Κι ύστερα ήρθαν οι… μέλισσες
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Κυριάκος Αθανασιάδης «Οι τέσσερις εποχές της Μέλισσας», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 448
«Η ζωή είναι σαν το τρεχούμενο νερό που γεννιέται από μια τρύπα στον βράχο, κατρακυλάει από το βουνό, ποτίζει τον αγρό και ξάφνου χάνεται, σκορπιέται, γίνεται ένα τίποτα κι ένα χαμένο αχ! που δεν είναι εκεί κανείς για να τ‘ ακούσει».
Συνεχίζοντας ουσιαστικά και πρακτικά τον «Οδηγό συγγραφής», ο Κυριάκος Αθανασιάδης υπογράφει ένα υποδειγματικό κοινωνικοπολιτικό και ερωτικό ρομάντζο.
Απενοχοποιώντας το είδος και αποδεικνύοντας εκείνο που ήδη έχει πει: «Η συγγραφή είναι γεωμετρία και δη ευκλείδεια. Πρόκειται να κατασκευάσεις ένα αρχιτεκτόνημα, να σηκώσεις ένα κτίριο, όχι να ανακατέψεις στην τύχη υλικά στο μίξερ για να πειραματιστείς με ένα κέικ. Επίσης, κανείς ποτέ δεν το έχει κάνει αυτό. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει».
Αν όχι αυτός, ποιος; Υπηρετώντας το βιβλίο απ’ όπου μπορεί κανείς να φανταστεί, εξαιρετικός συγγραφέας και ενδεχομένως ο καλύτερος επιμελητής, δημιουργός της ξένης σειράς orbis Literae που ήδη έχει αφήσει εποχή, μετά την πλέον γενναιόδωρη κίνησή του στον «Οδηγό Συγγραφής» όπου συγκεντρώνοντας γνώσεις και εμπειρία κατορθώνει να βάλει σε πενήντα κανόνες τάξη στο μυθιστορηματικό χάος, επανέρχεται αποδεικνύοντας σαν εξίσωση τα όσα ισχυρίστηκε, ότι το μυθιστόρημα είναι και αρχιτεκτονική.
Το έχει ξανακάνει και ήδη είχα την τιμή, αλλά δεν μπορώ να τον προδώσω γι’ αυτό και θα επικεντρωθούμε στις «Τέσσερις εποχές της Μέλισσας».
Όπου κλείνοντας το μάτι στην «Εποχή της Μελισσάνθης» συγκεντρώνει σε ένα μυθιστόρημα μια αλησμόνητη ηρωίδα πλέον, την Ελένη, Μελένη, Μελένια, Μέλισσα, σχεδόν αρχετυπική, διασώζοντας μαζί της μια εποχή, μια περιοχή, αλλά και αγγίζοντας απαλά-απαλά αυτή καθ’ εαυτή την γυναικεία μοίρα.
Η Μέλισσα, ως γυναίκα, θα χρειαστεί διπλή και τριπλή διαδρομή. Για να διεκδικήσει τα βασικά της δικαιώματα στον έρωτα και στη ζωή, για να αντισταθεί στα στεγανά και να υψώσει φωνή στους δικούς της Κρέοντες, για να μπορέσει να ξεφύγει τελικά από τη νοοτροπία και την οικογενειακή εμμονή που την βαραίνει μοίρα μαζί και κατάρα.
Κυριάκος Αθανασιάδης
Με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό, αντάξιο των περιγραφών μεγάλων συγγραφέων, βιώνουμε το μικρό νησί, γνωρίζουμε την ηρωίδα και τους συν αυτής με σάρκα και οστά, ξαφνιαζόμαστε από τον τρόπο που αναλύει φόβους, διλήμματα, επιθυμίες, ηρωισμό, σε ένα γυναικείο χαρακτήρα, αλλά και η Μαντάμ Μποβαρύ από άνδρα δεν γράφτηκε; εξάλλου ήδη ο συγγραφέας έχει υπογράψει μια Χιονάτη [«το σάβανο της Χιονάτης»] και μια «Ζα –ζά», κυκλοφόρησε πέρσι δυο μυθιστορήματα που αν τα είχε υπογράψει θα είχαν αφήσει εποχή, όπως η Μέλισσά του που ξεπερνά τόπο, μοίρα, φύλο και χρόνο.
Το κατορθώνει, αν και είναι ευαίσθητη και πονόψυχη, να ζήσει τελικά «την δική της ζωή», υπενθυμίζοντάς μας εκείνη την «Ένοικο» της αμετάφραστης Αν Μπροντέ που και επέζησε και υπήρξε κι ευτυχισμένη.
Στο μεταξύ, σαν απαλό αεράκι διαπιστώσεις, υπαρξιακά διλήμματα, ανατέλλουν και δίνουν πνοή, η ζωή εξάλλου «είναι από την φύση της τοσοδούλα κι αυτή, σαν τη μέλισσα που σε τσιμπά και χάνεται, σαν το τίποτα που σε τσιμπά και χάνεσαι».
Διότι αυτό είναι, «Οι τέσσερις εποχές της Μέλισσας» έχουν ζωή, είναι Ζωή. Μια συγκινητική ιστορία αγάπης και μυστηρίου που νικά χρόνο και λήθη και μπορούν, ταυτοχρόνως, και να την χαίρονται όλοι.
Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίημα: “Σκόρπιες Σκέψεις”
Του Κωστή Μπούτου // Σκόρπιες Σκέψεις Όλα συμπλέκονται, όλα είναι συγχρονισμένα, όλα είναι συντονισμένα, όλα είναι ενορχηστρωμένα, δοχεία συγκοινωνούντα, παρόντα, ταυτόχρονα, ενεργειακά αενάως μεταβαλλόμενα, συνειδησιακά υποβαλλόμενα. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η κοσμική ζωή, απόλυτα, αβάσταχτα Δίκαιη.
Περισσότερα -
Ημερίδα με θέμα: “Τα Μεσόγεια στην Κατοχή, την Αντίσταση και την Τραγωδία”
Η Επιστημονική Ημερίδα με Θέμα: Τα Μεσόγεια στην Κατοχή, την Αντίσταση και την Τραγωδία επιχειρείται μετά από 72 χρόνια σιωπής και είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται έναντι Μνημοσύνου των Μεσογειτών θυμάτων της Κατοχής. Ο τόπος διεξαγωγής της εκδήλωσης, το Κορωπί,
Περισσότερα -
Ήρωες, τράνζιτο.
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Σωτήρης Δημητρίου «θάμπωσε ο νους», εκδ. Πατάκη «Ο,τι παίρνεις στο σπάργανο, το αφήνεις στο σάβανο». «Ίσως η αχώριστη βαλίτσα είναι το άλλοθί του για την θλιβερή εικόνα. Τράνζιτο είμαι. Άλλος είναι ο προορισμός
Περισσότερα -
Το μαγικό των γυναικών – για έναν άντρα.
Γράφει ο Ν. Μπιλανάκης // * Ι. Η γυναίκα ως είδωλο του μέσα μας κενού. Τά σώματα των γυναικών. Σώματα ογκώδη, πληθωρικά, σαν έργα του Bottero` με πιασμένα κότσο τα πλούσια μαλλιά τους, με πιασμένο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Εμπειρικός φαρμακοποιός”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // “Εμπειρικός φαρμακοποιός” Σηκωνόταν από το κρεβάτι πριν ο Θεός ξημερώσει τη μέρα Του και το πρώτο της μέλημα ήταν να πάρει το πρωινό της που το αποτελούσαν μια
Περισσότερα -
Με εκατό λέξεις / Κατοστάρι
Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας // «Η Λήδα και ο κύκνος». Ιρλανδοί ποιητές του 19ου αι. και W.B. Yeats. Ελληνική απόδοση: Μαριάννα Παπουτσοπούλου. ΑΩ εκδόσεις, Καλύβια Αττικής 2021. Τόσο επί της ουσίας (ποιότητα απόδοσης, δίγλωσσο, Αντί προλόγου
Περισσότερα -
Τον διασώζει, εντέλει…
της Ασημίνας Ξηρογιάννη // * Η γυναίκα είναι έξαλλη. Τo πρόσωπό της είναι αναψοκοκκινισμένο. Η φωνή της βγάζει κορώνες. – Σταμάτα να μιλάς με μεταφορές! Επιτέλους! Πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις ποίημα την εκάστοτε γκόμενά σου; Τί ψυχαναγκασμός είναι αυτός;
Περισσότερα
