Διήγημα: “Ο Φορέας των ευχών”
Της Κυριακής Μήλιου // *
“Λοιπόν;”
Τα δάχτυλά του γλίστρησαν στα βελούδινα μάγουλά της. Οι άκρες τους πίεζαν το δέρμα λίγο παραπάνω, αρκετά για να μπορεί να διακρίνει τα αχνά σημάδια του πάνω της.
“Τι μπορείς να κάνεις για μένα;”
“Τα πάντα.”
Γέλασε. Τα χείλη του σύρθηκαν σε ένα αλαζονικό χαμόγελο.
“Θα μου έφερνες και το φεγγάρι από τον ουρανό, αν στο ζητούσα;”
“Θα το ξήλωνα από την αγκαλιά της νύχτας χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα το έστηνα έξω από το παραθύρι σου, να το βλέπεις και να σε διασκεδάζει όποτε εσύ το επιθυμείς.”
“Τα άστρα;”
“Με μια μου λέξη θα έπεφταν όλα νεκρά στα πόδια σου. Θα χαράκωναν το μαύρο του ουρανού και με την στερνή τους φωνή θα ψέλλιζαν το όνομά σου.”
Έξυσε το πιγούνι του σκεφτικός και πίεσε το αντικείμενο που κρατούσε στα χέρια του. Κοίταξε με σκληρότητα τον μορφασμό του πόνου στο πρόσωπό της.
“Αυτά είναι παιχνιδάκι! Τι μπορείς να κάνεις για τη γνώση; Αν σου ζητούσα την απόλυτη σοφία;”
“Με ένα χτύπημα των δαχτύλων μου οι μεγαλύτεροι άνθρωποι στην ιστορία θα έμεναν κενοί. Οι ιδέες θα σβήνονταν από τη μνήμη τους. Ιδανικά και έμπνευση θα μετακόμιζαν στο δικό σου νου, όπλα μοναδικά και στη διάθεσή σου.”
“Οι εχθροί μου;”
“Αυτοί πρέπει ήδη να τρέμουν. Δε θα μείνει δάσος όρθιο αν θελήσει κανείς να σε βλάψει. Θα γκρεμίσω βουνά και θα πνίξω φαράγγια και πεδιάδες με αλμυρά και γλυκά νερά. Θα ανοίξω μνήματα και θα τους θάψω ζωντανούς. Θα παραμονεύω στα όνειρά σου για να εξολοθρεύω έναν – έναν τους εφιάλτες σου, αφέντη μου.”
“Και το Θάνατο;” Το ελεύθερο χέρι του σφίχτηκε στον ώμο της. “Μπορείς να κάνεις το ίδιο και γι’ αυτόν;”
Νύχια βυθίστηκαν στη σάρκα της, μα εκείνη δεν έβγαλε τον παραμικρό ήχο. Έμεινε απλά να τον κοιτάζει με μάτια γυάλινα, που καθρέφτιζαν ερείπια συναισθημάτων που είχαν από καιρό ξεχαστεί. Έγνεψε αρνητικά.
“Κανείς δε μπορεί να νικήσει το Θάνατο. Ακόμη κι εγώ βρίσκομαι στην υποταγή του.”
“Αυτό είναι όλο;” Μουρμούρισε βαριεστημένα.
Έσφιξε στα χέρια του τον πιο πολύτιμο θησαυρό του. Ένα μαχαίρι μπηγμένο βαθιά στη θυσία που είχε κάνει, μια ζωή που υπήρχε ακόμη. Ή και όχι. Ήταν ένας φορέας ευχών, κατασκευασμένος με τον ιδρώτα του, λίγο από το αίμα του και τα πιο δυσεύρετα συστατικά. Μια καρδιά που να τον αγαπάει ασίγαστα, ένα στιλέτο σφυρηλατημένο από το μίσος του κι ένα δαιμόνιο τρομερό, που κατοικεί στο βάθος της ψυχής κάθε θνητού. Ο φόβος. Ένα λυχνάρι με τίμημα βαρύ πάνω του και αξία ανεκτίμητη. Ούτε μια ευχή, ούτε δύο, ούτε τρεις. Όσες ήθελε είχε. Εκτός από μια.
Βούλιαξε στο θρόνο του σκεφτικός. Από το παράθυρο πουλιά έκρωζαν παράφωνα. Οι ήχοι τους του έφερναν πονοκέφαλο. Μπορούσε να ακούσει αποδοκιμασία τις φωνές τους. Απογοήτευση. Πούλησε τη ζωή του φθηνά. Τρεις φορές όσο ζούσε, κι άλλες επτά όταν θα κατέληγε στο άγνωστο τέλος του και όλα αυτά για μια δύναμη που δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τη μεγαλύτερή του επιθυμία. Να κυριαρχήσει τη ζωή ολοκληρωτικά. Να βρίσκεται παρών σε κάθε γωνία της ιστορίας και γιατί όχι, να αποτελεί σημαντικό παράγοντά της.
“Ας είναι… Από το τίποτα…”
Χάιδεψε κτητικά τη μαχαιρωμένη καρδιά που ακόμη χτυπούσε και την άφησε το βάθρο της. Ίσως… Ίσως να μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια ευχή για να βρει μια άλλη λύση. Πιο βέβηλη, πιο αποτελεσματική. Έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα. Δεν θα συγχωρούσε στον εαυτό του άλλα λάθη.
Βυθίστηκε στις σκέψεις του. Εκείνη δεν πήρε τα μάτια της από πάνω του, ψάχνοντας για τον παραμικρό κίνδυνο που θα τον απειλούσε. Ήταν έτοιμη να πεθάνει για χάρη του.
Για δεύτερη φορά.
* Η Κυριακή Μήλιου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Παράτησε δοκιμαστικούς σωλήνες και αντιδραστήρια σε κάποιο εργαστήριο των Ιωαννίνων και άρχισε να μάχεται με καλοξυσμένα μολύβια για να ξεμπερδέψει το κουβάρι των σκέψεων μέσα της. Ζει και γράφει στην Αθήνα.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η σπουδή στον Σαίξπηρ του Γιαν Κοττ
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Γιαν Κοττ, «Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας», μετάφραση Αλέξανδρος Κοτζιάς, εκδόσεις Ηριδανός, Αθήνα 1970 Η προσπάθεια γνωριμίας του συνολικού έργου του Σαίξπηρ δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμβολή του κλασικού
Περισσότερα -
«Όλα όσα ήξερε δεν είχαν την παραμικρή σημασία»
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Τζόζεφ Κόνραντ «Η επιστροφή», Μετάφραση: Χρήστος Οικονόμου, Εκδόσεις: Το ποντίκι «Αφυπνίστηκε από μια απέραντη κι απίστευτη περιφρόνηση, από μια φαιδρή και πικρή κατάπληξη, από μια προδομένη αίσθηση ασφάλειας». Ο Άλβαν Χάρβευ ένας
Περισσότερα -
✩ “Amber alert” του Odise Plaku στο Θέατρο Βικτώρια με την Γεωργία Ζώη σε σκηνοθεσία Γιώτας Κουνδουράκη.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // Παράξενο κι αλλόκοτο το συγχρονικό επίκαιρο στοιχείο αυτής της παράστασης κι αυτού τού αλβανικού έργου γενικότερα, που αγγίζει το λεπτό θέμα των εξαφανίσεων ανηλίκων ακούσιων «εργατών» κι «εργατριών» στη βιομηχανία τού σεξ. Ο υλιστικός
Περισσότερα -
Focus στην υγεία ☆ Μακροζωία: Υιοθετείστε τους τρόπους που θα τη κατακτήσετε
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Δεν είναι μόνο τα γονίδια και το… πεπρωμένο που οδηγούν σε βαθιά γεράματα, αλλά κυρίως οι υγιεινές συνήθειες που υιοθετούμε. Αυτά, υπογραμμίζουν επιστήμονες από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, οι οποίοι μετά από αλλεπάλληλες έρευνες
Περισσότερα -
Ποίημα: “Aπώλεια”
Γράφει η Ελένη Δεληβοριά // Απώλεια Όλη η ανεμελιά του κόσμου πλεγμένη σε πλεξούδα στα μαλλιά μου. Χωράω στην παλάμη σου Με σηκώνεις στα σύννεφα και γίνομαι μικρή θεά Εσύ ο ουρανός κι η θάλασσα μαζί.
Περισσότερα -
Μικρό σημείωμα για την «Κινητή Γιορτή» και τα άλλα διηγήματα της Αρχοντούλας Διαβάτη
Από την Λένα Παπαδοπούλου // * Αρχοντούλα Διαβάτη: «Κινητή Γιορτή», εκδ.Νησίδες 2018 Η Αρχοντούλα Διαβάτη είναι ένα λογοτεχνικό πλάσμα , παράφορη για κείμενα , συγκροτείται σε συνθήκες γραφής. Υπάρχει σαν αναγνώστρια πρώτα, ένας εσωτερικός κόσμος μια σιωπηλή φωνή
Περισσότερα -
Αντώνης Σουρούνης: «ΜΙΣΟΝ ΑΙΩΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Η ζωή με τα μυστικά της και το μεγάλο μυστήριο του έρωτα Ο συγγραφέας αποκαλύπτει το γλυκόπικρο της ύπαρξης με έναν τρόπο μαγευτικά παιδικό, σαγηνευτικά αλήτικο, αυτοσαρκαστικό και υπερβατικό. «Οταν ήμουν μικρός, πολύ λίγα πράγματα
Περισσότερα
