Fractal

‘Όλα μπορεί να τα νικήσει ο άνθρωπος, ακόμα και τον εαυτό του

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

ippotis_Robert Fisher «Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Opera, σελ. 131

 

Παραμύθι για μικρούς δεν το λες. Παραμύθι για μεγάλους μπορεί. Το σίγουρο είναι ότι σε ταξιδεύει. Ο Φίσερ με σοφό και εύστοχο τρόπο έρχεται να μας υπενθυμίσει πως πολλές φορές βυθιζόμενοι σε μια καθημερινότητα ,ξεχνάμε τις αληθινές χαρές της ζωής και χωρίς να το θέλουμε ,χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε γινόμαστε τοξικά άτομα και ζούμε μια ζωή που δεν μας αξίζει. Ζούμε μέσα στη μιζέρια και τη δυστυχία. Όπως ο ήρωάς μας που μπορεί να κάνει κατορθώματα, αλλά έχει πια πάνω στο σώμα του πάντα κολλημένη την πανοπλία του. Η πανοπλία του δεν βγαίνει από το σώμα του, έχει γίνει ένα με αυτό και ό ίδιος νιώθει να ασφυκτιά, νιώθει εγκλωβισμένος σε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος. Δεν έχει καν ουσιαστικές σχέσεις, ούτε με το γιο, ούτε με τη γυναίκα του. Έχει χάσει την επαφή και με τον εαυτό του και με τους άλλους, έχει πάρει λάθος κατεύθυνση και χρειάζεται να κάνει την αυτοκριτική του. Πολλές φορές ο σύγχρονος άνθρωπος χάνει τον δρόμο και τον προορισμό, μπλέκεται σε περίεργα μονοπάτια, αποξενώνεται, χάνει την ανθρωπιά του και δεν έχει συναίσθηση της κατάστασής του.

Απαιτείται λοιπόν κάποια αυτοκριτική, κάποια καταβύθιση μέσα στο εγώ, ώστε μα δοθεί λύση, όλα να φωτίσουν μέσα μας και να υπάρξει προχώρημα, να βγούμε από την ατέρμονη και καταστροφική αλλοτρίωση. Μέσα στην ιστορία ο Φίσερ μπλέκει τρία κάστρα: το Κάστρο της σιωπής, το Κάστρο της γνώσης και το Κάστρο της θέλησης και του θάρρους. Aλληγορικά είναι όλα αυτά. Είναι ο δρόμος προς την Αυτογνωσία, ώστε να ξορκίσει κανείς τους δαίμονές του και να ζήσει με διαύγεια, καθαρότητα και αλήθεια. Είναι καταστροφικά τα ψέματα του ανθρώπου προς τον εαυτό του. Γράφει: «Στήνουμε φράγματα για να προστατέψουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία, κολλάμε πίσω απ’ αυτά τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε». Η πανοπλία εν προκειμένω είναι το φράγμα, το εμπόδιο που μοιάζει ανυπέρβλητο, αλλά τελικά δεν είναι. Όλα μπορεί να τα νικήσει ο άνθρωπος, ακόμα και τον εαυτό του. Μπορεί να νικήσει και όλα τα προσωπεία που ο ίδιος επινόησε για να μπορέσει να ζήσει και να επιβιώσει μέσα σε έναν απαιτητικό κόσμο. Δεν είναι εύκολο κάποιος να είναι ο εαυτός του. Παρασύρεται συχνά από τα πάθη και τη φιλοδοξία ή τη ματαιοδοξία του και οδηγείται σε επικίνδυνα για την ψυχική κυρίως υγεία του αδιέξοδα. Ένας μάγος (ο Μέρλιν, δάσκαλος του Αρθούρου απ’ τον αντίστοιχο εγγλέζικο μύθο), ένα πουλί και ένας σκίουρος μπλέκονται στην αλληγορική αυτή ιστορία με την φιλοσοφική χροιά. Το τέλος δεν είναι κακό, τα μηνύματα πέφτουν σαν βροχή στη συνείδηση του αναγνώστη, που γοητεύεται από την έξυπνη γραφή.

Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία αγγίζει ευαίσθητες διανοητικές και συναισθηματικές χορδές του ανθρώπου, που είναι επιρρεπής συχνά  σε μικρότητες και έχει πολλά ελαττώματα, χάνει την ουσία του, υποβαθμίζει τον εαυτό του, υποτιμά τις δυνατότητές του και την αξία της ύπαρξής του. Στοχασμός, σκέψη, προβληματισμός, χιούμορ, ένα βιβλίο γραμμένο με σοφία και αγάπη.

 

Robert Fisher

Robert Fisher

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top