Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα fractal: “Ορεινή Αχαΐα”
19/12/2018, 9:18 πμ

Διήγημα fractal: “Ορεινή Αχαΐα”

Του Απόστολου Θηβαίου // *

 

 

Τα πάντσερ συνιστούν

τρομερές μηχανές,

ευκίνητες μονάδες

με πυρομαχικά

και έφηβους Γερμανούς

στην κοιλιά του κήτους

 

 

 

Ορεινή Αχαϊα

 

Η μεραρχία πέρασε απόψε μέσα απ’ την ιστορία. Άναψε πάνω στο στερέωμα και έμοιαζε μ’ άστρο που ‘χει τ’ όνομα σπουδαίου κυνηγού. Ήταν φονιάδες, προχωρούσαν με τα δέντρα, καιροφυλακτούσαν όπως τα ποτάμια.

Εδώ παίχτηκε το δράμα. Η εκτέλεση αφορούσε όλους τους άνδρες από δεκατριών ετών και πάνω. Τα πολυβόλα δεν έπαψαν ώσπου να πέσουν όλοι νεκροί.

Η μεραρχία διαθέτει έναν ικανότατο στρατηγό, πραγματικό λύκο. Οδηγεί τα πάντσερ του με πραγματική προσήλωση στον φύρερ.

Οι δεκατρείς από όσους σώθηκαν εκείνη την ημέρα, χρωστούν την τύχη τους στις σωρούς που στοιβάζονταν.

Σε κάθε σπίτι κατοικεί ένας τουλάχιστον νεκρός. Μες στο δάσος, η τρομερή μεραρχία, ανάμεσα στις φτωχικές αγροικίες, γύρω στα μεσάνυχτα με φώτα, σκυλιά, ιχνηλάτες, συντρίβοντας τα πιο άξια θαύματα αυτού του κόσμου.

Οι γυναίκες σώθηκαν απ’ τον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού. Άφησε ελεύθερη την πόρτα του σχολείου και για τούτο μαρτύρησε. Λέγεται πως οι ζωντανοί συντρόφευαν τις σωρούς για καιρό, επειδή τις νύχτες τα τσακάλια κατέβαιναν και ξέθαβαν τους πρόχειρους, τους ανεκτίμητους τάφους.

Ο υποστράτηγος διατάζει τον διερμηνέα να ενημερώσει για την απόφασή του. Ο υποστράτηγος φαντάζει ένας υπέροχος άνδρας, ένα σπάνιο δείγμα της ευρωστίας του Ράιχ. Ο εξοπλισμός του κατοχυρώνει το επίπεδο των γερμανικών μεραρχιών. Μα είναι τυφλός ο αξιαγάπητος κατά τα άλλα Καρλ σκιά του είδους του. Η καρδιά του είναι σιδερένια, τα όπλα του, τ’ αγαπημένα πάντσερ που προελαύνουν μέσα απ’ τα περιβόλια μας, τα χέρια του, όλα πάνω στον υποστράτηγο είναι σιδερένια, εύρωστα, άρτια. Μπορεί να σκοτώσει με χίλιους, διαφορετικούς τρόπους ο Καρλ, ήσυχα σαν αρρώστια που πάντα επιστρέφει.

Σχεδόν δέκα ημέρες κράτησαν τα φριχτά αντίποινα των Γερμανών. Η διαταγή δόθηκε από τον ίδιο τον Χίτλερ, περί τα τέλη του Οκτωβρίου.

Η πόλη ξαναχτίστηκε. Οι νεκροί δεν ξεχάστηκαν ποτέ και η πόρτα του σχολείου αποφασίστηκε πως θα παραμείνει για πάντα κλειστή, κλειστή, κλειστή. Μια γενιά που χάνεται αφήνει μια ανοιχτή πληγή στους αιώνες, ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Μια γενιά που καίγεται υποστράτηγε Καρλ, ξαναζεί κάθε τέτοια μέρα μες στο μέλλον τώρα και πάντα, σε κάθε σελίδα σχολικών εγχειριδίων, στα παραδείγματα της ανθρωπιάς μας που χάνει τον βηματισμό της, στις λείες, μαρμάρινες λίστες των θυμάτων, σ’ έναν κόσμο που επάνω στις στροφές του κλονίζεται, χάνει τον σφυγμό και τις αξίες του, για να θεμελιώσει τη μνήμη του, αυτήν τη ζωντανή εκδοχή της ύπαρξής μας, την μόνη και αδιαμφισβήτητη περιουσία μας.

Οι εκδρομείς έφθασαν τις μεσημεριανές ώρες. Σκόρπισαν στα εστιατόρια του κέντρου. Κάποιος απ’ αυτούς τους ανθρώπους ίσως να γνωρίζει τι απέγινε ο περίφημος υποστράτηγος. Λένε πως πληγώθηκε θανάσιμα στο ανατολικό μέτωπο, όμως εγώ που γνωρίζω από πρώτο χέρι για το πεπρωμένο του, εγώ που έχω ζήσει πια την ιστορία του, σας διαβεβαιώ πως η σωρός του απέμεινε για πάντα στην ίδια εκείνη επικλινή τοποθεσία, στα προπύλαια της ωραίας και τραγικής μας πολιτείας.

Αγαπητέ Καρλ, στοπ, το στράτευμα σάς θεωρεί νεκρό. Μπορείτε να συνεχίσετε μόνος από εδώ και πέρα. Δεν έχετε τίποτε να φοβηθείτε, μόνο αγαπητέ Καρλ, το φορτίο σας δεν μπορεί να ελαφρύνει και ούτε ποτέ να εξαργυρωθεί αγαπητέ Καρλ.

 

 

 

 

 *Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top