Fractal

Το υπόλοιπο της αφαίρεσης

Της Πωλίνας Γουρδέα //

 

ypoloipo_afairesis“Το υπόλοιπο της αφαίρεσης”, Βασιλεία Οικονόμου, εκδόσεις Γκοβόστη, 2015

 

Η πρώτη ποιητική συλλογή αποτελεί πάντα ένα άνοιγμα προς ένα αναγνωστικό κοινό που διαβάζει και ακούει τον ποιητικό λόγο ενός ανθρώπου που συστήνεται μέσω της γραφής του. Η Βασιλεία Οικονόμου κάνει την είσοδό της στο χώρο των γραμμάτων με την πρώτη της συλλογή Το υπόλοιπο της αφαίρεσης από τις εκδόσεις Γκοβόστη (2015). Η παρουσία της γίνεται αισθητή εξαιτίας ενός λόγου απλού και ειλικρινή που στέκεται ευθυτενής σε κάθε της ποίημα.

Η μυρωδιά έχει μνήμη λένε/ Σαπούνι και χλωρίνη,/ το χάδι απ’ τα φθαρμένα χέρια σου/ κι οι σχολικές μας στολές./ Στα ταξίδια μου παίρνω πάντα μαζί τους νεκρούς μου/ και δυο καθαρές αλλαξιές (Μανταλάκια, σελ. 18)

Ο τίτλος της συλλογής μας μιλά για την Αφαίρεση, για εκείνο που είχαμε πριν και πλέον δεν έχουμε πια. Η απουσία ως ισχυρότερη παρουσία που μας μετατρέπει σε αυτό που πραγματικά είμαστε, άνθρωποι με απώλειες και τραύματα. Η Βασιλεία Οικονόμου έχει μια εξαιρετική ικανότητα να πραγματώνει τη στιγμή μέσα στα ποιήματά της που πλέκονται με μαεστρία, υφαίνονται κόμπο κόμπο για να αποδώσουν το ουσιώδες.

Γνώρισα το Θεό από φωτογραφίες/ Κανένα μου φιλί δεν του άλλαξε την έκφραση/ Πάτερ ημών οι βραδινοί μονόλογοι δεν απαντήθηκαν/ Πατέρα, πώς ησυχάζουν οι παιδικές φωνές που γέρασαν (Αποχρώσεις αποχωρήσεων, σελ. 19)

ypoloipo

 

Διαβάζοντας τα είκοσι έξι ποιήματα της Οικονόμου ο αναγνώστης αισθάνεται ότι η ίδια αγγίζει με λεπτότητα και συναισθηματισμό τα θέματα που την απασχολούν. Η απουσία, η αρχή και το τέλος του έρωτα, οι άνθρωποι και οι μορφές τους, ο θάνατος, η έκπτωση αποτελούν βασικές συνιστώσες του ποιητικού της λόγου. Το συγκλονιστικό στοιχείο που συναντά κανείς σε πρώτες ποιητικές συλλογές είναι η οξυδερκής παρατηρητικότητα των νέων ποιητών που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη συνέχεια. Η Οικονόμου εξαιτίας αυτού του χαρίσματος χτίζει άμεση επικοινωνία με τον αναγνώστη που σχεδόν υιοθετεί τη ματιά της απέναντι σε ό,τι της εξάπτει το ενδιαφέρον.

Γιατί δεν κόπηκε το δέντρο;/ Η τιμωρία του είναι να στέκεται/ Η τιμωρία μας είναι να το κοιτάμε/ Αίμα τα μάτια/ οι καρποί κατακόκκινοι/ Μην κοιτάς/ Ας τρεκλίζει η ανάσα/ Ας πέσουμε/ ‒ και τι έγινε;/ Εμείς πεθάναμε/ κι αναστηθήκαμε τόσες φορές/ χωρίς βοήθεια (Εδέμ, σελ. 35)

Η ποίηση ως στιγμιαία μεταφυσική δίνει τη θέαση του κόσμου στο σύνολό του. Η πρωτοεμφανιζόμενη Βασιλεία Οικονόμου εισέρχεται στο ποιητικό σύμπαν με αυτή την ικανότητα, να δίνει σε ένα σύντομο ποίημα μια γεύση από αλήθεια και ταυτόχρονα το μυστικό μιας ψυχής που μπορεί και βλέπει με τα μάτια της ποίησης. Έτσι έχει ήδη δημιουργήσει την αρχή μιας ουσιώδους εκκίνησης ώστε να ακολουθήσει την πιο προσωπική πορεία στον χώρο της γραφής. Η ιδιαίτερη μαεστρία στον λόγο της μας προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο: τη συμφιλίωσή μας με την οδύνη.

Να μιλάς όμορφα/ έλεγε η μάνα μου/ Μου μάθαινε να λέω/ Ατέρμονος/ Ευπροσήγορος/ Προσηνής// Είναι δύσκολες αυτές οι λέξεις;// Τώρα, δοκίμασε να πεις,/ Αντίο (Μαθήματα γλώσσας, σελ. 31)

 

Βασιλεία Οικονόμου

Βασιλεία Οικονόμου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top