✔ Νέες εκδόσεις: Ο γύρος του κόσμου

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

Σοφία Νικολαϊδου «Στο τέλος νικάω εγώ», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 304

Ιστορία δεν είναι οι απόψεις των ιστορικών, είναι οι ζωές των ανθρώπων.
Ένας ζαχαροπλάστης που φτιάχνει την καλύτερη κρέμα στην πόλη.
Ένας Κρητικός χωροφύλακας που κάνει σαματά.
Μία παρέα από φοιτητές και ο παλιός τους δάσκαλος.
Ένα Γάλλος γιατρός που έζησε πολλά.
Μία αρτίστα που κεντάει γιασεμιά στον ποδόγυρο.
Ένας απότακτος Πελοποννήσιος με σχέδια κρυφά.
Γονείς και παιδιά, φίλοι και συνεργάτες, αδέλφια, μοναχικοί λύκοι, ερωτευμένα ζευγάρια. Ένας φόνος, μία παρ’ ολίγον κατάχρηση και μερικά μυστικά.
Από τη Θεσσαλονίκη του Μεγάλου Πολέμου ως τα capital control, οι ήρωές μας παίρνουν φόρα και προχωρούν μπροστά.

Βασίλης Δανέλλης «Νεκρές ώρες», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 144

Παίζουμε τον Θεό. Είμαστε άγρια ζώα. Το μόνο που έχει σημασία είναι να βγάλουμε τη μέρα. Αυτή είναι η ιστορία μου. Γεμάτη μέρες που χρειάστηκε να δείξω τα νύχια μου. Κι άλλες τόσο αδιάφορες, που θα ήταν σπατάλη χαρτιού.
Ένας εκτελεστής που γερνάει. Ο βίαιος θάνατος δεν τον φοβίζει, η φυσική φθορά όμως είναι άλλη υπόθεση. Πιο τρομακτική. Γύρω του παίζεται μια σκοτεινή παρτίδα σκάκι. Η σκακιέρα είναι μεγάλη κι εκείνος δεν καταλαβαίνει από ελιγμούς και τακτικές. Κινείται μόνο μπροστά, ένα τετράγωνο τη φορά, κι όσο φτάσει. Δεν τον ενδιαφέρει ποιος κερδίζει, σημασία έχει εκείνος να κάνει σωστά τη δουλειά του. Να εκτελεί τους στόχους του.
Ένα υπαρξιακό νουάρ, ένας σκοτεινός εσωτερικός μονόλογος, ένα οδοιπορικό στις νεκρές ώρες της νύχτας.

Ελίζα Παναγιωτάτου «Τεχνικές κολύμβησης», εκδ. Αντίποδες, σελ. 164

Βλέπεις ένα σπίτι και το αναγνωρίζεις ως δικό σου. Έναν άντρα και τον αναγνωρίζεις ως γείτονα. Έναν δρόμο ως καταγωγή. Έναν ήλιο ως ήλιο. Και ούτω καθεξής. Με τον καιρό μπερδεύεσαι και ορίζεις ξανά. Κάτι δικό σου ως σπίτι. Τον γείτονα ως άντρα. Και ο ήλιος πάντα ήλιος. Η Μαρία έλειπε πάνω από δέκα χρόνια από εκεί όπου είχε γεννηθεί. Εντωμεταξύ είχαν πεθάνει κι άλλοι που δεν τους θυμόταν πια και είχαν γεννηθεί πολλοί που δεν τους ήξερε καν. Η Άννα έμοιαζε στη μητέρα της. Τα ίδια χείλια, τα ίδια μαλλιά, η ίδια πίσω απ’ όλα ειρωνεία. Το σπίτι από την άλλη δεν έμοιαζε με σπίτι. Κι ο δρόμος ήταν δρόμος. Όταν τον είδε να έρχεται, είχε από πίσω του τον ήλιο.

Βασίλης Βασιλικός «Γλαύκος Θρασάκης», εκδ. Τόπος, σελ. 560

Ποτέ η ειρωνεία –μαζί και η ευτυχία– του να είσαι Έλληνας
σ’ αυτόν τον κόσμο δεν έχει περιγραφεί τόσο όμορφα.

^{Ζακ Λακαριέρ}

“Πρόκειται γι’ αυτό που ονομάζουμε ώριμο έργο τέχνης. Ο Βασίλης Βασιλικός είναι τεχνίτης κι εδώ θα ανακαλύψετε κομμάτια που θα σας κόψουν την αναπνοή”.

^{Hart Williams, Τhe Washington Post}

“Ο Βασιλικός σβήνει με μαεστρία τα σύνορα ανάμεσα στο πραγματικό και τη μυθοπλασία, το συνειδητό και το ασυνείδητο, τη λογοτεχνία και τη ζωή – κυρίως τη λογοτεχνία και τη ζωή”.

^{Κaren Emmerich, από τον πρόλογο στην αγγλική έκδοση του Γλαύκου Θρασάκη, 1981}

“…Ακόμα και σήμερα, ο οποιοσδήποτε Έλληνας, ναυτικός, τεχνίτης, εργάτης ή διανοούμενος, το ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα κληθεί ν’ αφήσει τη χώρα του. Με αυτή την έννοια ο Θρασάκης για την Ελλάδα του σήμερα είναι ό,τι άλλοι πλάνητες υπήρξαν για την Ελλάδα του παρελθόντος: μια συνηθισμένη –και άρα παραδειγματική– ενσάρκωση του ελληνικού πεπρωμένου, μια ύπαρξη διαμελισμένη όπου διαβάζεται και γράφεται ο διάλογος χιλιετιών ανάμεσα στη μητρίδα γη και στις μακρινές εκείνες που σε κάνουν να γεννιέσαι για δεύτερη φορά.
[…]

Ο Βασιλικός ζει, γράφει, περιγράφει την Ελλάδα κάπου στην Ευρώπη και άρα περιγράφει την Ευρώπη, την πραγματική Ευρώπη, αυτήν που κανείς Ευρωπαίος δεν είναι σε θέση να διακρίνει”.

^{Ζακ Λακαριέρ, από τον πρόλογο στη γαλλική έκδοση του Γλαύκου Θρασάκη, 1978}

Ξένη πεζογραφία:

John Williams «Αύγουστος», Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Gutenberg, σελ. 527

Ο Καίσαρας, ο Βρούτος, ο Μάρκος Αντώνιος, η Κλεοπάτρα, ο Βιργίλιος, ο Οράτιος, η πιο λαμπρή εποχή της Ρώμης και τα θεμέλια του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Η συναρπαστική ιστορία του αυτοκράτορα Αύγουστου και της κόρης του από τον συγγραφέα του περίφημου “Στόουνερ”.
Ο Ιούλιος Καίσαρας εκπλήσσει χρίζοντας διάδοχό του τον διανοούμενο ανιψιό του Οκτάβιο. Περνώντας δια πυρός και σιδήρου, ο νεαρός, παρά τους αρχικούς του δισταγμούς και τις συνομωσίες που εξυφαίνονται εναντίον του, καταφέρνει να κατατροπώσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς του εχθρούς. Πανίσχυρος αυτοκράτορας Οκτάβιος Αύγουστος πια αρχίζει να αλλάζει τα πάντα με βασικό μότο “αν είναι η μοίρα κάποιου ν’ αλλάξει τον κόσμο, υποχρέωση του είναι πρώτα ν’ αλλάξει τον εαυτό του”.
Το μυθιστόρημα, γραμμένο σε επιστολική μορφή, διηγείται την ιστορία του αυτοκράτορα και της λαμπρής εποχής του μέσα από απομνημονεύματα, ημερολόγια, γράμματα, περιγραφές συγχρόνων του, από τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Μάρκο Αντώνιο, τον Οβίδιο και τον Βιργίλιο έως τις γυναίκες που παντρεύτηκε. Κεντρικό ρόλο παίζει η περιπέτεια της αγαπημένης κόρης του Αυγούστου Ιουλίας, που, παραβιάζοντας τους νόμους του πατέρα της περί γάμου και μοιχείας, βρέθηκε, από “θεά” στη Ρώμη, εξόριστη σε ένα απομονωμένο νησί.
Ο Αύγουστος προσφέρει, από τη μία, το εντυπωσιακό πανόραμα μιας εποχής που πολλοί χαρακτηρίζουν επαναστατική, καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μεγάλωσε, αναδιοργανώθηκε, απόλαυσε μια περίοδο εσωτερικής ειρήνης, την περίφημη Pax Romana και “μπολιάστηκε” με το ελληνικό πνεύμα με αποτέλεσμα να ακμάσουν οι τέχνες, η φιλοσοφία, η λογοτεχνία και ποιητές όπως ο Βιργίλιος και ο Οβίδιος. Από την άλλη το βιβλίο είναι και μια ιστορία γεμάτη συνομωσίες συγκλητικών, ίντριγκες αυλικών, πολιτικές μάχες, εμφύλιους πολέμους, γάμους συμφέροντος και απαγορευμένες ερωτικές σχέσεις των διασημότερων κατοίκων της Ρώμης.
Σ΄ αυτό το λαμπερό φόντο ο Γουίλιαμς μας γνωρίζει έναν ακόμα μοναχικό άντρα -όπως και στον Στόουνερ, αλλά αυτή τη φορά πανίσχυρο- και θέτει ξανά ζητήματα κυριαρχίας, ατομικών ευθυνών, σχέσεων με εχθρούς και φίλους, μια που, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, “οι μηχανορραφίες είναι παρόμοιες και στα πανεπιστήμια και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στη σύγχρονη Ουάσιγκτον”.

Ιβάν Σέρσεν «Φαύλος Κύκλος», Μετάφραση: Ισμήνη Ραντούλοβιτς, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 208

Μια νεαρή κοπέλα από τη Νιγηρία, η Ουχουνόμα, περιπλανιέται για μερικά χρόνια στην Ευρώπη έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό – να διεκδικήσει το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Δεν διαθέτει όμως τα απαραίτητα έγγραφα που θα εξασφάλιζαν τη νόμιμη παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχει χαρτιά, είναι “παράνομη” για την απρόσωπη γραφειοκρατία, αυτό είναι το “έγκλημά” της, και θα εμπλακεί σ’ έναν φαύλο κύκλο που θα δοκιμάσει τις σωματικές και ψυχολογικές αντοχές της. Η Ουχουνόμα, μια ύπαρξη ευαίσθητη και άκακη, συλλαμβάνεται κάποια στιγμή στη Γερμανία και αργότερα μεταφέρεται σ’ ένα σωφρονιστικό κατάστημα της Βαυαρίας. Στη νέα της φυλακή θα συγχρωτιστεί με μια πλειάδα γυναικών -από την Αφρική, την πάλαι ποτέ ενωμένη Γιουγκοσλαβία, τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ- και θα βιώσει το παράξενο μείγμα σκληρότητας και αλληλεγγύης που της επιφυλάσσουν. Το κελί μπορεί να μετατρέπει το παρόν σε αργόσυρτο εφιάλτη για την Ουχουνόμα, αλλά δεν μπορεί να περιορίσει τη μνήμη, που γίνεται παρηγοριά και καταφυγή της. Ωστόσο η μεγαλύτερη απειλή στη φυλακή προέρχεται από έναν καθολικό ιερέα που, αναζητώντας εξιλαστήριο θύμα, μηχανορραφεί σε βάρος της.

Patrick Hamilton «Οι σκλάβοι της μοναξιάς», Μετάφραση Επίμετρο: Κατερίνα Σχινά, εκδ. Στερέωμα, σελ. 352

Βρισκόμαστε στην Αγγλία, στη μέση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου που φαίνεται μοιραίο να συνεχίζεται για πάντα, ενός πολέμου που έχει γίνει τρόπος ζωής.
Η δεσποινίς Ρόουτς, μια μοναχική γυναίκα τριάντα εννέα ετών, έχει αφήσει πίσω της το Λονδίνο και τους συνεχείς βομβαρδισμούς του, για να αναζητήσει καταφύγιο σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, νοικιάζοντας δωμάτιο στην πανσιόν “Τεϊοποτείο Ρόζαμουντ”. Εκεί, θα βυθιστεί στην μονοτονία μιας άχρωμης καθημερινότητας ανάμεσα σε πληκτικούς, καχύποπτους, ακόμη και προσβλητικούς συγκατοίκους, “υπόδουλη στη μοναξιά που διαφεντεύει κάθε της πράξη”. Και ξαφνικά, η ζωή της δεσποινίδας Ρόουτς θα αποκτήσει ενδιαφέρον και ζωντάνια λόγω της εμφάνισης ενός ευχάριστου, συναισθηματικού Αμερικανού Υπολοχαγού. Η παρουσία του αλλάζει δραματικά την καθημερινότητα των ενοίκων του “Τεϊοποτείου Ρόζαμουντ”, η ισορροπία ανατρέπεται και η δεσποινίς Ρόουτς έρχεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο δίλημμα. Περιγράφοντας μια επική μάχη προσωπικοτήτων μέσα στο αποτελματωμένο περιβάλλον μιας κλειστοφοβικής πανσιόν, ο Χάμιλτον δημιούργησε είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα και αστεία βιβλία που γράφτηκαν ποτέ με θέμα τις δοκιμασίες μιας μοναχικής καρδιάς.
Η εισαγωγή είναι της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας συγγραφέως Doris Lessing.
Η έκδοση συνοδεύεται από επίμετρο και κατάλογο έργων από την Κατερίνα Σχινά.
“Αιφνιδιαστικά σύγχρονο… αψύ, αληθινό, σκληρό, ειρωνικό…Αν σας ενδιαφέρει να πετάξετε από τον Ντίκενς στον Μάρτιν Έιμις με μια μόνο στάση, τότε ο Χάμιλτον είναι ο άνθρωπός σας”. Nick Hornby

Πατρίκ Ντεβίλ «Χολέρα και πανούκλα»,Μετάφραση: Άννυ Σπυράκου, εκδ. Τόπος, σελ. 258

“Δεν είναι ζωή να μην αλλάζεις ποτέ τόπο.”
Παρίσι, Μάιος 1940. Καθώς τα ναζιστικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη, στο αεροδρόμιο Μπουρζέ, στην τελευταία πτήση που απογειώνεται βρίσκεται ο Αλεξάντρ Γερσέν. Το βλέμμα του αποφεύγει διακριτικά τους συνεπιβάτες του. Οι περισσότεροι έχουν ραμμένα τα κοσμήματά τους στις αποσκευές τους. Είναι πια πολύ μεγάλος για μάχες και ούτως ή άλλως έχει ήδη σώσει εκατομμύρια ζωές. Ως ιδιοφυής νέος, προστατευόμενος του Λουί Παστέρ, επικέντρωσε το λαμπρό μυαλό του σε ένα μεγάλο ιατρικό θέμα: το 1894, στον προαύλιο χώρο ενός νοσοκομείου στο Χονγκ Κονγκ απομόνωσε τον Βάκιλο της Βουβωνικής πανώλης, που ονομάστηκε αργότερα προς τιμήν του επιστημονικά Yersinia pestis.
Ελβετός στην καταγωγή και σε σπουδές σε Γερμανία και Γαλλία, ο Γερσέν ήταν γιος της αναζήτησης και του πειραματισμού. Ωστόσο, είχε μια ρομαντική δίψα για περιπέτεια που πυροδοτούνταν από τις ιστορίες του Λίβινγκστον και του Κόνραντ κι έτσι έβαλε πλώρη για την Ασία. Πραγματικός ταξιδευτής του αιώνα του, θέλει να κατανοήσει τον κόσμο ολόκληρο. Η ιατρική, η γεωργία, η μηχανή του νέου αυτοκίνητου, όλα πρέπει να αναλυθούν, να εξεταστούν και να βελτιωθούν. Ακόρεστα περίεργος και αεικίνητος, ο Γερσέν είναι μια μοναχική ιδιοφυΐα στο φόντο παγκόσμιων συρράξεων, πανδημιών, αποικιοκρατίας, προόδου και παρακμής.
Η ζωή του ανασυστήθηκε ολοζώντανη και συναρπαστική σε αυτό το εκπληκτικό μυθιστόρημα του Πατρίκ Ντεβίλ, που έγινε μπεστ σέλερ και βραβεύτηκε επανειλημμένα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βισέντε Αλφόνσο «Τα λείψανα του Αγίου Λαυρεντίου», Μετάφραση: Μαρία Παλαιολόγου, εκδ. Ίκαρος, σελ. 248

Έκπληκτος από τη σοβαρότητα των κατηγοριών εναντίον του ασθενή του Ρώμου Αγιάλα, ο ψυχολόγος Αλμπέρτο Αλμπόρες δέχεται να αποτελέσει μέρος μιας ομάδας που θα υπερασπιστεί την αθωότητα του νεαρού. Όσο περνά ο καιρός, η πραγματικότητα παρουσιάζει όλο και περισσότερα ανησυχητικά γεγονότα σχετικά με το παρελθόν του Ρώμου, και ο γιατρός Αλμπόρες καλείται ν’ αποφασίσει αν οι μονόλογοί του είναι απλές φαντασιώσεις ή ομολογίες αποτρόπαιων εγκλημάτων…
Πόσα ψέματα και αλήθειες υπάρχουν στις ιστορίες που αφηγείται ο Ρώμος στον ψυχολόγο του; Κάτω από ποιες συνθήκες πέθανε η μητέρα του Ρώμου και γιατί κάποιοι προσπαθούν να σβήσουν τα ίχνη της; Είναι δυνατόν να δολοφονηθεί ένας άνθρωπος σε κάποιο μπαρ χωρίς κανείς να είναι σε θέση να επιβεβαιώσει την ταυτότητα του δράστη; Ήταν ο Ρώμος ή μήπως ο δίδυμος αδερφός του, ο Ρωμύλος; Γιατί ο τάφος της μητέρας των διδύμων είναι άδειος;
Οι έρευνες για την επίλυση αυτών των μυστηρίων θα ανασυνθέσουν την ιστορία της οικογένειας Αγιάλα και θα δείξουν πως κάθε πραγματικότητα μπορεί να έχει απεριόριστες ερμηνείες.

Peter Handke «Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι», Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Gutenberg, σελ. 177

Θρίλερ και νηφάλια περιγραφή της σχιζοφρενικής φυγής από την πραγματικότητα. Το βιβλίο στο οποίο στηρίχτηκαν δύο λαμπρές καριέρες, του Βιμ Βέντερς και του Πέτερ Χάντκε.
Ο Μπλοχ, ένας πρώην διάσημος τερματοφύλακας πηγαίνοντας ένα πρωί στη δουλειά του σε ένα εργοστάσιο συμπεραίνει πως έχει απολυθεί. Αρχίζει να περιπλανιέται στους δρόμους της Βιέννης όπου τα πάντα του προκαλούν δυσφορία. Πηγαίνει σινεμά, πιάνει κουβέντα με την ταμία· την ξανασυναντά αργότερα και καταλήγουν σε ξενοδοχείο. Την επόμενη, χωρίς προφανή λόγο, τη στραγγαλίζει. Φεύγει εσπευσμένα από την πόλη και καταλήγει σ΄ ένα μικρό χωριό του αυστριακού νότου απ΄ όπου έχει εξαφανιστεί ένας μουγγός μαθητής.
Με κινηματογραφικό ρυθμό, με στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη και αναφορές στον Κάφκα το “τρομερό παιδί της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας” καταγράφει ψυχολογική πορεία του δράστη, τη διαταραγμένη σχέση του με την πραγματικότητα, το σχίσμα μεταξύ συνείδησης και πράξης.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1970, έγινε αμέσως bestseller, έκανε τον Χάντκε γνωστό σε όλο τον κόσμο και ώθησε τον Βιμ Βέντερς να γυρίσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία. Με την επιτυχία και της κινηματογραφικής μεταφοράς του άρχισε η μακροχρόνια συνεργασία του Χάντκε με τον Βέντερς που οδήγησε σε ταινίες όπως Λάθος κίνηση, Οι όμορφες μέρες στο Αρανχουέθ και Τα φτερά του έρωτα.
Ένα από πολλές απόψεις κλασικό έργο, όπως τονίζει ο Β. Γκ. Ζέμπαλντ που προσφέρεται για πολλές αναγνώσεις, όπως επισημαίνει ο μεταφραστής του Αλ. Ίσαρης, καθώς θίγει μια ευρεία γκάμα θεμάτων και χαρίζει μια ιδιότυπη αναγνωστική απόλαυση.

Gustave Flaubert «Η γυναίκα του κόσμου και άλλες ιστορίες», Μετάφραση: Έφη Κορομηλά, εκδ. Gutenberg, σελ. 263

Τα νεανικά έργα του Gustave Flaubert (1821-1880), που τοποθετούνται χρονικά από τα δεκατέσσερα ως τα δεκαοχτώ του χρόνια, αναδεικνύουν το γοτθικό και μακάβριο στοιχείο ως ιδιαίτερη συνιστώσα της σκέψης και της ευαισθησίας του νεαρού συγγραφέα, που έζησε την παιδική του ηλικία στο νοσοκομείο όπου χειρουργούσε ο γιατρός πατέρας του.
Ωστόσο, η εμμονή στο βίωμα του θανάτου και στην αλληγορική θεματοποίησή του ενισχύεται από το ρομαντικό κλίμα της εποχής: πόνος, δάκρυα, φαντάσματα, ερείπια, σκελετοί. Έτσι, το φανταστικό συναιρείται με τη μεταφυσική με τρόπο ίσως αρκετά ανεπεξέργαστο ακόμη αλλά ιδιαιτέρως ποιητικό και θεατρικό, στοιχείο που διακρίνεται στα έργα της ωριμότητας: “Μαντάμ Μποβαρί”, “Αισθηματική αγωγή”, “Σαλαμπό” και άλλα.

Gervasio Posadas «Ο πνευματιστής του Χίτλερ», Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 464

Βερολίνο 1930. Ο νεαρός και άπειρος δημοσιογράφος Χοσέ Ορτέγα καλείται να καλύψει για μια ισπανική εφημερίδα τις πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία. Απολαμβάνοντας την μποέμικη ατμόσφαιρα που επικρατεί στην πόλη, γνωρίζεται με μια από τις πλέον δημοφιλείς προσωπικότητες της εποχής, έναν παράξενο τύπο με τ’ όνομα Έρικ Χάνουσεν που είναι διάσημος πνευματιστής. Θα γοητευτεί τόσο από εκείνον όσο και από μια από τις ερωμένες του και θα καταγράψει στα άρθρα του την καριέρα του Χάνουσεν, η οποία θα απογειωθεί καθώς οι επιτυχημένες προβλέψεις του για την ανάρρηση των Ναζί στην εξουσία θα τον οδηγήσουν ως τον ίδιο τον Χίτλερ… Τι θα συμβεί όμως όταν το παρελθόν του αποκαλύπτεται και οι δυνάμεις του αρχίζουν να αμφισβητούνται;
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τη Γερμανία κατά την άνοδο του φασισμού με πρωταγωνιστή τον πνευματιστή που κατάφερε να προβλέψει το πεπρωμένο της χώρας αλλά όχι το δικό του.
Ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα που αποκαλύπτει μια άγνωστη πλευρά της ναζιστικής Γερμανίας.
Χουάν Εσλάβα Γκαλάν, συγγραφέας
“Ο Χάνουσεν έδινε την εντύπωση ότι όλα γι’ αυτόν ήταν ένα παιχνίδι του οποίου τα πιόνια κουνούσε κατά βούληση. Θορυβημένος ακόμη απ’ όσα μου είχε πει η Μπέλα Φρομ, τον ρώτησα για πρώτη φορά αν τον προβλημάτιζε η άνοδος στην εξουσία των Ναζί. Στο κάτω κάτω, στο δικό του περιβάλλον αφθονούσαν οι καλλιτέχνες, είχε πολλούς Εβραίους φίλους, βρισκόταν στον αντίποδα του έθνους, της τάξης και της ομοιομορφίας που υποσχόταν ο Χίτλερ. Με κοίταξε λες και ήμουν ηλίθιος. “Κοίτα, Πέπε, στην πολιτική κινδυνεύουν μόνο οι καθαροί, οι αδιάφθοροι. Οι Ναζί επωμίστηκαν αυτό τον ρόλο δημόσια, ένα καθαρό κόμμα νέων προσώπων αδιάβλητων χωρίς λογαριασμούς στην Ελβετία. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι το συρτάρι μου ξεχειλίζει απ’ τα χρέη τους. Μου χρωστάνε πάρα πολλά χρήματα για να τους φοβάμαι”.

Ταξίδια και περιηγήσεις:

Λένα Διβάνη «Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο», εκδ. Καστανιώτη,  σελ. 352

«Όταν τελειώσεις σχολείο και πανεπιστήμιο, φίλε αναγνώστη, ένας τρόπος υπάρχει να συνεχίσεις την εκπαίδευσή σου: να ξεβολευτείς. Να αφήσεις τον καναπέ και να αρπάξεις σακίδιο, μποτάκια και διαβατήριο. Να αγαπήσεις τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις άγνωστες λέξεις, τον ύπνο σε σκηνή, τις παράξενες φάτσες, τις αναπάντεχες συναντήσεις. Να φτάσεις στην εκρηκτική Βενεζουέλα του ετοιμοθάνατου Τσάβες, στη σέξι Κούβα όπου όλα αλλάζουν εκτός από τη λατρεία του Τσε, στην προβιομηχανική Αιθιοπία των κομμένων κλειτορίδων, στο Βιετνάμ όπου ο σκύλος είναι σπουδαίος μεζές, στη Γη του Πυρός όπου ο Δαρβίνος εμπνεύστηκε τη θεωρία του, στη Νέα Ζηλανδία των Μαορί όπου το νερό τρέχει ανάποδα, για να δεις τον κόσμο ανάποδα: όχι μόνο πόλεις, που είναι σκέτη βιτρίνα – για να δεις όλη την αλήθεια, πρέπει να πας και στα χωριά και στα βουνά. Μην τρομάζεις, δεν χρειάζεται να είσαι αθληταράς. Όποιος θέλει να ανεβεί ανεβαίνει.
Εγώ το πρωτόκανα πριν από δεκαέξι χρόνια – θα δεις πώς και γιατί. Αποφάσισα λοιπόν να κλείσω σ’ ένα βιβλίο τις πιο αστείες, μαύρες, απροσδόκητες ιστορίες που με συνάντησαν όσο περπατούσα στα βουνά και στις πόλεις του κόσμου. Είπα να σου διηγηθώ τι έπαθα και τι έμαθα, μήπως την επόμενη φορά έρθεις κι εσύ.»

Βιβλία για παιδιά:

Φραντζέσκα Αλεξοπούλου – Πετράκη «Και πίσω πάλι», Εικονογράφηση: Νέστορας Ξουρής, εκδ. Διάπλαση, σελ. 32

Ο Άλκης, που αγαπά πολύ το τένις, έρχεται αντιμέτωπος με έναν περίεργο γείτονα που του πετά ΠΙΣΩ τα κίτρινα μπαλάκια του σε άθλια κατάσταση. Αυτό όμως δεν σταματά τον Άλκη και τα στέλνει ΠΙΣΩ ΠΑΛΙ ελπίζοντας έτσι να γκρεμίσει τον τοίχο που τον χωρίζει από τον μοναχικό γείτονα.
Άραγε θα τα καταφέρει;