Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Ο Παύλος Κάγιος στο Εργαστήρι του συγγραφέα
11/07/2014, 12:50 μμ

Ο Παύλος Κάγιος στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

kagios2«Μη μ΄αφήσεις να χαθώ» μου είπε η μάνα μου το 2010,αλλά ύστερα από λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή. Στη μνήμη της μάνας μου, της μούσας της ζωής μου, έχω αφιερωμένο το πέμπτο βιβλίο μου.

 

Η πρώτη ιδέα του «μου ήρθε» στις αρχές του 2000. Έβλεπα γύρω μου τη γενιά μου –τη λεγόμενη «του Πολυτεχνείου»- και ένιωθα ότι δεν έχω τίποτα κοινό μαζί της. «Άλλος εγώ, άλλα τα όνειρά μου;» αναρωτιόμουν… Το γράψιμο του τελευταίου βιβλίου μου κράτησε 4 χρόνια- τόσο, πάνω κάτω, είχαν κρατήσει και τα προηγούμενα. Ορισμένα διαστήματα αυτών των χρόνων το γράψιμο κρατάει 10 και 15 ώρες την ημέρα. Συνήθως το κάθε βιβλίο μου το γράφω 4 με 5 φορές όλο από την αρχή.Μου αρέσει να βρίσκω το τίτλο από την αρχή, αυτό με συγκεντρώνει, δεν με αφήνει να χαθώ. Το ίδιο συμβαίνει και με την αρχή του βιβλίου και με το τέλος, θέλω να ξέρω που θα «βαδίσω», αν και πολλές φορές τα πάντα ανατρέπονται από τους ίδιους τους ήρωες που σου λένε «όχι, δεν θα το κάνω αυτό», αντιλές εσύ και μέσα από σύγκρουση καταλήγετε στο πιο σωστό. Είναι ζωντανά πρόσωπα οι ήρωες, δεν είναι φαντάσματα.

Τα 40 χρόνια που έχουν περάσει από τη μέρα της Μεταπολίτευσης και είναι τα πιο ώριμα και συνειδητά της ζωής μου, ξεδιπλώνονται στο «Μη μ΄ αφήσεις να χαθώ». Μέσα τους είμαι εγώ και η δικιά μου Ελλάδα όπως έχει περάσει στη μνήμη μου. Ήρωες του βιβλίου είμαι εγώ, κι ο κόσμος που έζησα –εμείς, θέλω να πιστεύω. Τα όνειρα μας, οι αγώνες μας, οι αλήθειες και τα ψέματά μας, οι συμβιβασμοί μας και τα λάθη μας.

Όλοι οι ήρωες, όλων των βιβλίων μου, με ακολουθούν.Όλοι οι ήρωες «είμαι εγώ» ή αυτό που θα ήθελα –ή δεν θα ήθελα…- να είμαι… Μαθαίνω νέα τους και τη μια χαίρομαι, την άλλη λυπάμαι για το πώς πάνε στη ζωή τους . Τι περισσότερες φορές, όμως, αυτοί είναι που συμβουλεύουν εμένα τι να κάνω στη ζωή μου… Το ορμητήριό μου, θα έλεγα, είναι στα Βίλια, σ’ ένα εξοχικό που έχω με τα αδέλφια μου. Ένα χωριό της Αττικής που έχει «χαλάσει» λίγο σε σχέση με πολλά άλλα της πρωτεύουσας . Είναι μια ώρα από την Ομόνοια στην οποία ζω, αλλά έχεις την αίσθηση , ιδίως το χειμώνα, ότι είσαι στον …παράδεισο. Έτσι,«παράδεισο», προσφωνούσε τα Βίλια η μάνα μου. Και να σημειώσω ότι τυχαία βρεθήκαμε εκεί, δεν έχουμε καταγωγή από εκεί. Η Έλλη Λαμπέτη που καταγόταν από εκεί κι ήταν η αγαπημένη μου ηθοποιός, και μια εκδρομή που είχα κάνει όταν πήγαινα στο Δημοτικό στο Πόρτο Γερμενό, στάθηκαν οι αφορμές να φτάσουμε εκεί. Άσε που το σπίτι μας είναι στην οδό Έλλης Λαμπέτη κι αυτό το θεώρησα «σημαδιακό»…

Μου αρέσει να γράφω με μουσική . Θυμάμαι πως τα πρώτα τρία βιβλία μου τα έγραψα με τα σάουντρακ της μουσικής που έχει γράψει ο Ζμπίγκιεφ Πράισνερ για τις ταινίες του Κριστόφ Κισλόσφκι «Η διπλή ζωή της Βερόνικα», «Μπλε», «Κόκκινη», «Άσπρη». Στο «Μη μ’ αφήσεις να χαθώ» η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι ήταν πολλές φορές συντροφιά μου…

kagiosΟ Παύλος Θ. Κάγιος γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου. Το πρώτο του διήγημα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Κάλβος” το 1971. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο πολιτιστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας “Τα Νέα”. Το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, “Και ξαφνικά χιόνισε χρόνια” και το 2000 το δεύτερο, “Σε είδα να ‘σαι αόρατος” (Εκδόσεις «Καστανιώτη» και τα δύο). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Δεν υπάρχει ελευθερία μακριά σου» (2004), «Και με κλειστά μάτια θα βλέπω» (2009). Το καινούργιο του μυθιστόρημά του «Μη μ’ αφήσεις να χαθώ» κυκλοφορεί, επίσης, από τις εκδόσεις «Καστανιώτη»

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top