✔ Νέες εκδόσεις: ο κόσμος και η Ιστορία μέσα από την Λογοτεχνία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ξένη λογοτεχνία:

Οτέσα Μοσφεγκ «Αϊλιν», Μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Ψυχογιός, σελ.328

Το όνομά μου είναι Αϊλίν Ντάνλοπ. Τώρα με γνωρίζετε. Ήμουν είκοσι τεσσάρων χρόνων και είχα μια δουλειά που μου απέφερε πενήντα επτά δολάρια την εβδομάδα – εργαζόμουν ως γραμματέας σε ένα ιδιωτικό σωφρονιστήριο για αγόρια στην εφηβεία. Τώρα το σκέφτομαι όπως ακριβώς ήταν· μια φυλακή για παιδιά. Θα την αποκαλώ Μούρχεντ. Ο Ντέλβιν Μούρχεντ ήταν ένας απαίσιος σπιτονοικοκύρης που είχα χρόνια αργότερα και το να χρησιμοποιήσω το όνομά του για ένα τέτοιο μέρος μού φαίνεται ταιριαστό. Σε μια βδομάδα θα το έσκαγα από το σπίτι και δε θα γύριζα ποτέ. Αυτή είναι η ιστορία της εξαφάνισής μου.
Τα Χριστούγεννα δεν επιφυλάσσουν χαρές για την Αϊλίν Ντάνλοπ, μια μετριόφρονα, ωστόσο διαταραγμένη κοπέλα, εγκλωβισμένη ανάμεσα στον ρόλο της ως “κηδεμόνα” του αλκοολικού πατέρα της, σε ένα σπίτι το οποίο συζητά όλη η γειτονιά για τη βρομιά του, και στη δουλειά της ως γραμματέως σε μια φυλακή έφηβων αγοριών, με ό,τι εφιάλτες μπορεί αυτή να συνεπάγεται. Με ένα αίσθημα πικρίας και απέχθειας για τον εαυτό της να την κατατρώει, η Αϊλίν γεμίζει τις μέρες της με διεστραμμένες φαντασιώσεις και όνειρα απόδρασης από τη μικρή πόλη όπου ζει. Στο μεταξύ, περνάει τα βράδια και τα Σαββατοκύριακά της κάνοντας μικροκλοπές σε μαγαζιά, παρακολουθώντας έναν γυμνασμένο δεσμοφύλακα με το όνομα Ράντι και καθαρίζοντας το χάος που δημιουργεί ο ολοένα και πιο ανισόρροπος πατέρας της. Όταν στη ζωή της μπαίνει η όμορφη και χαμογελαστή Ρεμπέκα, η νέα διευθύντρια εκπαίδευσης του Μούρχεντ, η Αϊλίν μαγεύεται και αδυνατεί να αντισταθεί σε αυτό που αρχικά μοιάζει με δυνατή φιλία. Σε μια χιτσκοκική ανατροπή, όμως, η λατρεία της για τη Ρεμπέκα θα την κάνει συνεργό σε ένα έγκλημα που ξεπερνά τη φαντασία της.

Ίαν ΜακΓκουάιρ «Σκοτεινός αρκτικός», Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 376

Ίδε ο άνθρωπος: δυσώδης, μέθυσος και βάναυσος. Ο Χένρι Ντραξ είναι μέλος του πληρώματος του φαλαινοθηρικού “Volunteer”, που ξεκινά από το Γιόρκσερ για τα νερά του Αρκτικού Κύκλου. Στην αποστολή συμμετέχει για πρώτη φορά και ο Πάτρικ Σάμνερ, πρώην στρατιωτικός χειρουργός, με αμαυρωμένη φήμη και καθόλου χρήματα. Μην έχοντας καλύτερη επιλογή, αποφασίζει να αποπλεύσει μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμα ως γιατρός του πλοίου, σε αυτό το καταδικασμένο, βίαιο, βρόμικο ταξίδι.
Στην Ινδία, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Δελχί, ο Σάμνερ είχε δει πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ο άνθρωπος. Ήλπιζε να βρει προσωρινή ανακούφιση στο “Volunteer”, ωστόσο η ανάπαυση αποδεικνύεται ανέφικτη με έναν άνθρωπο όπως ο Ντραξ ανάμεσα στους επιβαίνοντες. Η ανακάλυψη κάτι σατανικού στο αμπάρι κινητοποιεί τον Σάμνερ. Και καθώς η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ανδρών κλιμακώνεται με φόντο το παγωμένο σκότος του αρκτικού χειμώνα, ένα είναι το ερώτημα: Ποιος θα επιβιώσει μέχρι την άνοιξη;
Με άγριο, ασταμάτητο ρυθμό και σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ, ο Ίαν ΜακΓκουάιρ πλάθει μια αξεπέραστη ιστορία ανθρωπιάς κάτω από τις πιο ακραίες συνθήκες.

Katerina Cosqrove «Τεφρός ουρανός», Μετάφραση: Χριστίνα Φωτιάδου, εκδ. Γκοβόστη, σελ. 608

“Όλα τα πράγματα βρίσκονται σε μια συνεχή διαδικασία δημιουργίας και καταστροφής. Δεν υπάρχει εδώ ούτε μετέπειτα, το καθετί είναι μια μοναδική στιγμή”.
Μπεντρεντίν
“Η ιστορία αυτή μάς μαθαίνει τον κόσμο μας. Μας βάζει να αναρωτηθούμε τι θέλουμε για εμάς και τις μελλοντικές γενιές. Μας λέει ότι είναι επιτέλους ώρα να μάθουμε από την Iστορία για να μην την επαναλάβουμε”.
Δρ Ιζλεντίν Αμπελαΐζ
Λίλιθ 1915: η φρίκη της Αρμενικής γενοκτονίας και το φάρμακο της αγάπης.
Σανάγια 1985: η Ιστορία συναντά τις προσωπικές ιστορίες: δύο κόσμοι, δύο άντρες μέσα στον εμφύλιο πόλεμο.
Ανούς 1995: Μπορεί κανείς να εξιλεωθεί για τις πράξεις των άλλων; Πόσο ένοχοι είμαστε για τα εγκλήματα των γονιών μας;
Ένα δυνατό βιβλίο για την οικογένεια, την πίστη, την αγάπη και για μυστικά βαθιά κρυμμένα πίσω από τον τρόμο του πολέμου και του ξεριζωμού.
Τρεις δυνατές γυναίκες, τρεις ιστορίες γεμάτες πόλεμο, θάνατο και έρωτα. Κι ένα μυστικό που τις δένει, ένας κρυφός κρίκος αγάπης…
Το 1915 περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι οδηγήθηκαν σε πορείες θανάτου στη Συρία. Ήταν η πρώτη γενοκτονία τού 20ού αιώνα. Το 1982 η Βηρυτός βρέθηκε για τρεις μήνες υπό την κατοχή του Ισραήλ που άφησε πίσω της 18.000 αμάχους νεκρούς και 30.000 τραυματίες.
Η Ανούς αναζητά την αλήθεια για το παρελθόν της – μια αλήθεια συνυφασμένη με μνήμες κατεστραμμένων πόλεων και χαμένων αυτοκρατοριών: η λίμνη Βαν πριν από τη γενοκτονία, η Βηρυτός στη διάρκεια του εμφυλίου, οθωμανικά αρχοντικά και βεβηλωμένες εκκλησίες, παλαιστινιακοί προσφυγικοί καταυλισμοί και κλαμπ στημένα πάνω σε παλιά κολαστήρια.

E.M.Forster «Ένα δωμάτιο με θέα», Μετάφραση: Ιωάννα Καρατζαφέρη, Πρόλογος: Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 288

Η Λούσι Χάνιτσερτς, μια νεαρή Αγγλίδα, έχει μάθει να υπακούει στους κοινωνικούς κανόνες και τις συμπεριφορές που τις υπαγορεύουν πρόσωπα του περιβάλλοντός της, από τη νευρωτική ξαδέρφη της μέχρι τη μητέρα και τον αρραβωνιαστικό της. Όταν κατά τη διάρκεια των διακοπών της στη Φλωρεντία γνωρίσει τον Τζορτζ Έμερσον και τον πατέρα του, η ζωή της θα αλλάξει για πάντα.
Γραμμένο το 1908, το μυθιστόρημα αυτό του Ε. Μ. Φόρστερ, το οποίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1985 από τον Τζέιμς Άιβορι, είναι μια εξαιρετική κοινωνική κωμωδία, ένα πνευματώδες σχόλιο στη βρετανική αστική τάξη των αρχών του 20ού αιώνα.
Το αγάπησα. Ήταν το πρώτο βιβλίο που μου αποκάλυψε τις δυνατότητες που προσφέρει η λογοτεχνία.
Zadie Smith, συγγραφέας
Θα διαβάζουμε Φόρστερ για πάντα, γιατί λέει και υπαινίσσεται πράγματα όπως κανένας άλλος.
Times
«Κάποιος μπορεί να διαβάσει αυτό το βιβλίο σαν μια ανάλαφρη κωμωδία ηθών, άλλος σαν μια ειρωνική κριτική στις ταξικές και αισθητικές προκαταλήψεις των ανώτερων τάξεων της εδουαρδιανής Αγγλίας· αρκετοί θα σταθούν σε επιμέρους θέματα όπως ο έρωτας, η τέχνη, η αυτοπραγμάτωση, η γυναικεία χειραφέτηση, η αποκάλυψη και η απόκρυψη, οι τρέχουσες αξίες και η αναθεώρησή τους, το θείο, η θρησκεία, η γλώσσα, ο μύθος και πάει λέγοντας. Είναι ένα μυθιστόρημα πλούσιο σε διαλεκτικές αντιθέσεις, αρχίζοντας ήδη από τον τίτλο. Η ευταξία και η άνεση του «δωματίου» συγκρούεται με το ανοιχτό στον κόσμο παράθυρο και την πάντα απρόβλεπτη «θέα» του». (από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά)

Μάργκαρετ Άτγουντ «Το παιδί της τρικυμίας», Μετάφραση: Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 384

Βιβλίο της χρονιάς σύμφωνα με τις εφημερίδες Observer, Sunday Times, Times, Guardian και το i magazine
Ο Φίλιξ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του θεατρικού φεστιβάλ Makeshiweg και τα καταφέρνει περίφημα. Οι παραγωγές του έχουν σαστίσει τα πλήθη. Τώρα ετοιμάζει μια παράσταση της Τρικυμίας που δεν έχει προηγούμενο: δεν πρόκειται απλώς να τονώσει τη φήμη του, θα γιατρέψει και συναισθηματικά τραύματα. Ή αυτό, τουλάχιστον, ήταν το σχέδιο – αντ’ αυτού όμως, έπειτα από μια απρόβλεπτη προδοσία ο Φίλιξ καταλήγει σαν εξόριστος σε μια απομονωμένη τρώγλη· τον κατατρύχει η ανάμνηση της χαμένης κόρης του, της Μιράντα – και η σκέψη της εκδίκησης… Δώδεκα χρόνια αργότερα, η ευκαιρία να εκδικηθεί του δίνεται επιτέλους στο πλαίσιο ενός θεατρικού προγράμματος σε μια κοντινή φυλακή. Εδώ, ο Φίλιξ και οι κρατούμενοι ηθοποιοί του θα ανεβάσουν την Τρικυμία του και θα παγιδεύσουν τους προδότες που τον κατέστρεψαν. Μαγεία! Μα θα καταφέρει να αποκαταστήσει τον Φίλιξ την ώρα που οι εχθροί του καταστρέφονται;
Ένα θαύμα υπέροχης αλλά συγκρατημένης πρόζας που υπηρετεί έξοχα μια σπαρακτική αν και χιουμοριστική ιστορία. Η πλοκή είναι διακριτή ακόμα και όταν η ιστορία του πρωτοτύπου έρχεται να τη συμπληρώσει. New York Times Book Review
Μια αστεία αλλά και τρυφερή ιστορία εκδίκησης και λύτρωσης, το βιβλίο της Atwood αποτελεί εξαιρετική συνέχεια της σειράς.
Bustle
Θρίαμβος… Το βιβλίο αναδεικνύει το εύρος και το βάθος του συνόλου του σαιξπηρικού έργου. Ο καλύτερος φόρος τιμής στον Σαίξπηρ.
Sunday Times
Στη βάση του αυτό το βιβλίο είναι μια επιστολή αγάπης προς τον Σαίξπηρ και ένας παθιασμένος στοχασμός για τη δύναμη της γλώσσας, της ποίησης και των τεχνών. Αλλά και μια σπουδή στην απώλεια και τη λυτρωτική συγχώρεση που μπορεί να γιατρέψει ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να έχουν πια χαθεί.
Daily Express

Margeritte Duras «Ο εραστής», Μετάφραση: Έφη Κορομηλά, Πρόλογος: Χριστίνα Ντουνιά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 136

Στην αποικιακή Ινδοκίνα του Μεσοπολέμου, ένα λευκό δεκαπεντάχρονο κορίτσι συνάπτει σχέση με έναν πλούσιο, πολύ μεγαλύτερό της, Κινέζο. Πρόκειται για έναν έρωτα που αψηφά τους κοινωνικούς κανόνες και τις φυλετικές διακρίσεις και ως τέτοιος είναι καταδικασμένος σε αδιέξοδο. Η ηρωίδα θα επιστρέψει στη Γαλλία, αλλά δεν θα τον ξεχάσει ποτέ. Πολυδιαβασμένο, πολυβραβευμένο (μεταξύ άλλων κέρδισε το Βραβείο Goncourt το 1984) και πολυμεταφρασμένο (έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε 43 χώρες) βιβλίο, που μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 1992 από τον Ζαν Ζακ Ανό, περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία και εντυπωσίασε το κοινό, όχι μόνο για το θέμα του αλλά και για τη γραφή του, η οποία συνδυάζει μια γλώσσα σκληρή και κυνική, με εκρήξεις λυρισμού.
Ο ηδονοβλεψίας αναγνώστης που αναζητά την αποκάλυψη των μυστικών πλευρών ενός επώνυμου προσώπου δεν θα τις βρει σε αυτό το μυθιστόρημα. Άλλωστε, εκείνο που παραμένει ουσιώδες και ενδιαφέρον δεν είναι η περιπέτεια ενός πραγματικού προσώπου, αλλά η περιπέτεια της γραφής της Μαργκερίτ Ντυράς. Ο μύθος στον “Εραστή” έχει την αυθεντικότητα του δικού της ερωτικού λόγου, εκπορεύεται από την πλευρά ενός “ανθισμένου κοριτσιού” που έγινε κιόλας εβδομήντα χρονών. Ανακαλώντας τον έρωτα πάνω από την άβυσσο του χρόνου, το χάρισμα της γραφής γονιμοποιεί και αναδεικνύει την μέχρι θανάτου δύναμη του πόθου. Στον “Εραστή” και ίσως σε ολόκληρο το έργο της Ντυράς”. (από τον πρόλογο της Χριστίνας Ντουνιά)