Fractal
Home / FRACT-ALL / Ημερολογιακές σημειώσεις: «Ο δικός σου άνθρωπος»
24/05/2017, 11:36 πμ

Ημερολογιακές σημειώσεις: «Ο δικός σου άνθρωπος»

Της Λαμπρινής Σιαμαλέκα // *

 

Photography credits: Konstantinos Sioulis

 

 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο…. πάλι κάτι πέρασε από το μυαλό μου, ξέρεις όπως όταν ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και αυθόρμητα χαμογελάς στην σκέψη κάποιου, στον οποίο θέλεις να πεις καλημέρα; Έτσι αναρωτήθηκα πόσο σημαντικό είναι να έχεις κάποιον να σε κάνει να γελάς. Όλοι έχουμε πέσει στην κυριολεξία κάτω από τα γέλια, έχουμε γελάσει δυνατά, κάτι τέτοιο είναι σίγουρα φάρμακο -δηλαδή κάνουμε και κοιλιακούς- αλλά σκέφτηκα και το εξής ημερολόγιο, μου όταν μας το μεταδίδει καθημερινά ο άνθρωπος μας, τότε είναι πιο πολύτιμο. Όσοι/όσες το βρουν, να το κρατήσουν σαν φυλαχτό. Και την πηγή που θα τους κάνει να σκάνε το συνεχές χαμόγελο επίσης.

Είναι ο άνθρωπος που πριν μιλήσουμε, όχι μόνο θα μας συμπληρώσει την πρόταση, αλλά και θα του πετάξουμε τυχαία ένα στοίχο από τραγούδι και θα το τραγουδήσει, ή θα δημιουργήσει για εμάς στοίχο και μουσική.

Ίσως είναι και εκείνος ή εκείνη αντίστοιχα, που όχι μόνο θα μας δείξει το φεγγάρι -ίσως από ένα τηλεσκόπιο- αλλά δεν θα μας πει, πως θα το κατεβάσει από τον ουρανό (to good to be true), θα φωτίσει όμως την ζωή μας σαν να είναι ο ίδιος όλα τα αστέρια του ουρανού.

Αυτοί οι άνθρωποι φωτίζουν την ζωή μας με ένα διακριτικό φως, που είναι αναλλοίωτο στο χρόνο και η πηγή του είναι αστείρευτη. Ακτινοβολεί ακόμα και στη στιγμή που τυχαία και συνεχώς θα παίρνουμε ο ένας τον άλλον τηλέφωνο και θα είμαστε κατειλημμένοι.

Συνεχίζω να σου γράφω ημερολόγιο μου και όσο η κάθε σκέψη αφήνεται ελεύθερη, γεννά και άλλες, έτσι αναρωτιέμαι είναι πρόσωπα υπαρκτά, αυτοί οι αναντικατάστατοι χαρακτήρες; Και πιστεύω όπως και εσύ, που ακούς κάθε μου ανησυχία, βέβαια είναι και το καταλαβαίνουμε όταν υπάρχει επαφή με τα μάτια που μιλούν πριν από όλους και όλα. Εκεί που μίλησε το πρώτο βλέμμα, σε εκείνη την συνάντηση και όλα πήραν μια πορεία ομαλή.

Είναι δρόμος χωρίς εμπόδια, εκείνος που θα περάσουμε παρέα με εκείνον ή εκείνη, που ίσως θα είναι ο άνθρωπος μας; Όχι αλλά τα ξεπερνάμε, όταν πάντα είναι χαραγμένο στην μνήμη το γιατί ξεκινήσαμε. Πορευόμαστε με δύναμη σαν εκείνη που μας δίνει το φως του φεγγαριού. Εκείνο βγαίνει κάθε 28 μέρες, όμως είμαστε όλοι κάτω από την σκέπη του την λαμπρή και κάθε μήνα ανυπομονούμε να αισθανθούμε πως αυτός ο φωτεινός κύκλος, γεμίζει γαλήνη τις ψυχές μας.

Έτσι ο άνθρωπός μας, ο δικός μας άνθρωπος θα έρθει αθόρυβα και θα καλλιεργήσει μέσα μας συναισθήματα. Να μην μας φοβίσει αυτό. Εξάλλου όλο τον χρόνο θα υπάρξουν δώδεκα φεγγάρια και δεν τα επηρεάζει μια μικρή συννεφιά. Έτσι κι αλλιώς με υπομονή , αργά ή γρήγορα θα ανέβουν ψηλά στον ουρανό. Όσο αντίθετες να είναι οι συνθήκες, θα μας μιλήσει η διαίσθηση. Να ακούμε το μέσα μας…. εκείνο ξέρει.

 

 

* Η Λαμπρινή είναι 29 χρονών, παρά κάτι στα 30. Με καλλιτεχνικές ανησυχίες και ένα μικρό Blog. Σαν ένα ημερολόγιο σε ψηφιακή μορφή, που αποτυπώνει σκέψεις. Πιστεύει πως το να γράφεις είναι το κλειδί για να ανοίξεις νέους ορίζοντες. Έτσι κάθε άρθρο είναι αφιερωμένο σε κάθε ξεχωριστό αναγνώστη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top