Fractal

Αναμνήσεις από μια ιστορικά ταραχώδη εποχή

Γράφει η Γιόλα Πετρίτση //

 

pamano«Οι φωνές του ποταμού Παμάνο» του Jaume Cabré, εκδόσεις Πάπυρος

 

Η Τίνα μια δασκάλα του Σορτ, αναλαμβάνει την έκθεση εκπαιδευτικού υλικού που θα γινόταν στο σχολείο της. Για να είναι πιο πλήρης η έκθεση, η διευθύντριά της την στέλνει στην Τουρένα μήπως και βρει παλαιότερο σχολικό υλικό της δικτατορίας, το οποίο θα ολοκλήρωνε την έκθεση και μάλιστα από το μοναδικό σχολείο που υπήρχε εκεί και λειτουργούσε επί δικτατορίας  και τώρα το γκρέμιζαν. Ψάχνοντας τυχαία στους χώρους του σχολείου, βρέθηκε μέσα σε μία τρύπα πίσω από τον πίνακα ένα κουτί από πούρα, που μέσα έκρυβε έναν «θησαυρό». Ήταν μαθητικά τετράδια στην εμφάνιση, όμως ουσιαστικά ήταν επιστολές που έγραφε ο δάσκαλος της τάξης στην κόρη του που δεν είχε γνωρίσει ποτέ και δεν ήξερε ούτε τ’ όνομά της.

Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 1936 είχαν ξεκινήσει αναρχικοί να ξεκαθαρίζουν κάποιους πλούσιους σε διάφορες περιοχές της Καταλονίας, έτσι στην Τουρένα  σκότωσαν τον πατέρα και το γιο της πλούσιας και συντηρητικών αντιλήψεων οικογένειας Βιλαμπρού και δήμευσαν την περιουσία της. Η κόρη της οικογένειας Ελιζέντα ορκίστηκε να βρει τους δολοφόνους και να τους εξοντώσει.

Το 1944 με την κατάληψη της εξουσίας από τον δικτάτορα Φράνκο βρήκε την ευκαιρία να ξαναπάρει την περιουσία της πίσω, αλλά και να βρει έναν φαλαγγίτη που μπόρεσε να σκοτώσει τους δολοφόνους του πατέρα και αδελφού της έναντι μεγάλης αμοιβής και βέβαια κατάφερε να τον κάνει και Δήμαρχο της περιοχής. Αυτός ήταν ο Βαλεντί Τάργα. Εκείνη την εποχή διορίστηκε στο μοναδικό σχολείο της περιοχής ο δάσκαλος Ουριόλ Φουντέλιας, που ήταν παντρεμένος με την Ρόζα η οποία ήταν έγκυος. Ο Ουριόλ ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος και μάλλον δειλός, γιατί δεν κατάφερε να απομονώσει τον φαλαγγίτη Δήμαρχο, που επενέβαινε ακόμα και στη δουλειά του και μάλιστα όταν έμαθε πως ο πατέρας ενός παιδιού, της οικογένειας Βεντούρα, είχε βγει στο αντάρτικο έπιασε το παιδί και απειλούσε να το σκοτώσει αν δεν εμφανιζόταν ο πατέρας κι επειδή ο πατέρας δεν εμφανίστηκε σκότωσε το παιδί με μια σφαίρα στο μάτι. Αυτή ήταν και η αιτία που η Ρόζα αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι και είπε στον Ουριόλ ότι δε θα ήθελε να μεγαλώσει το παιδί της μ’ έναν φασίστα. Θα ήθελε πολύ  ο Ουριόλ να προσπαθήσει να την πείσει πως δεν ήταν φασίστας, αλλά απλά ένας δειλός που μπροστά σ’ αυτούς που είχαν την εξουσία στα χέρια τους δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί, καθαρά από φόβο και μόνο, αλλά δεν το έκανε.

Ο θυμός έβραζε μέσα του και κάποια μέρα όταν ο φαλαγγίτης δήμαρχος πήγε μόνος του στη Βαρκελώνη να συναντήσει «το Μπουκετάκι» του όπως έλεγε τη γυναίκα που αγαπούσε, βρήκε την ευκαιρία ο δάσκαλος να τον ακολουθήσει με σκοπό να τον σκοτώσει. Όμως το όπλο που είχε ήταν σκουριασμένο και αστόχησε. Με μεγάλο κίνδυνο να τον ανακαλύψει, κατάφερε και ξέφυγε, όμως η γυναίκα τον είχε δει, αλλά δεν γνώριζε ποιος ήταν.

Οι αντάρτες παρακολουθούσαν κάθε κίνηση και του δασκάλου και των φαλαγγιτών και απ’ αυτή την ενέργεια του δασκάλου κατάλαβαν ότι δεν ήταν φαλαγγίτης, γι’ αυτό τον κατάφεραν να παίξει διπλό ρόλο. Έτσι έγινε ο πληροφοριοδότης τους, αλλά και ο άνθρωπος που έκρυψε πάρα πολλούς Εβραίους που ξέφευγαν από τα δόντια του Χίτλερ και ήθελαν να περάσουν μέσα από τα Πυρηναία  και να οδηγηθούν στην Πορτογαλία. Η σοφίτα του σχολείου έκρυβε για πολύ καιρό ολόκληρες οικογένειες με παιδιά κάτω από τη μύτη των φασιστών χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι, ακόμα και ασύρματο του είχαν δώσει για να επικοινωνούν καλύτερα. Έτσι με τους αντάρτες ήταν αντάρτης και με τους φαλαγγίτες ήταν ένας απ’ αυτούς. Μέχρι και στολή του είχαν δώσει και φόραγε. Η διπλή αυτή ζωή τον είχε εξουθενώσει, γιατί αφ’ ενός κοιμόταν πολύ λίγο, για να μπορεί να επικοινωνεί το βράδυ με τους αντάρτες, αλλά αφ’ εταίρου υπήρχε ο φόβος μήπως και τον καταλάβουν και δεν προλάβει να φύγει για να σωθεί. Όλα αυτά με κάθε λεπτομέρεια, όταν ησύχαζε λίγο τα βράδια τα έγραφε στην κόρη, που έμαθε ότι απέκτησε από ένα σημείωμα που του έστειλε η γυναίκα του, όταν γέννησε και τον διέταξε να μην προσπαθήσει ποτέ να τους βρει. Της τα έγραφε και μάλιστα μέσα στα γράμματα παρακαλούσε αυτόν που θα τα έβρισκε να προσπαθούσε να την βρει και να της τα δώσει. Προσπαθούσε να πείσει την κόρη του να καταλάβει ότι δεν ήταν φασίστας, αλλά ένας δειλός. Μέσα στα γράμματα επίσης ανέφερε ότι όταν έφυγε η Ρόζα, τον ερωτεύτηκε η πλουσιότερη γυναίκα της Ισπανίας, η Ελιζέντα, αλλά κι αυτός την είχε κρυφά ερωτευτεί από τη στιγμή που τον είχε καλέσει να της φτιάξει το πορτραίτο της.

Η Ελιζέντα είχε παντρευτεί έναν άντρα πλούσιο, αλλά σπάνια πήγαινε στην Τουρένα του άρεσε να ζει στη Βαρκελώνη και να συναντά τις γυναίκες που ερωτευόταν. Αυτή ήταν και η αιτία που τον έβαλε να υπογράψει για την υιοθεσία του Μαρσέλ, αλλά και πού θα πήγαινε η περιουσία του μετά θάνατο. Από τότε η Ελιζέντα έκανε τη ζωή της πήγαινε με όποιον ήθελε, αλλά και με τα πλούτη της κατάφερνε να εξαγοράζει στρατηγούς, υπουργούς κι ακόμα και κληρικούς, οπότε τους είχε όλους στην υπηρεσία της. Αγόραζε συνέχεια εκτάσεις με παράνομους τρόπους, ακόμα και το βουνό όπου εγκατέστησε χιονοδρομικό κέντρο, ίδρυσε εταιρίες όπου έφτιαχναν αθλητικά είδη και εξοπλισμούς για το σκι και συνεχώς πλούτιζε.

 

Jaume Cabré

Jaume Cabré

 

Κάποια άτυχη νύχτα που ο Ουριόλ είχε ξεχάσει την πόρτα του σχολείου ανοιχτή, τον επισκέφτηκε η Ελιζέντα αθόρυβα και τον έπιασε τη στιγμή που έστελνε μήνυμα με τον ασύρματο. Αυτή πανικοβλήθηκε τόσο πολύ, γιατί δεν το περίμενε ότι ήταν αντικαθεστωτικός και πήγε αμέσως και τον κατέδωσε στον δήμαρχο Τάργα. Ο Τάργα τον κάλεσε να πάει στην εκκλησία και όταν αυτός μπήκε τον σκότωσε. Η Ελιζέντα όμως το μετάνιωσε και έτρεξε να τον σταματήσει, αλλά δεν πρόλαβε κι όπως τον είδε να κείτεται κάτω στην εκκλησία δίπλα στο αρτοφόριο, έτρεξε τον αγκάλιασε και είπε στον Τάργα να μην πουν την αλήθεια, γιατί και ο ίδιος θα είχε πρόβλημα με τους ανωτέρους του, πώς δεν είχε καταλάβει τον εχθρό του κράτους και τον άφηνε και δρούσε ανενόχλητος εις βάρος τους. Έτσι έπλασαν μια ιστορία, ότι μπήκαν αντάρτες στην εκκλησία και ήθελαν να πάρουν το αρτοφόριο και άλλα εκκλησιαστικά είδη κι ότι αυτός τους εμπόδισε βάζοντας το σώμα του μπροστά κι έτσι τον σκότωσαν. Πάνω σ’ αυτήν την ιστορία πατώντας η Ελιζέντα πρότεινε και πληρώνοντας αδρά στην εκκλησία να τον ονομάσουν Μακάριο και σιγά σιγά να τον Αγιοποιήσουν.

Εκείνη τη νύχτα που σκοτώθηκε ο Ουριόλ εκείνη τη νύχτα πέθανε από φυματίωση και η Ρόζα η οποία άφηνε στο Μοναστήρι ένα αγοράκι. Η Ελιζέντα χωρίς να πει τίποτε υιοθέτησε το παιδί και το βάφτισε Μαρσέλ, όπως έλεγαν τον παππού της. Το αγόρι μεγάλωσε κι έγινε πλούσιος επιχειρηματίας με ευρωπαϊκές διασυνδέσεις, όπως Σουηδία, Ελβετία κλπ. Παντρεύτηκε, απέκτησε ένα γιο, αλλά λόγω της άστατης ζωής του η γυναίκα του τον χώρισε.

Εντωμεταξύ ο Βεντούρα, πατέρας του παιδιού που σκοτώθηκε από τον Τάργα με μια σφαίρα στο μάτι, του έστησε ενέδρα και τον σκότωσε παρουσιάζοντάς το σαν αυτοκινητιστικό ατύχημα, δυστυχώς ο ίδιος δε σώθηκε πήγε από σφαίρα ενός συνεργάτη του Τάργα.

Εξήντα χρόνια αργότερα με τη μεταπολίτευση, ο καινούριος Δήμαρχος άλλαξε όλες τις ονομασίες των οδών και με επιθυμία της κας Ελιζέντα έβαλαν στην πλατεία ένα μνημείο  σα φόρο τιμής στο μακάριο δάσκαλο Ουριόλ, προς αποκατάσταση της μνήμης του. Η Ελιζέντα ήταν πλέον 87 ετών και τυφλή λόγω του διαβήτη από τον οποίο υπέφερε και ήταν αδύνατον να δει το μνημείο και τον κόσμο που είχε παρευρεθεί με τα δικά της μάτια.

Η Τίνα που ανέλαβε να βρει την κόρη του Ουριόλ και να της δώσει τα γράμματα του πατέρα της, ανακάλυψε ότι δεν ήταν κόρη, αλλά ήταν γιος και μάλιστα ότι ήταν ο Μαρσέλ που υιοθέτησε η Ελιζέντα. Τι ήθελε βέβαια και έμπλεξε με μια τόσο ισχυρή οικογένεια! Ασφαλώς και δεν της βγήκε σε καλό, γιατί πληρώθηκε αδρά κάποιος Γιούρι Αντρέγιεβιτς και μπαίνοντας κρυφά στο σπίτι της Τίνας έσβησε από τον υπολογιστή όλο το υλικό που είχε μαζέψει από το σχολείο της Τουρένα, αλλά έκλεψε και ό,τι είχε καθαρογράψει από τα τετράδια, πήρε και τα τετράδια και πριν κλείσει τον υπολογιστή έβαλε μια κασέτα με ιό για να καταστραφεί όλος ο υπολογιστής κι επί πλέον πείραξε και τα φρένα του αυτοκινήτου της Τίνας, η οποία χωρίς να το ξέρει οδήγησε το αυτοκίνητό της και σκοτώθηκε.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top