Fractal

“Ο Αρχιτσιγκούνης”: Η κωμωδία που έχει σπάσει όλα τα ταμεία στη Γαλλία

Γράφει ο Αλέξανδρος Πηγαδάς //

 

Ο ΑΡΧΙΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ

Κωμωδία, διάρκεια: 89’

Σκηνοθεσία:  Φρεντ Καβαγέ

Πρωταγωνιστούν: Ντάνι Μπουν, Λοράνς  Αρνέ, Νοεμί  Σμιντ

 

Περίληψη: Ο Φρανσουά είναι πέρα για πέρα τσιγκούνης. Το οποιοδήποτε έξοδο τον πανικοβάλλει, οι οικονομίες είναι γι’ αυτόν η απόλυτη ευτυχία, η αποταμίευση το νόημα της ζωής. Έχει οργανώσει την καθημερινότητά του έτσι ώστε να μην ξοδεύει ούτε ένα ευρώ παραπάνω απ’ ό,τι χρειάζεται – ακόμη κι όταν πραγματικά το χρειάζεται. Οι ισορροπίες στην ολιγαρκή του ζωή, όμως, θα ανατραπούν τελείως όταν ερωτευτεί μια γοητευτική γυναίκα αλλά και όταν γνωρίσει την κόρη του, την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε μέχρι σήμερα. Ο Φρανσουά αποφασίζει να κρύψει την εμμονή του με τις οικονομίες από τις δύο γυναίκες κι έτσι ξεκινά μια σειρά από ξεκαρδιστικά γεγονότα και γκάφες. Γιατί μπορεί τα ψέματα να είναι βολικά, αλλά μερικές φορές πρέπει να πληρώσεις το τίμημα. Ένα πολύ, πολύ υψηλό τίμημα…

Η άποψή μας: Ντάνι Μπουν. Ένας σταρ συνώνυμος με την κωμωδία και την εμπορική επιτυχία στη Γαλλία και όχι μόνο – εξάλλου, η τεράστια επιτυχία του «Είναι Τρελοί Αυτοί οι Βόρειοι!» τον έβγαλε πριν μερικά χρόνια έξω από τα στενά σύνορα της χώρας του και τον έκανε διεθνή σταρ. Αυτή τη φορά ο Μπουν αναλαμβάνει έναν ρόλο διαφορετικό από τους άλλους – γιατί μπορεί ένας κωμικός να ξέρει πώς να μας κάνει να τον αγαπήσουμε, αλλά πόσοι μπορούν να μας κάνουν να αγαπήσουμε έναν τόσο αφόρητα τσιγκούνη; Για τον Μπουν, βέβαια, αυτός ο ρόλος ήταν πολύ περισσότερο από μια απλή κωμική φιγούρα. Η σεναριακή ιδέα του υπερβολικά τσιγκούνη ανθρώπου που ουσιαστικά είναι δυστυχισμένος αλλά δεν το γνωρίζει είναι καλή και ο Ντάνι Μπουν είναι έξοχος και εκφραστικός στο ρόλο αυτό. Από ένα σημείο και μετά όμως, η υπερβολική τσιγκουνιά του καταντάει καρτουνίστικη και βλέποντάς τον, το μυαλό σου πηγαίνει περισσότερο προς τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, παρά στον άνθρωπο Φρανσουά, που βρίσκεται προ αδιεξόδων και πέφτει από το ένα ψέμα στο άλλο. Έτσι, η κατάσταση αλλάζει δραματικά και η ταινία αποβάλλει το καρτουνίστικο στυλ της και φτάνει στο άλλο άκρο. Γίνεται διδακτική σε υπερβολικό βαθμό, στην προσπάθεια να γίνει πειστική η μεταβολή του χαρακτήρα του Φρανσουά.

Ο Φρεντ Καβαγιέ παρά τις υπερβολές του σεναρίου έχει φτιάξει μια ανάλαφρη κωμωδία, που τελικά βλέπεται ευχάριστα και δεν σε δυσαρεστεί. Από την άλλη όμως, η σκηνοθεσία του Καβαγιέ αγνοεί τις αποχρώσεις και τις αντιθέσεις (οι γυναικείοι χαρακτήρες,είναι τελείως μονόπλευροι), παρουσιάζοντας ένα αποτέλεσμα κλισέ, αναμενόμενο, το οποίο πολλές φορές επαναλαμβάνει τα ίδια μηνύματα, που δεκάδες άλλες ταινίες με την ίδια σεναριακή ιδέα έχουν φροντίσει να χρησιμοποιήσουν πριν από αυτήν.

Πληροφορίες: από τις 8 Ιουνίου στους κινηματογράφους

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top