Διήγημα: «Επόμενος σταθμός»
Της Νιόβης Ιωάννου // *
Βρίσκομαι μήνες σ’ αυτό το βαγόνι. Όρθια. Μπροστά από μια θέση κενή. Σα να γνωρίζω τον προορισμό μου. Σα να κοντεύω να φτάσω. Η θέση στο παράθυρο άδεια. “Επόμενος σταθμός…”
Οι σκέψεις μου ελαττώνουν ταχύτητα.
Σταματούν. Ένας ηλικιωμένος με σπρώχνει να περάσει. Όταν μπήκε -νομίζω πέρασαν δυο μήνες από τότε,- με χέρια που έτρεμαν, άγγιξε την κόκκινη τελεία στο χάρτη. Δυο στάσεις ακόμα, ψιθύρισε ευτυχισμένος και κάθισε. “Όσο μπορείς να μ’ αγαπάς”…
Ο νεαρός με την κιθάρα, επιθυμεί τον εαυτό του κλείνοντας σφιχτά τα μάτια.
Εκείνοι που υποχρεωτικά τον αγγίζουν, θα επιθυμούσαν να μη βρωμάνε έτσι τα ρούχα του.
Τραγουδάω μαζί του. Δε δείχνει να παραξενεύεται.
Η κυρία με το ψάθινο καπέλο μου δίνει μερικά κέρματα. Τα ρίχνω στο πλαστικό ποτήρι ανάμεσα στα πόδια του, χαμογελώντας.
Κάποιος μιλάει δυνατά στο κινητό, ενοχλημένος. Φοράει κόκκινη γραβάτα και μυρίζει καθαριστήριο. Ξέρει ακριβώς που πηγαίνει. Εγώ πάλι δε θυμάμαι. Μάλλον δεν ήξερα απ’ την αρχή. “Να μ’ αγαπάς”… Κοιτάζει το ρολόι του, ισιώνει το σακάκι του και κατεβαίνει. Αισθάνομαι μια βαθιά θλίψη για κείνον.
Μοιάζει να ξέρει τόσα πολλά. Η πόρτες κλείνουν με θόρυβο.
Τα εισιτήρια σας, παρακαλώ…
Γυρίζω θυμωμένη και κοιτάζω τη μαυριδερή φωνή ίσια στα μάτια.
Σκίζω το σκληρό χαρτί, μικρά κομμάτια. Τ’ αφήνω να κυλήσουν στη χούφτα του. Ορίστε, του λέω ευγενικά. Με κοιτάζει σα να με ξέρει. “Μήνες αυτή η ιστορία, δε βαρέθηκες;” μου λέει.
Η κοπέλα απέναντί μου κλείνει απότομα το βιβλίο της.
Στο εξώφυλλο ιδρώνουν οι παλάμες της.
Διαβάζω ανάποδα τα κεφαλαία του τίτλου.
“ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ” Λίγο πιο δίπλα τρεις απόκρημνες τελείες (…)
“Επόμενη στάση”… η φωνή γεμάτη σίδερα που στριγγλίζουν.
Το τρένο στις απέναντι ράγες … αναχωρεί …
* Η Νιόβη Ιωάννου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στο Ναύπλιο, ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο και τη διδασκαλία γαλλικών. Έχει γράψει δύο ποιητικές συλλογές «ΦΩΣ-2» εκδόθηκε το 2013 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. « Σε στΗχο πλάγιο και μόνο» εκδόθηκε το 2014 από τις εκδόσεις Οσελότος. «Εις Άτοπον» υπό έκδοση, από τις εκδόσεις Μανδραγόρα.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Παιχνίδια σε κατασκήνωση. 1946
“Ξανασκέφτομαι το χαμόγελό σου… κι’ είναι για μένα καθαρό νερό που αντικρίζει κανείς τυχαία ανάμεσα στις πέτρες μιας ακρογιαλιάς” ………………………..Eugenio Montale Παιχνίδια σε κατασκήνωση. 1946. Φωτό: Βούλα Παπαϊωάννου, Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη
Περισσότερα -
Τρελέ τσιγγάνε για πού τραβάς;
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Τελευταία νέα από την Ιθάκη» του Κώστα Ακρίβου, σελ. 280, Εκδ. Μεταίχμιο Πατρίδα αυτά, πατρίδα κι εκείνα. Τι είναι η πατρίδα μας; Πόσα από τα κλέη του παρελθόντος μπορούν να σταθούν επάξια στο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ούτως ειπείν”
Της Πασχαλιάς Καραγιάννη // * Δεν καταφέρνω να γράψω ούτε ένα διήγημα, ούτε καν ένα ποίημα για την κρίση -για την ελληνική κρίση- διευκρίνισε η Καλίν Φλοξ Φερν στην ομήγυρη. Δε φταίει που είμαι Αγγλίδα, κάτοικος όμως
Περισσότερα -
Βαγγέλης Αναγνώστου «Σταθμοί πορείας» Αναμνήσεις ενός χειρουργού, Εκδ. ΑΩ
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Πρόκειται για ένα βιβλίο που είναι πολλά: η ζωή ενός χειρουργού, η άγνωστη όψη της ιατρικής, η ιστορία ενός παιδιού και ενός τόπου. Ο Βαγγέλης Αναγνώστου, συγγραφέας ήδη, εκτός από εξαιρετικός γιατρός, φίλος ζωής για
Περισσότερα -
Ένας πίνακας του Wassily Kandinsky… μια δική μας ιστορία!
της Ελένης Μπετεινάκη // * Και έγινε η τάξη μας μια αίθουσα πινακοθήκης με τους πιο παράξενους πίνακες που είχαμε δει μέχρι εκείνη την ημέρα. Σεπτέμβρης ήταν, λίγες οι γνώσεις, οι γνωριμίες και οι…λέξεις μας. Κι αφού ακούσαμε
Περισσότερα -
Δύο αντιπολεμικά διηγήματα του Stefano Benni
Aπόδοση στα ελληνικά: Τέλης Πολυχρονιάδης // Μικρό ηθικό αφήγημα Είχα μπει στο γνωστό μπαρ για ένα καφεδάκι. Η τηλεόραση μετέδιδε ωμές εικόνες μιας σφαγής σε μακρινή χώρα. Ξεσκισμένα σώματα, σωροί από πτώματα, ρημαγμένα σπίτια και,
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Ποια η φύση της αφηγημένης ιστορίας;
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Δημήτρης Καρακίτσος: «Για να μην αποτύχουμε όπως οι Μπιόρλινγκ και Καλστένιους», εκδόσεις Ποταμός Όσο οι ήρωες της νουβέλας του Δημήτρη Καρακίτσου, οι δύο Σουηδοί φοιτητές Γιαν Άντερς Βίλεμαρκ και Ούλοφ Άλμκβιστ, επιχειρούν το
Περισσότερα
