Fractal

Ο καθένας τρώει όποιον μπορεί, με όποιον τρόπο ξέρει

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Δημήτρης Σωτάκης «Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο», εκδ. Κέδρος, σελ. 232

 

«Αν όχι αυτός, ποιος;» του το αναγνωρίζουν όλοι οι σύγχρονοί του ότι σε βάθος χρόνου είναι εκείνος που θα παραμείνει. Είναι αφαιρετικός και εστιάζει πάντα στα βασικά. Τα αγκάθια μας στη ζωή, εξάλλου, για μια αιωνιότητα παραμένουν τα ίδια. Η απληστία [Το θαύμα της αναπνοής], ο θάνατος [Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον], η παραδοξότητα της ανθρώπινης φύσης [Ο θάνατος των ανθρώπων], το Νόημα [Ο άνθρωπος καλαμπόκι], η εκπλήρωση των ονείρων [Η ιστορία ενός σούπερ μάρκετ] και διαχρονικά με την μεγαλύτερη έξαρση στον αιώνα που διανύουμε η ανθρωποφαγία.

Ο αναλώσιμος άνθρωπος της εποχής και της κάθε εποχής.

Για να φτάσει ως την γκροτέσκα κορύφωση όλα αρχίζουν και εξελίσσονται ρόδινα, ειρηνικά κι ανεπαίσθητα όπως αρχίζουν οι καταιγίδες κι οι μπόρες.

Ο Ζερίν, ο μοναχικός εργένης της ιστορίας μας, ζει ζωή χαρισάμενη: σε μια ήσυχη παραθαλάσσια πόλη χωρίς καμία ανάγκη όσον αφορά την καθημερινή βιωτή, λυμένα όλα, και δίχως τίποτα και κανένα πάνω από το κεφάλι του. Εκτός από την εντός του εμμονή που μοιάζει να τον κατακυριεύει και να τον καθοδηγεί. Το πάθος του για οτιδήποτε έχει σχέση με την επίγεια Εδέμ του, την Ρουμανία. Δεν έχει πάει ποτέ όμως γνωρίζει τα πάντα. Έχει χάρτες, σχεδιαγράμματα, καταπίνει ηδονικά ό,τι την αφορά και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, καταφθάνουν στην μικρή παραλιακή του πόλη και μια οικογένεια Ρουμάνων.

Θα κάνει τα πάντα για να μπει στη ζωή τους: τους παρακολουθεί με τις ώρες, τους πλησιάζει γεμίζοντάς τους δώρα, κατακτά τη σύζυγο με έρωτες- μπορεί και να την ερωτεύθηκε κιόλας, αφού οτιδήποτε το ρουμάνικο τον συγκινεί μέχρι τρέλας- εξαγοράζει με γλυκίσματα κι εκδρομές τα παιδιά τους, πληρώνει για να βρει κάπου μακριά δουλειά ο πατέρας, σώζει το πατρικό του στη Ρουμανία πληρώνοντας δεκαπλάσια την τιμή του και επιστρέφοντας ζητά την ανταμοιβή του. Του χρωστούν και το ξέρουν! Η Ιονέλα, εξάλλου, έχει ήδη κατακτηθεί. Τα δυο παιδιά, ο Ίλια και η Άννα, ήδη πίνουν νερό στο όνομά του. Και ο Φλάβιου, ο πατέρας, μόνο αν εκλείψει θα μπορεί να τους φανεί χρήσιμος. Ο Ζέριν, εξάλλου, προσφέρει γη και ύδωρ! Από ένα σπίτι γραμμένο σε κάθε παιδί, αρκεί ο παρείσακτος να φαγωθεί. Και όπως συμβαίνει αιώνες τώρα και κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, εκείνος που περισσεύει, τελικά, τρώγεται!

Τι; δεν το πιστεύετε; Στο βιβλίο, κανονικά, αφού υπάρχει και συνταγή:  Ρουμάνος με λαχανικά στο φούρνο! Με υλικά, λεπτομερή εκτέλεση, συμβουλές και μικρά μυστικά.

Η ανθρωποφαγία των ημερών μάς έχει κάνει εξπέρ στο είδος!

 

Δημήτρης Σωτάκης

 

Εξάλλου, θύτες και θύματα, όλοι για την ευτυχία τους φροντίζουν: ερωτεύονται, γοητεύονται, κάνουν τα στραβά μάτια, υποκύπτουν, ακόμα και το νεφρό τους πουλούν προκειμένου να ξοφλήσουν τα ανεξόφλητα. Εντάξει, ακόμα μπορεί να κρατάμε κάπως τα προσχήματα, αν και αυτό το όριο των προσχημάτων επί των ημερών μας έχει κάπως διαταραχθεί, το «η κόλασή μου είναι οι άλλοι» του Σαρτρ ήταν πάντα κατ’ ουσίαν «ο θάνατός σου, η ζωή μου» και μας το υπενθυμίζει αυτό ο Δημήτρης Σωτάκης στο υπερθετικό: με ακρίβεια και απλότητα, με αφέλεια που αποτελεί συνώνυμο με το μαύρο χιούμορ, το παράδοξο, εξάλλου, στις μέρες μας είναι το πραγματικό, η ανθρώπινη φύση τα έχει αυτά, έστω αν συνηθίζει να τα εκφράζει με νόμους και νάζι.

Μια κοινωνικοπολιτική αλληγορία για τον ανθρώπινο νόμο της ζούγκλας, ο ισχυρός εξαποανέκαθεν σε τρώει και του λες κι ευχαριστώ και δεν το καταλαβαίνεις. Τα έγκατα της ύπαρξης είναι πολύ σκοτεινά και ο δρόμος για την κόλαση στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.

Κι έχει τον τρόπο του ο συγγραφέας εκείνο τον γνωστό τον αφοπλιστικό, να αναποδογυρίζει τα έγκατα, να κάνει κάθε σκιά να αποκτά σώμα και κάθε κρυφός πόθος να τρέφεται με αίμα. Γελούσα κι έκλαιγα όταν το διάβαζα. Δίχως αυτή την ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ δεν βγαίνει η μέρα, πόσο μάλλον αυτή η ζωή. Ε και μετά όσο το σκεπτόμουν, ταράχτηκα πολύ. Γνωρίζοντας πια και εκ πείρας για το πόσο αναλώσιμη είναι η ανθρώπινη ζωή. Το φθηνότερον είδος, περισσεύουμε εξάλλου, Τελεία.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top