Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / Για τους «Απάχηδες των Αθηνών»: «Ο καθείς στην τάξη του και υπηρέτης της ηθικής»
05/01/2015, 8:27 μμ

Για τους «Απάχηδες των Αθηνών»: «Ο καθείς στην τάξη του και υπηρέτης της ηθικής»

Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη //

 

ap2 (1)

 

«Οι Απάχηδες των Αθηνών», Θέατρο Κνωσός

 

Η οπερέτα «Οι Απάχηδες των Αθηνών» του Νίκου Χατζηαποστόλου σε κείμενο του Γιάννη Πρινέα είναι η μία εκ των δύο πιο δημοφιλών οπερέτων στην Ελλάδα από τη γέννηση της οπερέτας στις αρχές του εικοστού αιώνα έως και σήμερα. Η άλλη δημοφιλέστερη είναι, ως γνωστόν, «Ο Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. Κι αν αναρωτιέστε τι σημαίνει «απάχης» (πληθυντικός «απάχηδες»), «απάχης» είναι ο τύπος ο περιθωριακός, ο λίγο μάγκας, ενδεχομένως και μικροαπατεώνας. Έναν τέτοιο τύπο, τον Κώστα, ανυψώνει ο Πρινέας σε πρωταγωνιστή του.

 

ap

 

Ο Ξενοφών Παραλής με την άφιξή του από το εξωτερικό στην Αθήνα επιθυμεί να παντρέψει με γόνο πλούσιας οικογένειας ή έστω με άντρα που να κατέχει τιμές και αξιώματα την κόρη του Βέρα. Ένας νεαρός της τάξης του, που γλυκοκοιτάζει την Βέρα, του στήνει μία φάρσα προκειμένου να τον ωθήσει να απογοητευτεί και να επιλέξει τον ίδιο για την κόρη του. Σε αυτήν την φάρσα εμπλέκεται ο Κώστας ή «Πρίγκιπας», ένας μάγκας της εποχής, που διατηρεί προχωρημένες σχέσεις με μία σκληρά εργαζόμενη κοπέλα της τάξης του, την Τιτίκα. Κάποια μέρα η Βέρα έκανε ιππασία στην εξοχή, όταν το άλογό της αφηνίασε, θέτοντάς τη έτσι σε κίνδυνο. Την κομβική εκείνη στιγμή εμφανίστηκε ο Κώστας, ο οποίος την έσωσε. Ο έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος κι αμοιβαίος. Δίχως να έχουν στοιχεία ο ένας για τον άλλον χάθηκαν και συναντιούνται ξανά μετά από καιρό στο σπίτι της Βέρας, όπου ο Κώστας παρουσιάζεται δήθεν σαν αριστοκράτης, αγνοώντας ότι το σπίτι ανήκει στην κοπέλα που έσωσε. Από κει και πέρα ξεκινάει η φάρσα εις βάρος του Ξενοφώντα Παραλή. Δίχως να προχωρήσουμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες πρέπει να παρατηρήσει κανείς ότι είναι εντυπωσιακή η ανατροπή στο τέλος του έργου. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο πόσο πολύ αντικατοπτρίζει η οπερέτα τα ήθη της εποχής, καθώς πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα το 1921 και έκτοτε είχε τεράστια επιτυχία. Οι ταξικές διαφορές δεν μπορούν να γεφυρωθούν, και κυρίως οι άντρες οφείλουν να κάνουν το «σωστό». «Ο καθείς στην τάξη του και υπηρέτης της ηθικής» θα μπορούσε να είναι το μήνυμα της οπερέτας σε μία πρόταση.

Οι Απάχηδες των Αθηνών μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Ρεμούνδου, ο οποίος έκανε και τη διασκευή του κειμένου, κατορθώνουν επιτυχώς να μας ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο. Φεύγοντας ήθελα να αναζητήσω το ομπρελίνο μου και να επιβιβαστώ στην άμαξά μου! Μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη σκηνοθετική επιτυχία;

Οι ηθοποιοί-μονωδοί, η ορχήστρα, τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι σε άρτια αρμονία με το κείμενο και τη μουσική.

 

ap3

 

Ο διευθυντής ορχήστρας Γιώργος Αραβίδης μεταφέρει όχι μόνο στην καλοβαλμένη ορχήστρα του την ηρεμία του, αλλά και στους θεατές. Οι πρωταγωνιστές Δημήτρης Σιγαλός (Κώστας) και Νίκη Χαζιράκη (Βέρα) δένουν απόλυτα ερμηνευτικά, καθηλώνοντάς μας με τις υποκριτικές και φωνητικές τους ικανότητες. Ο Μιχάλης Κατσούλης (Ξενοφών Παραλής) διακρίνεται διά της σεμνότητάς του αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο στους πρωταγωνιστές. Η Ευα Μιχελιδάκη (Τιτίκα) και η Ζηνοβία Πουλή (Αρετούσα Παραλή) είναι και οι δύο απόλυτα ταιριαστές με το ρόλο τους, που τις βοηθάει να ξετυλίξουν το ταλέντο τους. Επίσης πολύ εύστοχη είναι και η επιλογή του Θάνου Καρακάση και του Κυριάκου Γκίκα (Καρούμπας και Καρκαλέτσος αντίστοιχα), οι οποίοι πέραν του αντιθετικού αλλά συμπληρωματικού συνταιριάσματός τους, προσφέρουν κι άπλετο γέλιο στους θεατές. Εξαιρετικό στιγμιότυπο της παράστασης η χορογραφία των Γιούργκεν Κυριάκη και Λίας Γαλάνη.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα επιτυχημένο κάστιγκ, το οποίο ολοκληρώνουν τα κοστούμια εποχής και η σκηνοθεσία. Μία κλασσική πλέον παράσταση, που στέκεται στο ύψος των απαιτήσεων και του πιο απαιτητικού θεατή και που σίγουρα αξίζει να την τιμήσουμε!

 

ap5

 

ap4

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top