Fractal
Home / ΣΙΝΕΜΑ / Η αξία της συλλογικής μνήμης
05/07/2017, 5:23 μμ

Η αξία της συλλογικής μνήμης

Γράφει ο Δημήτρης Κιαχίδης //

 

«Ο Πιλότος»

Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Μπορενζτάιν

Σενάριο: Σεμπάστιαν Μπορενζτάιν , Aλεχάντρο Oκόν

Ερμηνείες: Ρικάρντο Νταρίν (Κόμπλικ),Ίνμα Κουέστα (Νάνσι), Όσκαρ Μαρτίνεθ (Βελάρντε)

 

Τα φασιστικά καθεστώτα συχνά δεν αρκούνται μόνο στην αφαίρεση της ζωής των θυμάτων τους, αλλά και στην εξαφάνιση των σωρών τους, έτσι ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα ούτε καν για μία στοιχειώδη ταφή. Στην δεκαετία του ’70 δύο από τις πιο στυγνές και αιματοβαμμένες χούντες στη Λατινική Αμερική, αυτές του Πινοτσέτ στη Χιλή και  του Βιντέλα στην Αργεντινή, εφάρμοσαν τις λεγόμενες ”πτήσεις θανάτου”, κατά την διάρκεια των οποίων πολιτικοί κρατούμενοι, όντας ημιαναίσθητοι και σχεδόν γυμνοί, ρίχνονταν στη θάλασσα από μεγάλο ύψος.

Βρισκόμαστε στην Αργεντινή το 1977. Ενώ πραγματοποιείται μία ανάλογη πτήση, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους σμηναγός Κόμπλικ αρνείται να ανοίξει την καταπακτή, χωρίς να καταφέρει βέβαια να αποτρέψει την τραγική μοίρα των κρατούμενων. Κατανοώντας ότι πλέον κινδυνεύει, αποφασίζει να εξαφανιστεί στην πάμπα, προς το νότο της χώρας, σ’ ένα μικρό χωριό, όπου ένας φίλος του έχει μία μικρή επιχείρηση αεροψεκασμών. Φτάνοντας εκεί όμως, θα βρει μία κατάσταση ανάλογη μ’ αυτήν που επικρατεί σ’ ολόκληρη την  χώρα, με τον τοπικό αστυνομικό διευθυντή Βελάρντε, προσωποποίηση του κακού και της διαφθοράς, ουσιαστικά να έχει τα πάντα υπό τον πλήρη έλεγχο του. O Kόμπλικ θέλει απεγνωσμένα να ξεφύγει από τους εφιάλτες του παρελθόντος του και τους ξαναβρίσκει μπροστά του.

Μόνο που τώρα θα αποφασίσει να τους αντιμετωπίσει πιο δραστικά, χάρη και στη γνωριμία του και την αμοιβαία έλξη με τη Νάνσι, μία γοητευτική γυναίκα που την κατατρέχουν οι δικοί της δαίμονες.

 

 

Γνωρίσαμε τον Σεμπάστιαν Μπορενζτάιν το 2011 με την, παράδοξη, γλυκιά και βαθιά ανθρώπινη  ταινία του ”Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό”. Εδώ μας δίνει, μία  πιο ”συμβατική”, έχοντας μία στέρεα δομημένη ιστορία τύψεων και ανάγκης για εξιλέωση, με φόντο την σκληρή, σχετικά  πρόσφατη,  δικτατορία στην Αργεντινή. Παράλληλα όμως δεν αρκείται σε μία αμιγώς πολιτική ταινία. Εισάγει με εύστοχο τρόπο τόσο στο σενάριο όσο και στην κινηματογράφηση κώδικες του γουέστερν:

η ανδρική φιλία, η αφοσίωση, η εκδίκηση, ο έρωτας για μία γυναίκα, η κινηματογράφηση του πανέμορφου, λυρικού και ταυτόχρονα μελαγχολικού, τοπίου σε έξοχη σινεμασκόπ φωτογραφία, η χρήση της μουσικής. Επιπλέον αποδίδει αποτελεσματικά τα εφιαλτικά φλας μπακ που βιώνει ο ήρωας και ταυτόχρονα οι θεατές, και υιοθετεί σκόπιμα αργό ρυθμό με τις ανάλογες κορυφώσεις.

Όλοι οι χαρακτήρες είναι πειστικοί και οι πράξεις τους υπαγορεύονται από τις αξίες που ενστερνίζεται ο καθένας. Σαφώς την πρωτοκαθεδρία την  έχει ο Κόμπλικ, και σε δεύτερη μοίρα ο αστυνόμος και η Νάνσι, αλλά και οι υπόλοιποι όσο μικροί και να είναι κρατούν ουσιαστικό ρόλο στη δραματουργία. Προσέξτε τον νεαρό βοηθό του φίλου του Κόμπλικ.                                                   Ο Ρικάρντο Νταρίν, ίσως ο κορυφαίος ηθοποιός της Αργεντινής είναι άψογος. Βασανισμένος από τις τύψεις του γιατί πιστεύει ότι δεν έκανε όλα όσα έπρεπε, αλλά ταυτόχρονα στιβαρός και αποφασιστικός όταν θα καταλάβει πως δεν έχει πια περιθώρια για υποχώρηση. Η Ίνμα Κουέστα μετά τον ”Ματωμένο γάμο” της Πάολα Ορτίθ,  αποδεικνύει ότι εκτός από πολύ όμορφη γυναίκα είναι και εκφραστικότατη ηθοποιός. Αγνώριστος ο Όσκαρ Μαρτίνεθ (Ο επιφανής πολίτης) και ταυτόχρονα εκπληκτικός ως διαβολικός αστυνόμος Βελάρντε. Κανένας από τους υπόλοιπους δεν υστερεί.

 

 

”Ο πιλότος” έρχεται να προστεθεί  στις ταινίες ”Επίσημη ιστορία”, ”Το μυστικό στα μάτια της”, ”Με λένε Ερνέστο”, ”Η φαμίλια”, ”Ιστορία μίας απόδρασης”, τονίζοντας την αξία της ιστορικής μνήμης, συλλογικής και προσωπικής, γιατί μόνο έτσι αποφεύγεται η επανάληψη του παρελθόντος. 8/10

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top