Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ανεξήγητες συμπτώσεις, ατυχή γεγονότα και απρόβλεπτες καταστάσεις κάτω από τον μεσογειακό ήλιο
02/08/2017, 4:10 μμ

Ανεξήγητες συμπτώσεις, ατυχή γεγονότα και απρόβλεπτες καταστάσεις κάτω από τον μεσογειακό ήλιο

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

Αντρέα Καμιλλέρι, «Ο χορός των παρεξηγήσεων. Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο», Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού. Εκδόσεις Πατάκη, Μάιος 2017

 

Κάποιες φορές, είναι αλήθεια, στη ζωή ενός ανθρώπου λαμβάνουν χώρα μια σειρά περίεργων και ατυχών συμπτώσεων, ανεξήγητων γεγονότων και απρόβλεπτων καταστάσεων.  Ο ‘Ήλιος του Αυγούστου’ (La Vampa d’Agosto, στα ιταλικά) ένα παλιότερο μυθιστόρημα του Σικελού Αντρέα Καμιλλέρι, με πρωταγωνιστή ξανά τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο, γυρίζει κατά κάποιο τρόπο πάλι, αλλά με άλλο προσωπείο, στις σελίδες ενός καινούργιου βιβλίου των ίδιων εκδόσεων, με τον προαναφερόμενο τίτλο, δηλαδή το  ‘Χορό των παρεξηγήσεων’.  Στα ήδη γνωστά και χιλιοπερπατημένα παραθαλάσσια μέρη του συγγραφέα, τουτέστιν στα νότια μέρη της σικελικής μεγαλονήσου, ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή και μπλέκεται με μια άλλη υπόθεση, αυτή τη φορά της απαγωγής νεαρών γυναικών που κατά περίεργο λόγο γίνονται με τελετουργικά πανομοιότυπο τρόπο. Το φόντο δημιουργούν ένα ακινητοποιημένο αυτοκίνητο στην άκρη ενός νυχτερινού μοναχικού δρόμου, με ανεβασμένο καπό,  κι ένας άντρας σκυμμένος που προσπαθεί κατά πάσα πιθανότητα να επιδιορθώσει μια βλάβη σε αυτό. Η απαγωγή των γυναικών που διέρχονται από εκείνο το σημείο, έρχεται ως φυσική συνέπεια. Τουλάχιστον έτσι φαίνονται τα πράγματα εκ πρώτης όψεως. Η είδηση αρχικά υποκρύπτεται από το δημόσιο χώρο, αλλά έως πότε άραγε, θα αναρωτηθεί ο θυμόσοφος Σικελός επιθεωρητής και άριστος  γνώστης της κάθε λεπτομέρειας του χώρου και του περίγυρου μέσα στον οποίο εργάζεται και δραστηριοποιείται κοινωνικά. Άλλωστε, σε λίγο θα αναγκαστεί να προστρέξει και να ζητήσει τη βοήθεια συναδέλφων, όπως πάντα, κι ακόμα κάποιων φιλικών του προσώπων που ανήκουν στο χώρο των παντοδύναμων μέσων μαζικής επικοινωνίας. Το γεγονός ότι και η τρίτη κοπέλα που πέφτει θύμα απαγωγής, δούλευε σε τράπεζα της Σικελίας, ήταν τελικά σύμπτωση, αναρωτιέται εκ νέου ο Μονταλμπάνο. Μπάνκα ντι Σίκουλο από τη μια μεριά, Μπάνκα ντι Κρέντιτο από την άλλη, τώρα έχει σειρά η Μπάνκα ντι Κοοπερατίβα, οπότε, εύλογο το ερώτημα, τι άλλο θα επακολουθήσει στη μικρή κοινωνία που ζουν, και ποιες είναι οι γυναίκες που θα έχουν σειρά τώρα;

Εκείνο το πρωί ‘… ο Μονταλμπάνο ξύπνησε με ένα προαίσθημα. Διαισθάνεται μια σκοτεινή αίσθηση φανταστικού, που ενισχύεται από το παιγνίδι των παρεξηγήσεων και παρουσιάζει σαν αληθινή μια ψεύτικη ερμηνεία. Στέκει αμήχανος. Καταλαβαίνει ότι του ανοίγονται δρόμοι χωρίς σκοπό. Προχωρά προσεκτικά, ακολουθώντας την πλάγια οδό. Τα χρόνια που βαραίνουν στην πλάτη του, τελικά μετρούν θετικά. Όταν όλα έχουν φτάσει στο σημείο να αποκαλυφτούν μια παγωνιά χωρίς να φυσά αέρας καλύπτει το μυθιστόρημα…, γράφεται στο πίσω μέρος της προσεγμένης έκδοσης και ετούτου του βιβλίου.

 

Andrea Camilleri

 

Διαβάζοντας και αυτό το μυθιστόρημα, ο έμπειρος και εκτεθειμένος στη γραφή του Αντρέα Καμιλλέρι αναγνώστης, αισθάνεται γι’ άλλη μια φορά, αλλά και είναι σίγουρα γνώστης αρκετών λεπτομερειών και ετούτου του βιβλίου. Παρόντα στοιχεία απαραίτητα είναι το ανυπόφορο καλοκαίρι της ιταλικής  μεγαλονήσου, η αποχαυνωτική ζέστη που διαλύει το περιβάλλον, οι κάτοικοι της γνωστής μας πια αλλά φανταστικής Βιγκάτα, καθώς και οι πολιτιστικές ιδιορρυθμίες, θετικές και αρνητικές, της Σικελίας. Ήθη, έθιμα, φαγητά, εργασιακές ιδιαιτερότητες, σικελικές συνήθειες και καθημερινές παραξενιές, στο κέντρο της Μεσογειακής λεκάνης, παρέα με τον καυτό σικελικό ήλιο, τον καύσωνα και τη γνωστή  ραθυμία των κατοίκων του τόπου. Ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο του Αντρέα Καμιλλέρι, μαζί με τη γνωστή πια επαγγελματική ομάδα του, τουτέστιν μερικούς ικανούς αστυνομικούς, άλλους λιγότερο αποτελεσματικούς, κάποιους απελπιστικά καθημερινούς αλλά σε τελική ανάλυση τόσο χρήσιμους, όλους όμως άριστους γνώστες των μικρών εκείνων λεπτομερειών που χαρακτηρίζουν το ρυθμό της σικελικής ζωής, προχωρά αργά και σταθερά προς το τέλος της εξιχνίασης και ετούτου του μυστηρίου. Μερικά  μικροπράγματα, ανατρέπονται καθ’ οδόν, αλλά το τέλος της υπόθεσης εδώ, μάλλον έρχεται από μόνο του.  Με την αναπόφευκτη και δυναμική  εμφάνιση, δηλαδή,  του ίδιου του θύτη στο προσκήνιο των γεγονότων.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top