Fractal
Home / ΣΙΝΕΜΑ / Η δύναμη του χρήματος και το «παράδοξο»
19/07/2017, 12:04 μμ

Η δύναμη του χρήματος και το «παράδοξο»

Γράφει ο Δημήτρης Κιαχίδης //

 

«Ο αόρατος επισκέπτης»

Σκηνοθεσία, σενάριο: Οριόλ  Πάουλο

Ερμηνείες: Μάριο Κάσας (Αντριάν Ντόρια), Άνα Βάγκενερ (Βιργκίνια Γκότμαν), Χοσέ Κορονάντο (Τομάς Γκαρίντο), Μπάρμπαρα Λένι (Λάουρα Βιντάλ)

 

Ο Αντριάν τα έχει όλα στη ζωή του: νέος, όμορφος, επιτυχημένος επιχειρηματίας και μάλιστα η εταιρία του πρόκειται να συγχωνευτεί με έναν κολοσσό της άπω ανατολής, παντρεμένος με  μία όμορφη και πλούσια γυναίκα, κατοικούν μαζί με την μικρή τους κόρη σ’ ένα ιδανικό σπίτι στα περίχωρα της Βαρκελώνης, και βέβαια έχει μία εξίσου γοητευτική και ενδιαφέρουσα ερωμένη, την φωτογράφο μόδας Λάουρα που κι αυτή είναι παντρεμένη. Όλα καταρρέουν όταν ο Αντριάν συνέρχεται μετά από ένα χτύπημα, δίπλα στη νεκρή Λάουρα, σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου κλειδωμένο από μέσα, και με όλα τα στοιχεία να τον ενοχοποιούν. Το βράδυ πριν τη δίκη, και έχοντας μάθει για την ύπαρξη ενός καινούργιου μάρτυρα, ο Αντριάν συναντιέται με την Βιργκίνια Γκότμαν, μία πολύ επιτυχημένη δικηγόρο, που θα αναλάβει να προετοιμάσει την υπεράσπιση του, απαιτώντας όμως να της πει την πλήρη αλήθεια.

Έτσι θα αναγκαστεί να της αποκαλύψει πως λίγο καιρό πριν αυτός και η Λάουρα είχαν εμπλακεί σ’ ένα τροχαίο με τραγική κατάληξη τον θάνατο ενός νεαρού. Το παράνομο ζευγάρι αποφάσισε να συγκαλύψει το ατύχημα για να μην αποκαλυφθούν, χρησιμοποιώντας χρήμα και τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Παρ’ όλα αυτά όμως, ο πατέρας του νεαρού, ο Χοσέ, θα καταφέρει ερευνώντας, και χάρη και σε μία απίθανη σύμπτωση, να βρει τα ίχνη τους και να αρχίσει να τους καταδιώκει, επιζητώντας δικαιοσύνη για τον θάνατο του γιού του.

Το 2012 κυκλοφορεί στις αίθουσες το ”Σώμα”, ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ μυστηρίου που είχε  ως σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο τον Οριόλ Πάουλο. Και με το τωρινό φιλμ ο Καταλανός  δημιουργός υπηρετεί το ίδιο είδος. Και κρίνοντας από το αποτέλεσμα που τον δικαιώνει απόλυτα, καλά κάνει!

Περίτεχνο σενάριο, με πολλές ανατροπές, κρατάει τον θεατή σε αγωνία, και θυμίζει έργα κορυφαίων λογοτεχνών του είδους όπως ο Έντγκαρ Άλαν Πόου, ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, ο Τζων Ντίκσον Καρ, ο Έντγκαρ Ουάλας. Τέσσερεις σχεδόν ισοβαρείς, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, που οι κινήσεις τους υπαγορεύονται από διαφορετικά κίνητρα, και ο καθένας έχει τον δικό του ηθικό κώδικα, σκιαγραφούνται ανάγλυφα και πολύ πειστικά. Πέραν αυτών ο Οριόλ Πάουλο καταφέρνει να ”περάσει”  με εύστοχο τρόπο κοινωνικά και πολιτικά σχόλια, περιγράφοντας ένα λεγόμενο ”golden boy”, τη δύναμη του χρήματος, αλλά και την όχι ιδιαίτερα έντονη προσπάθεια της αστυνομίας να διαλευκάνει την εξαφάνιση του γιού του Γκαρίντο.

 

 

Σίγουρα στις επιρροές του σκηνοθέτη ανήκουν ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (ένας προσεκτικός θεατής θα αναγνωρίσει σκηνές που είναι φόρος τιμής στον ”Σιωπηλό μάρτυρα”), αλλά και ο Μπράιαν ντε Πάλμα, μια και καταφέρνει να δημιουργεί την ανάλογη ατμόσφαιρα και γενικά να χρησιμοποιεί όλα τα εκφραστικά μέσα της αφήγησης-κινήσεις της κάμερας, κοντινά πλάνα στους ηθοποιούς, λειτουργική χρήση των κλειστών χώρων, ακόμα και την εντυπωσιακή αντίστιξη της δράσης με την υποβλητική μουσική του Φερνάντο Βελάσκεθ που αρκετές φορές θυμίζει αυτές του συνεργάτη του Χίτσκοκ Μπέρναρντ Χέρμαν.

Αυτό όμως που αποτυπώνεται άψογα είναι η συνεχής εναλλαγή ανάμεσα στο φαίνεσθαι και στο είναι, δηλαδή οι ανατροπές που ανέφερα, έντεχνα κλιμακωμένες μέχρι την τελική αποκάλυψη και προσεγμένες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Οι τέσσερεις πρωταγωνιστές δίνουν σπουδαίες ερμηνείες σε ρόλους πολύπλοκους και συχνά αντιφατικούς, αλλά νομίζω πως αξίζει ιδιαίτερη αναφορά στην Άνα Βάγκενερ που είναι εξαιρετική, και βέβαια χωρίς να υστερεί κανείς από τους υπόλοιπους που καλύπτουν τους δευτερεύοντες ρόλους.

 

Ακόμα μία επιβεβαίωση της σπουδαίας ισπανικής κινηματογραφίας. 8/10 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top