Fractal

Ο φόβος του φόβου.

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

paramythi«Και το παραμύθι δεν τελείωσε» του Οντίν Ντουπεϊρόν. Μετάφραση: Αλέξης Αδρακτάς. Εκδ. «Καλέντης», σελ. 203

 

«… και απέδειξες ότι ο τρομερός δράκος του φόβου σχεδόν φοβάται τον εαυτό του».

«Είναι αλήθεια, δράκε, δεν είσαι τόσο τρομερός όσο φαινόσουν στην αρχή».

Ένα αλληγορικό, ευφυές, μαγικό και μαγευτικό παραμύθι, πρωτότυπο και ευρηματικό, αστείο και αυτοϋπονομευτικό, ενίοτε σουρεαλιστικό και ψυχαναλυτικό που γράφτηκε το 2001 στο Μεξικό και κέρδισε όλο τον κόσμο.

Με σαφή δάνεια από τον κόσμο του παραμυθιού, πρίγκιπας, πριγκίπισσα, δράκος και μάγισσα, και μεταμοντέρνα δομή, ο συγγραφέας συνδιαλέγεται διαρκώς μαζί του και η ιστορία αενάως διαμορφώνεται, η πριγκίπισσα Οντάιν και ο συγγραφέας της Οντίν Ντουπεϊρόν, επιχειρούν να κάνουν μαζί μας το πιο μακρινό και αποκαλυπτικό ταξίδι: αυτό στα έγκατα του εαυτού.

Αλλάζοντας ρόλους, ενίοτε θύτης και θύμα, θύμα ωστόσο ο καθένας του τρομαγμένου του εαυτού, ο συγγραφέας ξεκινά από τον αρχετυπικό τρόμο, σε όλους μας, κάτι μας θυμίζει, είναι εγγεγραμμένο στο συλλογικό ασυνείδητο, η υπαρξιακή μάχη μας έως το τέλος, αλήθεια «τέλος»; της ζωής.

«Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι εκεί έξω και γι’ αυτό θα μείνεις εδώ! Ο δράκος του φόβου έφυγε βροντοχτυπώντας πίσω του την πόρτα. Δεν ακούστηκε κλειδί ούτε λουκέτο ούτε κάτι που να σφαλίζει την πόρτα. Ο δράκος του φόβου ήξερε ότι η Οντάι ήταν πολύ τρομαγμένη για να το σκάσει».

Παραδίδοντας εξ’ αρχής σε όλους μας το μοναδικό κλειδί «πολύ τρομαγμένη για να το σκάσει», «παίζει» μαζί μας μέχρι το τέλος το βασικό παραμύθι- παιχνίδι, αυτό της ζωής.

Αποτελώντας έναν αισθητικό άθλο, οι σκέψεις του καθενός υπάρχουν μέσα στο βιβλίο με διαφορετικό χρώμα, γαλάζιο για την Οντάι, κόκκινο για τον δράκο, μαύρο για τον συγγραφέα, πράσινο για όλους τους άλλους, το «παραμύθι» ας το πούμε έτσι αλλάζει χρώμα και αίσθημα, αλλάζει τέλος κι αρχή, αλλάζει δομή, αποτελώντας αυτό καθ’ εαυτό το σοφό παιχνίδι της ζωής. Κάστρα εξαφανίζονται, τρόμοι γιγαντώνονται και τοίχοι γίνονται σκόνη μετά από μια γενναία σκέψη, η ιστορία, όπως και η ζωή δεν είναι ποτέ στατική.

Το ζητούμενο, αυτό το αέναο παραμύθι «γιατί όσο υπάρχει ζωή, πάντα, πάντα, πάντα θα υπάρχει ένα παραμύθι να διηγηθούμε», και βεβαίως ο άτυπος νόμος, τελικά, της ζωής: ότι πρέπει να ζήσεις μέχρι το τέλος, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες.

Οι συνθήκες, εξάλλου, αλλάζουν: μας το έχει αποδείξει ήδη η ιστορία με την συνεχή της διαλεκτική. Ο συγγραφέας εναλλάσσεται με την Οντάι στην γραφή, η Οντάι παρηγορεί τον δράκο, η τέχνη γίνεται ζωή και ο φόβος, ελευθερία, και η όντως ζωή. Το αποτέλεσμα, ένα ταξίδι αυτογνωσίας αλλά ταυτοχρόνως και ένα μεγάλο ταξίδι ως την άκρη της γης. Μια ιστορία για την ιστορία, για την ζωή, τον φόβο του φόβου, την ελευθερία και την επιθυμία, τη λαχτάρα και την ομορφιά της αλήθειας, για την αληθινή μαγεία της ζωής. Με συγγραφικά ευρήματα άπειρα: μιλούν τα άψυχα, οι ήρωες συμπληρώνουν την ιστορία, ο συγγραφέας υποχωρεί ή όλα δείχνουν ότι υποχωρεί, η Οντάι γράφει στον συγγραφέα που την δημιούργησε ή μήπως είναι εκείνη που, τελικά, τον δημιουργεί;

Οι διαπιστώσεις, εν είδει αφορισμού, διαπιστώσεις ζωής:

«Πολλές απαντήσεις στα σημερινά ερωτήματά μας βρίσκονται στο παρελθόν. Πάντα είναι καλό να ξέρεις από πού έρχεσαι για να καταλάβεις πού πηγαίνεις».

«Οι μαύροι δράκοι του φόβου ακούγονται περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε».

«Δεν μπορείς να έχεις τον έλεγχο όλων των πραγμάτων».

«Η περιέργεια και η επιθυμία καμιά φορά νικάνε πιο εύκολα το φόβο απ’ ό,τι το θάρρος».

«Καμιά φορά τα πιο απλά πράγματα μπορούμε να τα δούμε όταν ηρεμούμε, όταν ακινητοποιούμε το μυαλό μας και χαλαρώνουμε».

«Τίποτα δεν είναι απόλυτα σίγουρο. Τη ζωή πρέπει να τη ζούμε διαρκώς με τόλμη απέναντι στο άγνωστο, γιατί η ζωή δεν είναι στατική, αλλάζει διαρκώς».

Κι αυτό το τελευταίο αποδεικνύεται σαν εξίσωση στο παραμύθι του Dupeyron. Εναλλάσσοντας λογοτεχνικά είδη, διάθεση, σκηνικό, εναλλάσσοντας τέχνη, τελικά, και ζωή.

 

Odin* Ο Odin Dupeyron γεννήθηκε το 1970 στην Πόλη του Μεξικού. Είναι επικεφαλής και δημιουργός του Grupo Odin Dupeyron, ενός γκρουπ εκδόσεων, παραγωγής και ψυχαγωγικού ιντερνετικού καναλιού. Καλλιτεχνική φύση και πολύπλευρο ταλέντο, εκτός από τη συγγραφή, ασχολείται με την υποκριτική, τη σκηνοθεσία, το κουκλοθέατρο, τη μουσική, αλλά και το σχεδιασμό ρούχων. Στο Μεξικό, ο μονόλογός του ¡A Vivir!, σε συγγραφή και σκηνοθεσία του ίδιου, παιζόταν επί εννέα χρόνια, κάνοντας περισσότερες από 1.300 παραστάσεις, επίσης το θεατρικό έργο του Veintidós Veintidós συνάντησε μεγάλη επιτυχία. Και το παραμύθι δεν τελείωσε (Y colorín colorado, este cuento aún no se ha acabado) είναι το πρώτο του βιβλίο, το οποίο έγινε «εθνικό bestseller», καθώς πούλησε στη χώρα του περισσότερα από 200.000 αντίτυπα, ενώ έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, στη γαλλικά και στα ιταλικά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top