σε καλεί…

 

Πόσο μελάνι χωράει στο στυλό σου;

Τώρα στα χρώματα του φωτός γεννιέσαι,

και φωτιά γίνεσαι, που καίει γυρεύοντας τη στάχτη σου.

 

Όταν τα όνειρά σου θα ‘ναι πλεγμένα με ιδρώτα,

τα πιο σκληρά παπούτσια φόρεσε,

πάρε τα πιο χοντρά σκοινιά ,

γιατί το βουνό θα γίνει πιο ψηλό κι η χαράδρα πιο βαθιά.

 

Στον ερχομό της νύχτας μην τρομάζεις.

Το σκοτάδι πάντα φως γίνεται, πάντα ξημερώνει…

 

Στις πληγές των αγκαθιών μην κλάψεις.

Στην κορφή τ’ αγκάθια λουλούδια γίνονται,

κι οι πέτρες καρποί γλυκοί.

 

Άκουσε τη ζωή που σε καλεί,

το τραγούδι άκουσε…

 

Κι αν ο βράχος του πόνου το δρόμο σού κλείνει,

σήκω πέταξέ τον.

 

Τη μελωδία μην εγκαταλείπεις.

Ως το τέλος χόρεψε, το χειροκρότημα περίμενε…

 

Στην κορφή σαν φτάσεις,

στον ήλιο ανέβα.

 

Τα λουλούδια, δες… ανασταίνονται απ΄τα ίχνη σου.

Δες το βουνό! Ελιά μυρίζει, φλογέρα ηχεί,

γιατί είσαι νικητής.

 

Στο κάλεσμα της σφραγίδας και της πένας, μη φύγεις…

Τις πατημασιές που με τα γυμνά πόδια σου ζωγράφισες, κοίταξε,

γιατί τα βήματά σου, με το σκισμένο δέρμα σου, τα χάραξες

κι έβαλες τη σημαία σου ψηλά,

έστω κι αν παπούτσια δε φορούσες…

 

Απ’ το βουνό μη φύγεις…

Χαμογέλα, κι αυτό, το μέτωπό σου θα σκύψει να φιλήσει

και θα σου κάνει τον πρώτο πρώτο το σταυρό!

 

 

 

 

* Η Κυριακή Μ. Παπαγεωργίου είναι ιατρός.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top