Fractal
Home / ΘΕΑΤΡΟ / Θέατρο: «Ένας αόρατος Φάρος στο κέντρο της Αθήνας»
18/10/2017, 11:52 πμ

Θέατρο: «Ένας αόρατος Φάρος στο κέντρο της Αθήνας»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μούσσας // *

 

«Ο Φάρος» του Κόνορ Μακφέρσον στο θέατρο Αθηνών

 

Εκτυφλωτικό φως στη σκηνή και μετά τελευταία αυλαία.

Ο Σάρκυ, ο Ρίτσαρντ, ο Ιβάν, ο Νίκυ και ο σκοτεινός κύριος Λόκχαρτ υποκλίνονται πάνω στη σκηνή, λυτρωμένοι από το άγχος της πρεμιέρας.

Κι εμείς που πριν λίγο σαστισμένοι από την αποκαλυπτική εμπειρία χειροκροτούσαμε επί ώρα τους πρωταγωνιστές γεμίσαμε τους διαδρόμους, τις σκάλες, το φουαγιέ του θεάτρου Αθηνών έχοντας συναντήσει τις ίδιες μας τις σκιές, το υπαρξιακό μας είδωλο και το συναισθηματικό μας αποτύπωμα στους ήρωες του έργου.

Και αυτή ακριβώς είναι η θηριώδης δυναμική αυτής της παράστασης.

Με τρόπο αριστοτεχνικό μας οδηγεί, μας πείθει να ταυτιστούμε όχι με κάποιον από τα πρόσωπα του έργου, αλλά ανάλογα με την χρονική στιγμή, με το καθένα από αυτά, ακόμα και με αυτόν τον εξαίσια εωσφορικό, κύριο Λόκχαρτ.

Μια σπαραχτικά σκοτεινή διαδρομή από τον γαλήνιο παράδεισο στην αβυσσαλέα σιωπή της κόλασης που όλοι μας κρύβουμε μέσα μας.

Στην αισθητή, αλλά ανεπίγνωστη διάσταση του υποσυνείδητου ψυχισμού μας.

Το καθαρό φως της αυθόρμητης χαράς ξαφνικά συντρίβεται στο αυτοκριτικό έρεβος των τύψεων, παλεύει μαζί με τους ήρωες και με το κοινό κι αγωνίζεται τρεμοσβήνοντας κάτω από την εικόνα του Ιησού που κρατά την Ιερή Καρδιά, να επικρατήσει του φόβου, της σαρωτικής θλίψης, της αποκρουστικής σιγής και μοναξιάς του άσκοπα περιπλανώμενου ανθρώπου, του ανέστιου ηττημένου του πνεύματος και της ανελέητης μνήμης.

Δεν αφορά αυτούς τους τέσσερις ταξιδιώτες ο περιορισμένος θρησκευτικός ή κοινωνικός χώρος της ύπαρξης. Δεν τίθεται θέμα πίστης ή επιλογή απιστίας, αφού πράγματι υπάρχουμε όπως περιγράφει ο Εμπειρίκος «όλοι μας άπιστοι, μα όλοι μας για πίστη διψασμένοι».

Δεν υπάρχουν καν ξεκάθαρα όρια στους χαρακτήρες των ηρώων. Είναι όλοι και όλα ένα. Το φως και το σκοτάδι. Μια συγκλονιστική δίνη, αρχέγονη και τρομακτική, όσο η αλήθεια κι η αποκάλυψη του προορισμού μας.

Εκτυφλωτικό φως στη σκηνή και μετά τελευταία αυλαία.

Βγήκαμε στον πεζόδρομο. Σκορπίσαμε ξαφνιασμένοι προς τη Σταδίου, το Σύνταγμα, το Κολωνάκι.

Κι όμως πίσω μας έμεινε να λάμπει ήσυχα σε όλη την Αθήνα μέσα στη νύχτα ένα αποκαλυπτικό φως, ένας ήλιος απόκοσμος από τον αόρατο Φάρο της συνείδησής μας.

 

 

 

 

* Ο ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1973. Σπούδασε ιατρική και είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει εκδώσει τις συλλογές: Σημεία στίξης, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2014, και Ιωλκός, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2015, Αγνώστου πατρός, Δωδώνη, Αθήνα 2015, η οποία προτάθηκε για το βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών το 2015, ενώ το θεατρικό του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τιμήθηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό με τον Α΄ έπαινο. Πρόσφατα, η συμμετοχή του στον Διεθνή Διαγωνισμό Λογοτεχνίας του Ομίλου για την Unesco, Τέχνης-Λόγου και Επιστημών, στην κατηγορία Ποίηση, τιμήθηκε με το Γ΄ Βραβείο, ενώ διακρίθηκε και από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, στην κατηγορία Δοκίμιο για το έτος 2015. Το παρόν έτος (2016) μας χάρισε σε δίγλωσση έκδοση της Δωδώνης, την εξαίρετη μετάφραση της συλλογής Ορίζοντες του Marcello Vitale σύγχρονου, σπουδαίου ποιητή της Καλαβρίας.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top