Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Η ομορφιά της ζωής
27/01/2016, 11:49 πμ

Η ομορφιά της ζωής

Του Νίκου Τσούλια // *

 

 

Vincent van Gogh:

Vincent van Gogh

Τι πιο όμορφο από την τρυφερή μητρική αγκαλιά;

      Η ομορφιά της ζωής είναι παντού, όπου απλώνεται το βλέμμα μας και αναπλάθεται και αναζωπυρώνεται η φαντασία μας, όπου περιπλανιέται η ψυχή μας και κατοικούν τα όνειρά μας. Η ομορφιά της ζωής είναι στη σύσταση της ανθρώπινης φύσης, αλλά πρέπει να την ερευνούμε και να τη δημιουργούμε με τα εργαλεία του πνεύματός μας αλλιώς δεν υπάρχει! «Η ομορφιά είναι στα μάτια αυτού που τη βλέπει», που μπορεί να τη δει…

 

      Κάθε έκφραση της φύσης, κάθε σκίρτημα της ζωής και μια πινελιά ομορφιάς. Από την πολύχρωμη παλέτα του ανθοφόρου λιβαδιού και της φθινοπωρινής βουνοπλαγιάς των δέντρων και των θάμνων μέχρι το ξεπέταγμα του ματιού του βλαστού μέσα στο καταχείμωνο και την αδημονία του μπουμπουκιού να ξεδιπλώσει τα κάλλη του είναι η ίδια πάντα, η ενιαία και αδιαίρετη εικόνα της ομορφιάς.

      Η ομορφιά είναι μέσα στην κοινωνία και στον πολιτισμό του ανθρώπου. Από τις διαδηλώσεις των αγωνιζόμενων και την οργή και την απόγνωση των κατατρεγμένων και τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας των επαναστάσεων και των ανεπανάληπτων έργων τέχνης μέχρι το ξύπνημα του αγρότη μέσα στα άγρια χαράματα και το μοναχικό και παραπονεμένο ξενύχτι του νυχτοφύλακα στο εργοστάσιο τη νύχτα της Ανάστασης αναδύονται οι μορφές του αγώνα της ζωής, της ομορφιάς της ζωής.

      Η ομορφιά της ζωής είναι μέσα μας. Από την αγωνία του νέου να βρει τη δουλειά που ονειρεύεται από μικρό παιδί και τη φιλοδοξία του επιστήμονα να κάνει μια επαναστατική ανακάλυψη μέχρι το άγχος της μητέρας να σπουδάσει το παιδί της που έχει μαθησιακές δυσκολίες και την ελπίδα του βαριά άρρωστου να σηκωθεί και μόνο από το κρεβάτι υπάρχει πάντα το φως της ψυχής μας που διαπερνά και διασκορπίζει άφοβα και ελεύθερα τα πυκνά σκοτάδια των δυσκολιών δίνοντας τη δύναμη του μετασχηματισμού του «κακού» σε «καλό», της ασχήμιας σε ομορφιά.

      Η ομορφιά της ζωής είναι στον τρόπο της ζωής μας! Ναι, μόνο η ύπαρξή μας είναι μια δωρεά. Είναι το προσωπικό, το μοναδικό δώρο της φύσης στον καθένα μας. Αλλά το δώρο αυτό δεν είναι σε κουτί που το βρίσκουμε ανοίγοντάς το – είναι δώρο που το δημιουργούμε εμείς, όταν μεταμορφώνουμε την ύπαρξή μας σε ζωή και τη ζωή σε βίο! Ο τρόπος της ζωής μας είναι αυτό που θα εκδηλώνει αυθεντικά την ομορφιά της ζωής. Όταν κατακτάμε και μορφοποιούμε στην καθημερινή μας λειτουργία το φωτεινό αξιακό στερέωμα του ανθρωπισμού, όταν είμαστε πάντα ταπεινοί αναζητητές του κόσμου και ακούραστοι δημιουργοί του ονειρικού ειδώλου μας, τότε έχουμε βρει τα ξέφωτα της ομορφιάς, νιώθουμε τον παράδεισο που δημιουργούμε με τη γνώση μας και τη φαντασία μας.

      Η ομορφιά της ζωής είναι στη ματιά με την οποία βλέπουμε τον κόσμο. Όταν έχουμε καλλιεργήσει έναν κόσμο ευαισθησιών και πνευματικού πλούτου, τότε ο κόσμος αλλάζει, δεν είναι ο κόσμος των αισθήσεων. Αν ψυχανεμιζόμαστε με τα πιο ταπεινά πράγματα, αν στοχαζόμαστε για ένα τριαντάφυλλο πατημένο μέσα στη λάσπη, αν μας ματώνουν την καρδιά μας οι σπασμένες φτερούγες ενός πουλιού, αν νιώθουμε ενοχή για το απλωμένο χέρι του ζητιάνου, για το ψυχοπλάκωμα του άνεργου, για τα πνιγμένα προσφυγόπουλα στο Αιγαίο, για τη χειραγώγηση των τόσων και τόσων μηχανισμών της εξουσίας επί των ανθρώπων, τότε έχουμε ανοίξει το πόρτα εξόδου από το ατομικό μας κουκούλι, έχουμε γίνει πεταλούδα από κάμπια και έχουμε αποφασίσει να αγωνιστούμε κατά της ανισότητας και της αδικίας, γιατί εκεί θα βρούμε τον πυρήνα της ομορφιάς της ζωής.

      Η ζωή είναι ομορφιά, είναι η ομορφιά. Η ίδια η ανάσα μας είναι η φωτιά μέσα στη στάχτη που πρέπει να τη βαστάμε πάντα αναμμένη και να τη φουντώνουμε. Η ζωή είναι η ομορφιά, γιατί μόνο αυτή εκδηλώνει την αγάπη. Η αγάπη είναι η ζωή, ας έχουν άλλο όνομα, δεν είναι διαφορετικές. Σ’ όλο το απέραντο Σύμπαν είναι μόνο η ζωή, η ζωή του ανθρώπου, ο άνθρωπος, η αγάπη του ανθρώπου που υπερβαίνουν την άψυχη φύση και ανοίγουν τους ορίζοντες για την τελείωσή μας. Και αν τα φωτεινά άστρα γέννησαν τη ζωή και η αστερόσκονη έπλασε όλα τα πλάσματα, είναι η ζωή και ο άνθρωπος που γέννησαν το πνεύμα και την ομορφιά.

      Όχι, δεν εννοώ μόνο τη γνωστή παραδοχή ότι αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος δεν θα υπήρχε ο παρατηρητής της φύσης και του Σύμπαντος και επομένως η ίδια η ύπαρξη του Σύμπαντος θα ήταν χωρίς νόημα, ότι το Σύμπαν ουσιαστικά δεν θα υπήρχε! Εννοώ ότι με τη γέννηση της ζωής και του ανθρώπου γεννήθηκε η ίδια η αγάπη. Και η αγάπη γέννησε τον Κόσμο (όχι το Σύμπαν), γέννησε την ομορφιά!

Van Gogh Gallery:

 Van Gogh

 

* Ο Νίκος Τσούλιας είναι καθηγητής σε λύκειο. Έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΟΛΜΕ τέσσερις φορές (1996 – 2003). Διδακτορικό στην Ειδική Αγωγή. Δύο βιβλία: “Σε πρώτο πρόσωπο” και «Παιδείας εγκώμιον».  Συνεργάστηκε με: «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» (1980 – 1986), «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» (1988 – 1996) και “ΤΟ ΑΡΘΡΟ” (2010- σήμερα) καθώς και με αρκετά περιοδικά. (https://anthologio.wordpress.com/)

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top