Fractal

Το “γαία πυρί μειχθήτω” του νεοέλληνα

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος «Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα», εκδ. Κέδρος, σελ. 344

 

Έχοντας διαβάσει τα περισσότερα έργα μυθοπλασίας του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (ξεκινώντας από την τριλογία Κομματάκια-Διόδια-Τζιτζίκια και φτάνοντας στη Λεσβία) μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το βιβλίο «Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα» είναι από τα καλύτερά του. Είχα γράψει σε προηγούμενη αναγνωστική αναφορά μου ότι ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είναι ένας άξιος εκπρόσωπος των Ελλήνων λογοτεχνών της δεκαετίας του ογδόντα. Αναθεωρώ: ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είναι μια σχολή μόνος του. Σε κάθε του συγγραφική προσπάθεια συνεχίζει να με εκπλήσσει ευχάριστα.

Στο νέο του πόνημα το αποδεικνύει για άλλη μία φορά.  Τι έχει δηλαδή θα ρωτήσει κάποιος. Του απαντώ: Έχει στοιχεία επιστολικού μυθιστορήματος. Έχει ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο. Έχει στοιχεία μεταφυσικά, υπερφυσικά, παραφυσικά. Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση (σχεδόν σε όλο το έργο) και εναλλαγές των προσώπων. Με εναλλαγές στο ύφος. Με μικρά κεφάλαια∙ παγίδα για να παρασυρθείς και να διαβάσεις και το επόμενο και το επόμενο πείθοντας τον εαυτό σου ότι προλαβαίνεις να τελειώσεις ακόμη ένα πριν τον βραδινό ύπνο. Και συνειδητοποιείς ότι έχεις διαβάσει το μισό βιβλίο μ’ αυτό το «κόλπο» του συγγραφέα

Ανάμεσα στις σκέψεις της εύθυμης χήρας, του ανθρώπου που έκαψε την Ελλάδα και του οικογενειακού-φίλου δημοσιογράφου παρεμβάλλονται μηνύματα στο facebook, post σε blogs, αποσπάσματα εφημερίδων, απόψεις σε sites.  Και όλα αυτά υπό το πρίσμα της φωτιάς η οποία εν τέλει εξαγνίζει. Η φωτιά∙ τόσο οικεία στον συγγραφέα. Αναφέρεται στον «Εργένη» και στην «Λούλα».

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

 

Ποια είναι η καρδιά του μυθιστορήματος «Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα»;  Είναι, κατά τη γνώμη μου, η πολιτική και κοινωνική ματιά του συγγραφέα στην Ελλάδα, της δεκαετούς κρίσης, ξεκινώντας από το 2008.

Σε τελική ανάλυση, αξίζει κανείς να το διαβάσει; Τρεις λέξεις έχω μόνο για αυτό: Ναι, ναι, ναι.

Αντιγράφω από το σημείωμα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου στο οπισθόφυλλο:

«Στο βάθος, θα έλεγε κανείς ότι αυτό το μυθιστόρημα υπήρξε προϊόν του φόβου που βίωσα το 2012 ότι, εάν μείνει άστεγη η μεσαία τάξη, τότε θα καεί η Ελλάδα. Έμπνευσή μου υπήρξαν, επίσης, η νεύρωση της Αριστεράς με τις λαϊκές εξεγέρσεις, αλλά και το απωθημένο σχεδόν όλων των Νεοελλήνων να καούν όλα. Ή, όπως θα το έθεταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, “γαία πυρί μειχθήτω”».

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top