Fractal

Ποίημα: “Οι δρόμοι της δροσιάς”

Της Aφροδίτης Αρβανιτίδη // *

 

 

 

 

Οι δρόμοι της δροσιάς

 

Εκεί που πάω να δω φως

Ξαφνικά αποτραβιέμαι

Στο πιο σκοτεινό δωμάτιο του σπιτιού

Είναι καλοκαίρι και αναζητώ τη δροσιά

Των αιώνων, το μυστικό του πόνου, τη συνταγή του παυσίπονου

Το ματζουράνι του ζην ολόκληρη δεν φτιάχτηκε για μένα

Δεν είμαι έτοιμη για το φως

Είμαι αρκετά λευκή και διάφανη που θα με λιώσει

Μόνο το σκοτάδι θα με νιώσει

Θα μου δείξει στα τυφλά το δρόμο της επιστροφής

Που πρέπει πάντα να παίρνω όταν συναντώ πέτρες

Ο δρόμος αυτός είναι τυφλός γιατί μόνο βιώνεται

Αυτό το καλοκαίρι κάτι μέσα μου πρέπει να πεθάνει

Δεν ξέρω αν είναι αυτό που εκκολάπτεται μέσα μου

Η κάτι από τα παλιά

Πρέπει να σταματήσει η καρδιά να χτυπά

Όταν φτάνει στους δρόμους της δροσιάς

Από αυτούς ποτέ τους κανείς δεν γυρνά.

 

 

 

* Η Aφροδίτη Αρβανιτίδη είναι φοιτήτρια στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ. Αγαπά το διάβασμα, τον Nick Cave και τη Λιλή Ζωγράφου.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top