Περί αντιθέτων, επέκεινα και ενεργειακής συνειδητότητας
Γράφει η Ματίνα Κ. Καρελιώτη // *
Γιώργος Λυμπερόπουλος «Ο Χάρος κάνει κούνια». εκδόσεις ΑΩ, 2016, σελ. 88
Όταν ποθείς να ακούσεις, “η γιαγιά του σύμπαντος κόσμου”, θα είναι πάντα πρόθυμη να σου αφηγηθεί το παραμύθι εκείνο που προορίζεται αποκλειστικά για σένα. Κάπως έτσι ξεκίνα το νέο βιβλίο, του Γιώργου Λυμπερόπουλου, “Ο Χάρος κάνει κούνια”. Ο συγγραφέας, δημιούργησε ένα πρωτότυπο “παραμύθι” για μεγάλους, το οποίο διαμέσου των αλλεπάλληλων αλληγοριών και του διάχυτου σουρεαλισμού προσδοκεί να υπενθυμίσει στον αναγνώστη, με τρόπο ιδιαιτέρως υποβλητικό, την δισυπόστατη καταγωγή του.
Αυτό, είναι κάτι που φαίνεται καθαρά εξ΄ αρχής. Η εικόνα που δημιουργεί ο τίτλος, περικλείοντας τον “ορισμό” της αντίφασης, δεν θα μπορούσε παρά να προσδιορίζει τις αλληλένδετες δυνάμεις του καλού και του κακού. Το Γιν και το Γιαν. Το μαύρο και το άσπρο. Την ύλη και την ψυχή. Τα αρχέγονα δηλαδή στοιχεία που είναι αδύνατον να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο, αφού σε διαφορετική περίπτωση η κοσμική ισορροπία θα κινδύνευε να χαθεί. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η κοσμική ισορροπία με τις προσωπικές επιλογές και τα πεπραγμένα μας εν ζωή; Φυσικά πρόκειται για μια σχέση αλληλεξάρτησης, όσο κι αν τα μεγέθη φαντάζουν ανόμοια. Η ψυχή του ανθρώπου είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της ενεργειακής συνειδητότητας, όπως και καθετί άλλο “εν σοφία εποιησεν” ο “αρχέγονος” όπως αποκαλεί ο συγγραφέας την Πρώτη Αρχή. Έτσι γίνεται αντιληπτό γιατί οι δεύτερες ευκαιρίες έρχονται πάντα στη ζωή μας – ή και μετά απ’ αυτήν, έστω κι αν στην δεύτερη περίπτωση το “πέπλο της λήθης” προστατεύει το απόρρητο της ύπαρξης της αντίπερα όχθης – με σκοπό να διορθώσουν τις πιθανές μαύρες τρύπες που έχουν δημιουργηθεί από τις πράξεις μας.
Το ύφος του βιβλίου είναι καλοδουλεμένο, με πνεύμα γλαφυρό και χωρίς ίχνος δηκτικότητας, παρόλο που οι ιστορίες που πραγματεύεται ανήκουν σε αυτές που εξεγείρουν επιθετικά συναισθήματα. Οι χαραχτήρες έρχονται να εξιστορήσουν τα “ανδραγαθήματα” τους με μια ύπουλη αθωότητα, μολονότι τίποτα αθώο δεν υπάρχει στις διαθέσεις τους. Όταν συνειδητοποιήσεις την αντανάκλαση της σκέψης αυτής, είναι η στιγμή που αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν ξεκίνησες να μοιάζεις με το θηρίο, όπως είχε πει και ο αείμνηστος Χατζηδάκις.
Ο συγγραφέας Γιώργος Λυμπερόπουλος “παίζει” με ιδιαίτερη μαεστρία μεταξύ του εδώ και του επέκεινα, μεταξύ του τώρα και του κάποτε. Μεταξύ της επιλογής και της απόρριψης. Μεταξύ του λάθους και της επανόρθωσης. Προσφέροντας μας παραγωγικό προβληματισμό, χωρίς ωστόσο η απαισιοδοξία να παίρνει το πάνω χέρι.
Συμπερασματικά, μας αποκαλύπτεται η αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε και όλοι αποφεύγουμε. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την αιθέρια ύπαρξη της Αυταπάτης που αποδεικνύεται ισχυρότερη κι από τον ίδιο τον θάνατο.
* Η Ματίνα Κ. Καρελιώτη είναι Ποιήτρια και Συγγραφέας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δύο ποιήματα: «Άτιτλο» & «Χιόνι»
Του Αντώνη Κηπουρού // * ΑΤΙΤΛΟ Πέρα από την ύλη Τα καθημερινά Πέρα από τη ρουτίνα Που μας κυβερνά Είναι κάτι άλλο Κάτι άπιαστο Ποθητό κι ωραίο Κι ανεξάρτητο Πέρα από συμβάσεις Και τεχνάσματα
Περισσότερα -
«Η Τρικυμία της καθηλωτικής αφήγησης και της μυθοπλαστικής πρωτοτυπίας»
Του Αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής κ. Σπυρίδωνος // Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη «Η Τρικυμία», εκδ. Ωκεανός Σημ. της συγγραφέως: Ενώ το βιβλίο ταξιδεύει ήδη στις καρδιές των αναγνωστών (η ανταπόκριση είναι ενθουσιώδης), έλαβα την πρώτη κριτική για το έργο απο την
Περισσότερα -
Από ποιον ουρανό πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου;
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Τα πρώτα λόγια με τα οποία με χαιρέτησε ο Νίτσε ήταν: «Από ποιον ουρανό πέσαμε εδώ ο ένας στην αγκαλιά του άλλου;»> Την συναντήσαμε στο μυθιστόρημα του Ιρβιν Γιάλομ «Όταν έκλαψε ο Νίτσε»
Περισσότερα -
Θεέ μου, πού είναι οι λέξεις, πού είναι οι σκέψεις μου;
Γράφει η Ελένη Γκίκα // “Πικνικ δίπλα στο δρόμο” (Στάλκερ) των Αρκάντι & Μπόρις Στρουγκάτσκι. Μετάφραση: Μανώλης Ασημιάδης. Εκδ. “Αω”, σελ. 233, “Ένα πικνίκ… Φανταστείτε ένα δάσος, έναν επαρχιακό δρόμο, ένα λιβάδι. Ένα αυτοκίνητο βγαίνει από το δρόμο
Περισσότερα -
✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Γιάννης Ξανθούλης «Ζωή μέχρι χθες», εκδ. Διόπτρα, σελ. 408 Κάποτε, λοιπόν, γεννήθηκε εν Αθήναις η Αμφιτρίτη Βράνη του Κυρίλλου… Διαισθητικά, χρειαζόταν την αλήθεια, όπως αυτή ξεπηδούσε από ασκημένες ζωές και
Περισσότερα -
«Ένα θεραπευτικό πείραμα»
Γράφει η Εύα Στάμου // Γιώργος Τζιτζικάκης, “Παραθεριστής”, εκδόσεις Κάκτος 2020 Η περίοδος που διανύουμε εγείρει την απορία αν τα φαινόμενα που αντικρύζουμε αντιστοιχούν στην ουσία των πραγμάτων ή αν η εμπειρία μας ενέχει συχνά μια ψευδαίσθηση της
Περισσότερα -
Με αφορμή την Ημέρα του Πολυτεχνείου…
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Μέρες γεμάτες θύμησες και ιστορικά γεγονότα… Η αναφορά και μεταφορά τους σε μικρά παιδιά, είναι δύσκολη. Γεγονότα που πολλοί γονείς έζησαν , σε περιόδους που τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Κι
Περισσότερα
