Fractal

Ο μπρουτάλ κόσμος του φωτογράφου Ζεράλντ Μπρουνό

της Αγγελικής Κώττη //

 

riaceΗ τέχνη, αν είναι Τέχνη, οφείλει να είναι προκλητική και βλάσφημη. Να σπάει φόρμες (όπως και να δημιουργεί) να καταργεί βεβαιότητες (και να πλάθει άλλες) να κατεδαφίζει την κυρίαρχη αισθητική. Να μαγεύει, αλλά και να σε κάνει να σκέφτεσαι. Να σου δημιουργεί ευφορία, να τη θαυμάζεις επειδή υπηρετεί την Ομορφιά, να μάχεται τον Θάνατο, τη Σήψη, να σε προάγει ως άνθρωπο, να εμφυτεύει και να υπηρετεί αξίες.

 

Τίποτα από όλα αυτά δεν έκανε ο γάλλος φωτογράφος Ζεράλντ Μπρουνό, κατά δήλωσίν του μαθητής του Αντι Γουόρχολ. Έντυσε με φτερά και πούπουλα (φούξια μποά) λεοπάρ τάνγκα και νυφικά πέπλα τους δύο Πολεμιστές του Ριάτσε, χάλκινα αρχαία ελληνικά αγάλματα πιθανώς από το Αργος, που εκτίθενται στο Μουσείο του Ρέτζιο, στην Καλαβρία και ξεσήκωσε όλη την Ιταλία.

-Πείτε μου ότι είναι φώτοσοπ, κραύγαζαν με απελπισία οι δικοί μας αρχαιολόγοι. Δυστυχώς, δεν ήταν. Στο βάθος φαίνεται και η φορητή σκάλα με την οποία γινόταν η ανάρτηση των πέπλων (έτσι κι έπεφτε να δω τι θα γινόταν) αλλά και φύλακες του μουσείου να παρακολουθούν τη «μεταμόρφωση». Το όλο εγχείρημα έγινε στα κρυφά, νύκτωρ, τον περασμένο Δεκέμβριο και μαθεύτηκε μόλις τώρα, επειδή ένα ιταλικό σάιτ το αποκάλυψε, σχολιάζοντάς το μετά βδελυγμίας. Και δεν ήταν κάποια συντηρητική, μπερλουσκονική ή ό,τι άλλο ιστοσελίδα. Ήταν μια ιστοσελίδα υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι (αλλά και… των αγαλμάτων).

Η τέχνη, το είπαμε, οφείλει να είναι και προκλητική και βλάσφημη. Αν όμως είναι Τέχνη, δεν μπορεί να είναι χυδαία, να εξευτελίζει/ ευτελίζει ένα (ανυπεράσπιστο) έργο τέχνης, να καταστρέφει, χάριν εντυπώσεων, την αισθητική του ποιότητα και ισορροπία. Δεν είναι απλώς θέμα γούστου. Είναι θέμα σεβασμού αξιών που το κάθε έργο τέχνης περικλείει . Κυρίως, οφείλει ο δεύτερος καλλιτέχνης, που στην παρέμβασή του περιλαμβάνει το έργο του πρώτου, να γνωρίζει, και να εκτιμά, το εσωτερικό μέγεθος του ξένου δημιουργήματος. Αλλιώς, το προσβάλλει, το υποβιβάζει, εν τέλει, σύμφωνα με τον σοφό αρχαιολογικό νόμο, του προξενεί έμμεση βλάβη. Σίγουρα, η ανθρωπότητα δεν κερδίζει κάτι από την κιτς αμφίεση των κλασικών αριστουργημάτων. Προφανώς το μόνο που πέτυχε ο κατά δήλωσίν του μαθητής του Γουόρχολ ήταν τα 15 λεπτά δημοσιότητας για τα οποία μιλούσε ο δάσκαλός του. Τόση φθήνια.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top