Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / “Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας”.
18/02/2015, 11:51 πμ

“Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας”.

Από την Αντιγόνη Καράλη //

 

Kassandra_DameBlanche 02

 

Αν η Βίβλος είναι το Ευαγγέλιο του Θεού, Ο «Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» του Δημήτρη Δημητριάδη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα μικρό θεατρικό ευαγγέλιο του ανθρώπου. Ένα «αντι-ευαγγέλιο» του έρωτα, όπου το π.Χ(ριστού) αντικαθίσταται από το π.Ε(ρωτος) και το μ.Χ(ριστόν) από το μ.Ε(ρωτα). «Έτσι ακριβώς κινείται τώρα πια ο κόσμος», στην Κασσάνδρα του Δημήτρη Δημητριάδη, ένα πρόσωπο που δεν ευαγγελίζεται καταστροφές. Αντιθέτως. Ευαγγελίζεται την επικράτηση του έρωτα και την επερχόμενη αυτοκρατορία του πόθου.

 

«…η Κασσάνδρα διακηρύσσει την ολική επικράτηση της προσφοράς και της αποδοχής του πόθου στη ζωή του κάθε ανθρώπου…» δηλώνει αφοπλιστικά ο Δημητριάδης, παρέχοντάς μας εξαρχής το κλειδί του έργου. Η Χρύσα Καψούλη παρουσιάζει τον «Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας» στο «Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων»  (έως τις 8 Μαρτίου), σε μια spoken word performance, σε μια «επί σκηνής» παραληρηματική γέννηση ενός άλλου κόσμου, βασισμένη σε ένα μονόπρακτο βαθιά ανθρώπινο, που ανατρέπει τον μύθο της Κασσάνδρας ταξιδεύοντας το πρόσωπό της στο σήμερα.

 

«Η Κασσάνδρα είναι ένα αρχέτυπο και ο «Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας” ως αρχαιόθεμο και αρχαιόμυθο κείμενο έρχεται να παίξει έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο στο σήμερα. Η ποίηση και το θέατρο έχουν τη δυνατότητα να παίξουν με τις συνειδήσεις όλων μας. Να βρουν ρωγμές στο κέλυφος που ο καθένας μας είναι κλεισμένος και να δημιουργήσουν συνδέσεις», σημειώνει η Χρύσα Καψούλη, στον διπλό ρόλο ηθοποιού και σκηνοθέτη. « Ανήκω στους ηθοποιούς που πιστεύουν απόλυτα στη ανάγκη της παρουσίας του σκηνοθέτη ως συνδημιουργού. Δεν επιλέγω συχνά να είμαι ο/η ηθοποιός και ο/η σκηνοθέτης άλλα κάποιες φορές επιβάλλεται να έχεις όλη τη ευθύνη. Ο διαχωρισμός του σκηνοθέτη από τον ηθοποιό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, και εδώ έχοντας και τις δύο ιδιότητες, και της ηθοποιού και της σκηνοθέτιδας, ο δρόμος είναι ένας: να πάρω την ευθύνη του λόγου ως ηθοποιός. Με τον ίδιο τρόπο που η Κασσάνδρα αναλαμβάνει την ευθύνη να εκφέρει τα λόγια του Απόλλωνα και να πει: ”Πίστη, Ελπίδα, Αγάμη”». Γιατί «αγάμη» και όχι «αγάπη»; «Η Κασσάνδρα, διά χειρός Δημητριάδη, φέρνει νέες λέξεις. Μόνο έτσι θα έρθει ο νέος κόσμος που ευαγγελίζεται: φτιάχνοντας μια νέα γλώσσα. Αν δεν αλλάξουμε τις λέξεις, δεν θα αλλάξει ποτέ ο κόσμος», απαντά η Χρύσα Καψούλη.

«Ζω σε ένα σημείο της πόλης που αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι έχουν φτάσει στον πάτο. Στον δικό μου χάρτη, πλατεία Κολιάτσου λέγεται το μηδενικό αυτό σημείο των ανθρώπων. Αλλά και στον χάρτη των άλλων, ξέρω πως υπάρχει τώρα πια ένα μηδενικό αντίστοιχο σημείο», τονίζει. «Η ονομασία του μόνο αλλάζει. Το ”όνομα” της οδού. Για να κρύβει ότι οι δρόμοι είναι μηδενικοί. Και μηδενισμένοι. Πια. Με αυτή την απελπιστική συνείδηση ζω. Ζούμε. Ευτυχώς. Γιατί όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, με αυτό το ”πλεονέκτημα” της απελπισίας άρχισα να ψάχνω τη γλώσσα της Κασσάνδρας. Και η Κασσάνδρα η δική μου ξεκινάει από μια πλατεία Κολιάτσου. Στην Κυψέλη, η κυψέλη της… ”Από εκεί ας ξεκινήσουμε, θελήστε το, τολμήστε και θελήστε το. Από εκεί ας ξεκινήσουμε”, όπως λέει κι ο Δημητριάδης».

Η Κασσάνδρα είναι το «πρόπλασμα τής ξένης, όχι μόνο γιατί είναι Ασιάτισσα, έστω Μικρασιάτισσα, αλλά κι επειδή η μαντική της ιδιότητα την τοποθετεί αυτομάτως σ’ ένα άλλο επίπεδο, κυρίως τη θέτει απέναντι στους άλλους στους οποίους απευθύνει τις προβλέψεις της», σημειώνει ο Δημήτρης Δημητριάδης. «Στο πρόσωπό της συναιρείται το πρόβλημα της καταγωγής και της γλώσσας, στοιχεία και τα δύο καθοριστικά για την αποδοχή και την ένταξη». Στον «Ευαγγελισμό», αυτά τα δύο στοιχεία «δοκιμάζονται ριζικά από την ανατρεπτική δύναμη του πόθου. Εδώ, η Κασσάνδρα αναλαμβάνει η ίδια τη διαπραγμάτευση του προσωπικού της μύθου, που τη θέλει ανέραστη και εχθρική προς την ερωτική προσφορά, και ανασκευάζει άρδην τη γνωστή και καθιερωμένη εικόνα της. Γίνεται το αντίθετό της».

 

Kassandra_DameBlanche 02a

 

Η ταυτότητα της παράστασης

«Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» του Δημήτρη Δημητριάδη.

Σκηνοθεσία, ερμηνεία: Χρύσα Καψούλη. Μουσική σύνθεση: Μιχάλης Δέλτα. Κοστούμι, visual design: Αντώνης Βολανάκης . Σχεδιασμός φωτισμών: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη. Βίντεο: Μύρνα Τσάπα.

Θέατρο: Πολυχώρος Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 11361, Κυψέλη, Αθήνα,  τηλ: 213 00 40 496,  69 45 34 84 45).

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top