Fractal

Kριτική προσέγγιση για την ποιητική συλλογή «Ο Καιρός» της Στέλλας Πετρίδου

Γράφει η Κωνσταντίνα – Σούλα Τσαφαρά // *

 

 

 

 

Κατ’ αρχάς θέλω να ευχαριστήσω την αξιόλογη συγγραφέα Τασσώ Γαΐλα που με έφερε σε επαφή με την εκλεκτή Λέσβια ποιήτρια Στέλλα Πετρίδου, την οποία δεν γνώριζα και αισθάνθηκα τόσο υπέροχα, όταν από εκείνη ήρθε στα χέρια μου μία από τις πέντε ποιητικές συλλογές της με τίτλο «Ο καιρός», που είναι ποίηση – μελωδία.

Αρχικώς στάθηκα στη φωτογραφία εξώφυλλου-οπισθόφυλλου του Παντελή Γάτη. Πολύ ωραία φωτογραφία. Το κόκκινο τριαντάφυλλο νομίζεις ότι σκορπά ευωδιά αγάπης και ότι η ποιήτρια με τα ευλογημένα χέρια της, που γράφουν τέτοιους συναρπαστικούς στίχους, θα σου το προσφέρει σε ένδειξη αγάπης και σε όσους έχουν την τύχη να διαβάσουν ποιήματά της.

Αξιόλογοι στίχοι, γνήσιος λόγος, ξεχωριστός. Γράφει με την καρδιά και το φως της ψυχής της.

Στο ποίημά της «Ώρα μηδέν», σελίδα 43:

«Σ’ έναν καιρό,

που χάνεται ο αγέρας και σωπαίνει,

τι να ελπίσεις»

αφουγκράζεσαι την ανησυχία της ποιήτριας.

Άλλοτε μας ανοίγει την καρδιά της, όπως στο ποίημα «Ονείρου Κυριακή», σελίδα 51:

«Και άνθιζε η ζωή μας μυροβόλα Κυριακή»

Στίχος της που συγκινεί τον αναγνώστη.

Κινείται ανάλογα με το συναίσθημά της. Άλλοτε χαρούμενη, άλλοτε θλιμμένη και αγχωμένη για το τι μας ξημερώνει.

Στίχοι της στο ποίημα «Στη φωτιά», σελίδα 32:

«Σαν της Άνοιξης το δέντρο

η ψυχή μου άνθιζε,

μα χειμώνας σα με βρήκε,

την καρδιά μου ράγισε.»

Ζητάει βοήθεια από τη μητέρα της στο υπέροχο ποίημά της «Σώσε με», σελίδα 37 και αρχίζει κάθε στροφή με τα ρήματα «Σώσε με», «Πνίγομαι», «Κοίτα με», «Καίγομαι» και στο τέλος με το ρήμα «Αντέχω», που δίνει στον αναγνώστη ικανοποίηση ότι θα τα καταφέρει και ότι θα χαράξει νέα αρχή.

Στην κυριολεξία δεν κοιμήθηκα ένα βράδυ. Τα ποιήματά της με κρατήσανε συντροφιά. Ήταν σαν να έβλεπα την ίδια την ποιήτρια με το ευγενικό καλοσυνάτο πρόσωπό της και μάλιστα να μου τα απαγγέλει.

Το πρωί κυριολεκτικά συγκινημένη την πήρα τηλέφωνο και παρατήρησα πόσο ειλικρινής, τρυφερή και καλοσυνάτη είναι και η ίδια και πόσο τα ποιήματά της αντιπροσωπεύουν τον χαρακτήρα της.

Χάρηκα ότι έχει τρία παιδιά παρόλο το νεαρό της ηλικίας της.

Μπράβο. Χίλια συγχαρητήρια στη δημιουργό.

Εξήντα ποιήματα που το καθένα έχει τη δική του προσωπική σφραγίδα.

Τα πέντε τραγούδια της είναι υπέροχα και συναρπαστικά και μάλιστα από σημαντικούς μουσικούς και τραγουδιστές, όπως του Παντελή Θαλασσινού – τον οποίο θαυμάζω . Βοήθησε πολύ και ο στίχος της να μελοποιηθούν.

Πρέπει οι ποιητές να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τη Στέλλα Πετρίδου. Έχει ακόμα πολλά να δώσει και την θαυμάζω που αν και έχει τρία παιδιά και εργάζεται, καταφέρνει να μας δώσει τέτοιο αξιόλογο έργο.

Είναι δημιουργός αθόρυβος αλλά πολύ σημαντικός. Κι αυτοί που δεν φωνάζουν για το έργο τους, αυτοί είναι που θα μεγαλουργήσουν. Θα βρει πλούσιο αναγνωστικό κοινό, γιατί η ποίησή της είναι κατανοητή, κρύβει συγκίνηση, αγάπη που κυλά στο μάγουλο το δάκρυ.

 

 

* Η Κωνσταντίνα – Σούλα Τσαφαρά είναι ποιήτρια

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top