Δοκίμιο: “Ο ανταγωνισμός «σκότωσε» τον θεσμό του σχολείου”
Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά // *
«Έρχομαι για το χαρτί» ήταν η απάντηση του Δημήτρη όταν τόλμησα να ρωτήσω: γιατί έρχεσαι στο σχολείο;
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η αναπάντεχη απάντηση με σόκαρε. Κάθισα στην καρέκλα μου, έσκυψα το κεφάλι να σκεφτώ το γιατί. Είναι κάτι χρόνια που το σχολείο άρχισε να ξεπέφτει στα μάτια των μαθητών. Τι να φταίει, αναρωτήθηκα. Προσποιήθηκα ότι σημειώνω κάτι σημαντικό και δεν συνέχισα το μάθημα, πώς θα μπορούσα άλλωστε.
Οι καθηγητές, οι δάσκαλοι τούτων των ανύποπτων, αυθόρμητων, αδιάφορων -γιατί άραγε- νέων!
Οι καθηγητές! Απορώ, πώς αντέχουμε αυτή την «κωματώδη» κατάσταση μέσα στην αίθουσα, πέντε, έξι, επτά ώρες, κάθε μέρα. Πιάνω τον εαυτό μου να μιλώ κυριολεκτικά στον απέναντι τοίχο σκεπτόμενη συνάμα ότι δεν έχει βαφτεί τελευταία και αυτά τα αποτυπώματα των παπουτσιών- που φαίνεται ακόμα και το νούμερο- πόσο με σοκάρουν.
Η τάξη χωρίς κανένα ενδιαφέρον, τα βιβλία ανύπαρκτα κι όταν υπάρχουν, είναι γιατί τους απείλησες, ότι «χωρίς βιβλίο βγαίνεις έξω».
Επιστρέφω στο γραφείο των καθηγητών για να πω τον πόνο μου, μήπως αδερφέ φταίω για την κατάσταση, μήπως έχουν να μου προτείνουν κάτι. Ναι έχουν να τους δείξεις μια ταινία, παρακολουθούν είναι πολύ καλύτερα από το κλίμα της αίθουσας. Εκεί φοβούνται μήπως ερωτηθούν και προτιμούν να γείρουν το κεφάλι στο απλωμένο, δίκην μαξιλαριού, χέρι.
Στην προβολή ταινίας, δυο τρεις να παρακολουθούν, λένε κάτι και βρίσκονται σε εγρήγορση.
Στο κενό μου θα σκεφτώ τι μπορώ να κάνω! Ανοίγω το τετράδιο με τις παρατηρήσεις. Γιάννης! Είναι αρχές Φεβρουαρίου και έχει εκατόν δέκα απουσίες. Σπύρος εβδομήντα απουσίες. Ζωή, ογδόντα απουσίες. Διαβάζω τις σημειώσεις μου: κανείς δεν απάντησε σε καμιά ερώτηση. Δεν έφεραν βιβλίο, άκουγαν μουσική.
Τώρα θα μου πεις και ανέχεσαι όλα αυτά και τη μουσική; Ναι, ευθαρσώς θα σας πω, γιατί το mp3 είναι κάπου στο μέσα μέρος της μπλούζας, το ακουστικό- το ένα- βγαίνει από το πίσω μέρος του λαιμού και κάτω από τα πολλά μακριά μαλλιά «εγκαθίσταται» στο αφτί. Τι να κάνω, να αρχίσω να ψαχουλεύω, αυτή είναι η δουλειά μου;
Τώρα που με διαβάζεις αν δεν είσαι παθών θα πεις «τι λέει, γίνονται αυτά το 2017!». Ίσα-ίσα, θα σου πω, τώρα χάλασε το σχολείο γιατί οι μαθητές καλούνται να πηγαίνουν όλη την ημέρα σε μαθητικές αίθουσες, σχολείου ή φροντιστηρίου! Από την άλλη ο καθηγητής που βιάζεται να καλύψει την ύλη τρέχει, το «τρέχει» το μάθημα. Πού να περιμένει να σκεφτεί ο μαθητής, για να απαντήσει!
Ο μαθητής έχει απέναντί του την ύλη, τους γονείς, τους δασκάλους του σχολείου και του φροντιστηρίου. Όλοι περιμένουν, ποθούν την επιτυχία και το παιδί παίζει μπάλα ασταμάτητα σε διαφορετικά γήπεδα πόσο να αντέξει! Αντέχει με την πλαστή βαθμολόγηση. Φτάσαμε στο σημείο να λυπόμαστε τα παιδιά που τρέχουν σαν άλογα και δεν προλαβαίνουν και βάζουμε βαθμάρες για να λάβουν μια ικανοποίηση τουλάχιστον. Αν τολμήσεις να χαμηλώσεις τη βαθμολογία, θα σηκωθούν οι τόνοι και προκειμένου να… ας πάει και το παλιάμπελο, μια ζωή την έχουμε!
Στο τέλος κάνουμε «ταμείο» και βρίσκουμε τα κέρδη πάντα σε σύγκριση με τα άλλα σχολεία της περιοχής! Πόσους αριστούχους; Το ρωτάς; 40, 50, 60% των μαθητών. Και τόση ώρα τι μας έλεγες για απροθυμία και τα τοιαύτα. Σας έλεγα γιατί πρέπει να καταλάβετε ότι οι μαθητές έρχονται στο σχολείο για τους φίλους τους, να ξεκουραστούν, να λείψουν από την ενδεχόμενη πίεση στο σπίτι και το κυριότερο, για να πάρουν το «χαρτί»!
Μήπως πρέπει να αλλάξουμε ρότα!
* H Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Κωνσταντία Σωτηρίου: «Το καλό βιβλίο είναι το βιβλίο που δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις»
Συνέντευξη στη Μαρία Λιάκου // Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε το 1975 στην Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Ιστορία της Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Εργάζεται ως Λειτουργός
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η επιστροφή των κόκκινων σταυρών”
Γράφει ο Σωκράτης Μεργιανός // Η επιστροφή των κόκκινων σταυρών Η κυκλική γραμμικότητα της ιστορίας φριχτά μας εμπαίζει. Το ανάθεμα ξαναπήρε πανδημική μορφή, ο εγκλεισμός πήρε τα σκήπτρα του τρελού Ιακώβου και
Περισσότερα -
Κριτικά φύλλα (4), Οκτώβριος 2017: Περιδιαβάσεις, αναφορές σε έργα της τρέχουσας λογοτεχνικής και παλαιάς λογοτεχνικής παραγωγής
Γράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός // [1] Γιώργος Χρονάς, “ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ”, Εκδόσεις Εγνατία, Σειρά: Τραμ/Λογοτεχνία, Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 1979. Α]. Την ποίηση του Γιώργου Χρονά (1948) τη γνώρισα στο ξεκίνημα της φοιτητικής μου ζωής, που περιλαμβάνει τις συλλογές Βιβλίο Ι
Περισσότερα -
Το χρέος μας απέναντι στην ανθρωπότητα
Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου- Ντάνου // Νίκος Καζαντζάκης «Ο ανήφορος», εκδ. Διόπτρα Τον Οκτώβρη του 2022 κυκλοφόρησε Ο ΑΝΗΦΟΡΟΣ, το μοναδικό αδημοσίευτο μέχρι και σήμερα μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ. Το έγραψε 76 χρόνια πριν,
Περισσότερα -
Το πορτραίτο του ελληνικού γίγνεσθαι
Γράφει ο Γεώργιος Ορφανίδης // * Αντώνιος Χαριστός, “Η λογοτεχνία της ευθύνης. Ιστορία & ταυτότητα στη λογοτεχνική κίνηση του ’30. Ο ρόλος του Άγγελου Τερζάκη”, Θεσσαλονίκη, Εκδόσεις Γράφημα, 2021 Στην Ιστορία και Θεωρία της Νεοελληνικής Γραμματείας όροι, όπως
Περισσότερα -
Βαλς στην ομίχλη
Γράφει η Λεμονιά Ντιντή // * “Βαλς στην ομίχλη” της Κατερίνας Καριζώνη, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 256. Αρχίζοντας από τον τίτλο του βιβλίου, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με δύο όρους που σηματοδοτούν τη συνολική ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος. Βαλς = χορός
Περισσότερα -
Ποίημα: “Προσωπεία”
Του Κωνσταντίνου Γ. Βασιλείου // Προσωπεία Αλλοπρόσαλλες μάσκες, προσωπεία του μάταιου, ανθρώπινος πόνος, αδιέξοδα της μοναξιάς. Θεόρατες σκιές με μαύρες φορεσιές, δίνοντας το σύνθημα για επίθεση, σκέπασαν το γαλάζιο. Πλαστός ο κόσμος κυριάρχησε στα δρώμενα,
Περισσότερα
