Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Ο φόβος του μέλλοντος
19/10/2016, 11:37 πμ

Ο φόβος του μέλλοντος

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος // *

 

Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα πάψουν να φοβούνται και να μισούν τον πόλεμο. Γιατί πόλεμος σημαίνει θάνατο. Σημαίνει αφανισμό των ψυχών. Κι επειδή ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει συμφιλίωση με την ιδέα του θανάτου, ποτέ οι άνθρωποι δεν θα αποδεχτούν την καταστροφική έκφρασή του σαν ένα απλό γεγονός, που να μπορεί να λύσει κάποια προβλήματα.

«Τι ανοησία! αυτή η άποψη».

 

varvar

 

Αν στο παρελθόν ο φόβος του πολέμου υπήρχε σε κάποιο μεγάλο ποσοστό, τώρα στις μέρες το ποσοστό αυτό έχει γίνει τεράστιο κι έχει μεταμορφωθεί σε υστερική εναγώνια σκέψη. Μια χωρίς όρια αγωνία στην πιθανότητα μιας πολεμικής αναμέτρησης. Όσες λίγες κι αν κρατάει το κακό που σκορπίζει είναι τεράστιο. Και μετά την εκεχειρία ή την κατάπαυση αυτός συνεχίζεται, αφού μέσα στις ψυχές του κόσμου έχει ριζώσει ο πόνος και το μίσος κι αποζητά την εκδίκηση.

Ένας πόλεμος σήμερα με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτονται δεν σημαίνει το θάνατο μόνο μερικών στρατιωτών, αλλά χιλιάδων αμάχων. Παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι σκοτώνονται και όσοι καταφέρουν να επιβιώσουν από τον αρχικό όλεθρο αρρωσταίνουν, υποφέρουν από την πείνα, την προσφυγιά, την έλλειψη φαρμάκων, φροντίδας και εν τέλει πεθαίνουν από αυτήν που αφήνουν πίσω τους οι έξυπνες βόμβες, την ραδιενέργεια. Αυτό τον αφανισμό τρέμουμε όλοι μας. Αυτή τη κοσμογονική καταστροφή φοβόμαστε και γι αυτό πρέπει να αντιδράσουμε με κάθε τρόπο. Ας μην στεκόμαστε απλοί θεατές και αδιάφοροι σε όσα συμβαίνουν στο διπλανό μας επειδή το σενάριο έχει άλλους πρωταγωνιστές, γιατί πάντα υπάρχει στα σχέδια και στο castingτων πολεμοκάπηλων να παιχτεί και ο δικός μας ρόλος.

Σήμερα, όταν την εξέλιξη της επιστήμης την χειρίζονται παρανοϊκά μυαλά είναι εύκολο μέσα σε λίγα λεπτά αν θέλουν να μετατρέψουν τον πλανήτη γη σε πλανήτη νεκροταφείο. Η ανθρώπινη παράνοια μπορεί εύκολα να τον καταστήσει για πάντα έρημο.

 

Αποτέλεσμα εικόνας για future

 

Πολλοί είναι αυτοί που μένουν αλώβητοι με όσα συμβαίνουν γύρω τους αφού το πρόβλημα δεν τους αγγίξει άμεσα και συνεχίζουν αδιάφοροι.

Κι αν αυτή η αδιαφορία δεν είναι αλλοφροσύνη, τότε τι είναι;. Η γη καταστρέφεται από την αλόγιστη χρήση των πόρων της κι από την απρόσεκτη όσο κι επικίνδυνη ανθρώπινη επέμβαση. Και όλα αυτά για το χρήμα, όπου ο περισσότερος κόσμος το έχει κάνει θεό του. Μπορεί κάποιοι τρανοί της γης να παίζουν με τις τύχες του κόσμου, αλλά μην νομίζεται ότι κι εμείς δεν είμαστε συνυπεύθυνοι αφού ακολουθούμε τα βήματα τους. Κρυμμένοι πίσω από το πρόσχημα της εξέλιξης, αυτοκίνητα, τηλέφωνα ΤV, και πολλές άλλες μηχανές, λέμε ότι απολαμβάνουμε τα καλά που αυτή, η εξέλιξη, μας προσφέρει. ΓίναμεHomo consumens πιστεύοντας πως όσα περισσότερα αποκτήσουμε θα περάσουμε τη ζωή μας καλύτερα χωρίς να υπολογίζουμε, πως για κάθε μας πράξη υπάρχει και το τίμημα. Υπάρχει η άλλη όψη του νομίσματος και σε αυτή την περίπτωση η άλλη όψη είναι εμφανέστατη. Για να απολαύσουν οι μισοί τα καλά που προσφέρονται οι άλλοι μισοί πρέπει να υποδουλώνονται.

Ντροπή μας! Γιατί τόση σιωπή; Γιατί μένουμε αδρανείς μπροστά στη λαίλαπα που έρχεται; Που βρίσκεται τόσος ύπνος δικαίου;

Τελικά μήπως η μόνη οδός είναι η αντίσταση. Μήπως πρέπει να γίνει αλήθεια η κοινωνική επανάσταση. Κι αρχίζοντας την πρώτα να μάθουμε τα παιδιά μας, να μην ψάχνουν να βολευτούν σε βάρος των συνανθρώπων τους προκειμένου να περάσουνε το βίο του στη λούφα. Μάθετε τα να είναι αλληλέγγυα για να υπάρχει αληθινή ελπίδα στη ζωή τους. Κι εμείς, όλοι εμείς, ας περιορίσουμε τις ανάγκες μας στα απολύτως απαραίτητα. Το σώμα για να ζήσει απλά και φυσιολογικά θέλει πολύ λίγα. Ας σταματήσουμε επιτέλους κάπου και ο καθένας μας με τον τρόπο του ας αντισταθεί. Αυτή η κοινωνική επανάσταση μπορεί να γίνει αν πάψουμε να χρησιμοποιούμε όσα λένε πως μας προσφέρουν, ενώ στην ουσία είναι πληρωμένα με το αίμα μας. Να πάψουμε να αγοράζουμε αυτοκίνητα, να χρησιμοποιούμε καύσιμα, ηλεκτρικό, τηλέφωνο, και ότι άλλο μπορεί να λυγίσει την άγρια συνείδηση τους. Δείτε για παράδειγμα το πρόσφατο παράδειγμα της πτώσης των επιτοκίων που έτρεξαν όλοι κάθιδροι και τρεμάμενοι στις τράπεζες να βρουν τρόπο να τοκίσουν τα λεφτά τους ώστε να τύχουν καλύτερης απόδοσης και δεν τα σήκωσαν όλα από αντίδραση να τα πάρουν σπίτια τους και να αφήσουν τους τραπεζίτες να αυτοκτονήσουν, όταν θα έβλεπαν τα σεντούκια τους αδειανά.

Παρ’ όλο που από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, πολύ φοβάμαι πως τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ σκληρά για το ανθρώπινο γένος. Μακάρι όσα σκέφτομαι να είναι ένα παραμύθι και στο μέλλον να γελάτε μαζί μου.

 

* Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα. αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing school» και γράφει σήριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία. Το βιβλίο «Υπατία» παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007, γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο «Agora» και θεατρικό έργο από την θεατρική ομάδα «Ανάδρασις».Έχει εκδώσει συνολικά 18 μυθιστορήματα ενηλίκων, 7 παιδικά βιβλία και οκτώ θεατρικά έργα. Το βιβλίο «Λιπεσάνορες, τα χρόνια του φιδιού», εκδόσεις «Μπατσιούλας – Momentum». Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, είναι: Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco λόγου, τεχνών κι επιστημών για την Πετρούπολη. Μέλος των «Ιστορικών συγγραφέων». Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού «Ρωγμές». Συντάκτης της εφημερίδας «Μορφωτικός της Πετρούπολης». Μέλος στο Διεθνές Πολιτιστικό Φόρουμ «Ανάδρασις». Οργανωτής Λογοτεχνικών εκδηλώσεων. Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης, Στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον.

www.dvarvarigos.gr  |  http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top