Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Στην δική του Οδύσσεια ο καθένας
20/07/2016, 12:08 μμ

Στην δική του Οδύσσεια ο καθένας

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

978-960-03-5114-9bΕυγενία Φακίνου «Οδυσσέας και Μπλουζ», εκδόσεις Καστανιώτη

 

Η Ευγενία Φακίνου δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι γνωστή (θα τολμούσα να πω διάσημη) στο αναγνωστικό κοινό (παιδιών και ενηλίκων).

Η πρώτη γνωριμία μαζί της έγινε μέσω της θρυλικής «Ντενεκεδούπολης», την οποία παρακολουθούσα μετά μανίας όποτε προβαλλόταν στην κρατική τηλεόραση.

Τα χρόνια πέρασαν και το παιδί, μεγάλωσε και έγινε άντρας και άφησε πίσω του τη «Ντενεκεδούπολη» και τις περιπέτειες του Μελένιου και την Ευγενία Φακίνου ως συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Αλλά δεν ξέχασε την Ευγενία Φακίνου ως συγγραφέα έργων όπως «Η τυφλόμυγα» ή «Έρως, θέρος, πόλεμος».

Πρόσφατα μου έκανε κλικ το εξώφυλλο του «Οδυσσέας και Μπλουζ». Χαζεύοντας και ψάχνοντας βιβλία σε βιβλιοπωλείο της γειτονιάς (ναι υπάρχουν ακόμη, αντιστέκονται γενναία σε πείσμα των καιρών). Χιονισμένο τοπίο, με δύο φιγούρες να περπατούν στο χιόνι. Μαύρη του άντρα και κόκκινη της γυναίκας. Διαβάζοντας και τελειώνοντας το μυθιστόρημα συνειδητοποίησα ότι το εξώφυλλο είναι όλη η ιστορία αποτυπωμένη σε μια εικόνα. Ένα από πιο εμπνευσμένα εξώφυλλα ever. Ο σχεδιασμός ανήκει στον κύριο Αγγελάκη που είμαι σίγουρος ότι διάβασε το μυθιστόρημα πριν ξεκινήσει τον σχεδιασμό.

Το έργο το ήξερα. Αλλά δεν το είχε τύχει να το διαβάσω. Και δεν θα επικαλεστώ τη θεωρία του σύμπαντος και τις συνωμοσίες αυτού. Απλά δεν είχε έρθει ο καιρός του για εμένα.

Η γραφή της Φακίνου θυμίζει κάτι από δαντέλα. Περίτεχνη, με τις απαραίτητες λεπτομέρειες, όσο χρειάζεται κάθε φορά. Σαν ιστός αράχνης που υφαίνεται με μαεστρία. Τέτοια είναι η γραφή της. Θα τολμούσα να την αποκαλέσω «τίμια». Πραγματοποιεί όσα υπόσχεται, όσο αδόκιμο και αν ακούγεται αυτό.

Σχετικά με την ιστορία: Συγγραφέας κοντά στα δεύτερα -ήντα ζει σαν κοσμοκαλόγερος έπειτα από την τρομερή επιτυχία που γνωρίζει το πρώτο του έργο (μου θύμισε κάτι από Σάλιντζερ μετά το «Φύλακας στη σίκαλη») σε ορεινό χωριό. Στο πατρικό σπίτι. Στο κόκκινο σπίτι, το μοναδικό στο χωριό, άρα και εξ ορισμού διαφορετικό. Μόνη του συντροφιά τα σκυλιά του, τα οποία δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει.

Νέα, συμπαθητική, απογοητευμένη από τις ανθρώπινες σχέσεις, ονόματι Μπλουζ, επιμελήτρια του δεύτερου ανολοκλήρωτου έργου του Οδυσσέα, πείθεται από τον εκδότη, να τον συναντήσει, με σκοπό να τον πείσει να παραδώσει το τελικό κείμενο, χωρίς όμως να του κάνει γνωστό το σκοπό της επίσκεψής της, ούτε φυσικά την ιδιότητά της.

 

Ευγενία Φακίνου

Ευγενία Φακίνου

 

Μέσα από τις σελίδες ξετυλίγονται οι ζωές των δύο πρωταγωνιστών στο τότε και στο τώρα. Το τώρα που μπαίνει στο μικροσκόπιο των κατοίκων του χωριού. Και που πράττουν και κρίνουν μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει η στενόμυαλη λογική τους.

Εσωτερική πάλη, αμφιβολία, μίσος∙ ένα γαϊτανάκι. Ένα τέλος κάπως προβλεπόμενο, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.

Ένα βιβλίο που το διάβασα αρχές καλοκαιριού, αλλά θα προτιμούσα να το είχα διαβάσει χειμώνα. Έτσι για το συναίσθημα του τοπίου και του χρόνου στο οποίο λαμβάνει χώρα η ιστορία.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top