Fractal

Γκρίζο Βλέμμα: Ποίηση και Noir

Γράφει ο Πάνος Ιωαννίδης //

 

ppoetrry

 

Ένα από τα πεδία που προκαλούν το ενδιαφέρον μου από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι συστηματικά με τη noir λογοτεχνία, είναι η σχέση της με την Ποίηση. Πρόκειται για μια σχέση δύσκολη και συνάμα άφατης στο άπειρο λογοτεχνικό μάτι. Ίσως γιατί η ποιητικότητα της noir λογοτεχνίας- ή τουλάχιστον σε ένα κομμάτι της, το σπουδαιότερο της ωστόσο, είναι ενδογενής. Βρίσκεται δηλαδή μέσα στην ίδια την ιστορία και συνεπώς εντός των λέξεων της.

 

Συνεκτικοί αρμοί αυτής της σχέσης είναι τα κενά. Συγκεκριμένα τα κενά που αναπτύσσονται ανάμεσα στα εγκλήματα (φόνος, εξαφάνιση, κλοπή κ.ο.κ) και στη διαδικασία διαλεύκανσης της υπόθεσης. Το ενδιάμεσο πεδίο είναι γεμάτο μυστήριο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της ιστορίας όταν επέρχεται η κάθαρση. Η αναζήτηση όμως της αλήθειας-είτε από τον ντετέκτιβ, είτε από τον αστυνόμο, είτε από οποιοδήποτε αντιήρωα που επινοεί ο συγγραφέας-δεν βασίζεται κατά ανάγκην στην ορθολογικότητα. Εξαιρείται φυσικά η παραδοσιακή αστυνομική λογοτεχνία, όπου τα περιθώρια για μη ορθολογικές επιλογές είναι όντως πολύ περιορισμένα. Η διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας, έστω και αυτής της σχετικής, έχει αυτόχρημα μια ποιητικότητα που βασίζεται στον χώρο, στην ταυτότητα του ερευνητή και στην ιδιάζουσα σχέση ανάμεσα στα σημαίνοντα και στα σημαινόμενα που λειτουργούν ως μοχλοί κίνησης της αφήγησης.

Από κει και πέρα, ιδιαίτερα βαρύτητα έχουν οι λέξεις και το αφηγηματικό στυλ του συγγραφέα. Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και ίσως πιο δυσδιάκριτα. Πράγματι η noir λογοτεχνία βρίθει παραδειγμάτων όπου η αναζήτηση μιας μεταφοράς, μιας μετωνυμίας ή ακόμη και μιας παρομοίωσης μπορεί να πάρει ολάκερες σελίδες. Στον αντίποδα υπάρχουν περιπτώσεις συγγραφέων με εξέχοντα τον Μονταλμπάν όπου η λυρική περιγραφή έρχεται σε άμεση αντίστιξη με την σκληρότητα του εγκλήματος. Το ζήτημα είναι ότι το είδος παρέχει τη δυνατότητα για μια στυλιστική αναμέτρηση ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο.

Προτού παρεξηγηθώ, ίσως είναι χρήσιμο να αποσαφηνίσω ότι δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι η noir λογοτεχνία είναι το πλέον ποιητικό είδος. Ωστόσο, καθώς είναι το είδος που αναμετράται όσο κανένα άλλο με τα κενά και καθώς ο ποιητής γνωρίζει πολύ καλά ότι χωρίς αυτά δύσκολα θα έβρισκε τις λέξεις του, το noir αναδεικνύεται ως μια γέφυρα ανάμεσα στο χάος και τη λογική που σε τελική ανάλυση αποτελεί την ύστατη αποστολή της λογοτεχνίας.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top