21 Φεβρουαρίου – Νίνα Σιμόν
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //
Η Νίνα Σιμόν, γεννημένη σαν σήμερα το 1933, ήταν τραγουδίστρια, στιχουργός και πιανίστρια. Αν και οι ειδικοί την κατατάσσουν στους καλλιτέχνες της τζαζ μουσικής, η ίδια δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτήν την τυποποίηση. Από γενική άποψη το έργο της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από τη μπλουζ, ως τη σόουλ μουσική. Η φωνή της χαρακτηρίζεται από πάθος, μεγάλες αναπνοές και τρέμουλο.
Ένα περιστατικό, συνέβαλε στη μετέπειτα ανάμειξή της στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα: στην πρώτη της δημόσια εμφάνιση στο πιάνο, σε ηλικία δέκα ετών, οι γονείς της, οι οποίοι είχαν πιάσει θέσεις στην πρώτη σειρά, υποχρεώθηκαν με τη βία να μετακινηθούν, για να καθίσουν Λευκοί. Σε ηλικία 15ετών έδινε μαθήματα και συνόδευε στο πιάνο την ερμηνεία διαφόρων τραγουδιστών. Χάρις την οικονομική συνεισφορά δωρητών, άρχισε σπουδές πιάνου στην περίφημη σχολή Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, η έλλειψη πόρων την ανάγκασε να τα παρατήσει και να εγκαταλείψει το όνειρό της να γίνει η πρώτη Αφρο-αμερικανή σολίστας πιάνου. Αργότερα προσπάθησε να εισαχθεί στο ιδιαίτερα απαιτητικό Curtis Institute της Φιλαδέλφεια, αλλά απορρίφθηκε. Η ίδια πίστευε ότι αυτό έγινε λόγω της φυλετικής της καταγωγής. Στη συνέχεια στράφηκε στη μπλουζ και την τζαζ μουσική.
Το 1954 άρχισε να εμφανίζεται σε νυχτερινό κέντρο της Ατλάντικ Σίτυ με τα καλλιτεχνικό όνομα “Νίνα Σιμόν”. Το “Νίνα” – στα ισπανικά “κορίτσι” – ήταν το παρατσούκλι που της κόλλησε ο φίλος της ενώ το “Σιμόν” προήλθε από το όνομα της Γαλλίδας ηθοποιού Σιμόν Σινιορέ. Άρχισε να γίνεται γνωστή στο ευρύτερο κοινό το 1959 ερμηνεύοντας σε διασκευή το “I Loves You Porgy” του Τζωρτζ Γκέρσουϊν, η μοναδική της επιτυχία που θα εισερχόταν στο αμερικανικό Top 40. Ακολούθησε το “My Baby Just Cares For Me”. Ήταν πολυδιάστατη ως καλλιτέχνης και αυτό ήταν έκδηλο στο σύνολο της μουσικής της, που συχνά είχε την απλότητα της παραδοσιακής μουσικής. Σε μία και μόνη συναυλία, μπορούσε με ευκολία να περνάει από γκόσπελ ήχους σε μπλουζ και τζαζ.Αν και η παρουσία της επί σκηνής είχε κάπως απόμακρο και αλαζονικό ύφος, στα μετέπειτα χρόνια έδειχνε να απολαμβάνει ιδιαίτερα να επικοινωνεί με το ακροατήριο, με διηγήσεις συχνά χιουμοριστικών περιστατικών από την καριέρα της και τη μουσική και ερμηνεύοντας κομμάτια κατά παραγγελία των θαυμαστών της. Το μεγαλοπρεπές της παρουσιαστικό και η επιβλητική της παρουσία πάνω στη σκηνή, της χάρισαν τον τίτλο της “Αρχιέρειας της Σόουλ”.
Απεβίωσε στον ύπνο της, στο Καρρύ-λα-Ρουέτ το 2003. (wikipedia)
Έχει πει:
– Ο όρος τζαζ ονοματίστηκε από τους λευκούς για να χαρακτηρίσουν τους μαύρους ανθρώπους. Η μουσική μου είναι μαύρη, κλασσική μουσική..
– O Bach με έκανε να αφιερώσω τη ζωή μου στη μουσική, και ήταν ο δάσκαλος που με εισήγαγε στον κόσμο του.
– Όλη μου τη ζωή ήθελα να φωνάζω προς τα έξω την αίσθησή μου ότι είμαι φυλακισμένη.
————————–
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
18 Μαΐου – Μπέρτραντ Ράσελ
18/05/2018, 9:17 πμ -
17 Μαΐου – Σάντρο Μποτιτσέλλι
17/05/2018, 4:51 μμ -
16 Μαΐου – Μαρία Γκαετάνα Ανιέζι
15/05/2018, 11:30 μμ -
15 Μαΐου – Κάρλος Φουέντες
15/05/2018, 10:24 πμ -
14 Μαΐου – Άουγκουστ Στρίντμπεργκ
14/05/2018, 3:53 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
16 Ιανουαρίου – Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, που έφυγε σαν σήμερα το 1892, ήταν φαναριώτης λόγιος, ρομαντικός ποιητής της Α’ Αθηναϊκής Σχολής, πεζογράφος, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτης. Κάλυψε με το έργο του σχεδόν ολόκληρο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Νογά ο θεός τον Αμιρά και για τη Βιάννο κλαίει”
Της Ζωής Δικταίου // * Πίνακας, «Τα περιβραχιόνια» ( Ρουσσέτος Παναγιωτάκης ) Με το στερνό το σάλπισμα ξύπνησε o άλλος κόσμος είδa συντρίμμια και φωτιές, αυτά πού είχε αφήσει κείνη η φουρτούνα τού θυμού σ’ Ανατολή και Δύση. Στο
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Η τελευταία στάση στο τέρμα”
Της Κωνσταντίας Σωτηρίου // * Το έχει βάλει ως στόχο σήμερα, θα φτάσει μέχρι το τέλος της γραμμής, εκεί που ξεκινά η αφετηρία και αρχίζει ο οδηγός τη νέα του διαδρομή, η απορία της είναι αν
Περισσότερα -
Ποίηση: “Μέχρι το φάρο”
Της Μαλβίνας Ιωσηφίδου // * ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΑΡΟ Τετράδιπλο έβρεξα το παρεό μου. Όσο μπόρεσα καλύφτηκα, κόντρα στη ζέστη του μεσημεριού και ξεκίνησα. Ήταν απόσταση, μέχρι το Φάρο Κι εκείνη η ενοχλητική μύγα να μ’
Περισσότερα -
Κώστια Κοντολέων: «Για δυο χρόνια ζούσα δίπλα στις τέσσερεις ηρωίδες μου και προσπαθούσα να υποψιαστώ το μέλλον τους»
Συνέντευξη στον Γιάννη Φαρσάρη // Έχει μεταφράσει κοντά 100 βιβλία -ανάμεσά τους μυθιστορήματα του Πούλμαν, της Όουτς, του Σάβατζ, του Νταλ. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία εδώ και στο εξωτερικό για τις μεταφράσεις της. Μα παράλληλα γράφει και τα
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Ούτε στα όνειρα”
Του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη // * Καθώς έστριβα στην οδό Παραμυθιάς πρόσεξα πως ο δρόμος ήταν κλεισμένος από ένα σπορ αυτοκίνητο. Κορνάρισα και πρόσεξα πως υπήρχε μια οδηγός με σκούρα γυαλιά. Με παρακολουθούσε ατάραχη και της έκανα νόημα να
Περισσότερα -
Αφήγηση και μαρτυρία
Γράφει η Μαγδαληνή Θωμά // Γιώτα Κούγιαλη «Απόψε τι βλέπεις γύρω σου;» εκδ. Καστανιώτης 2020, σ. 429 Λίγα μυθιστορήματα μπορούν να κρατήσουν συναισθηματική απόσταση, όταν διαπραγματεύονται ένα προσωπικό τραύμα. Να στηρίξουν ψύχραιμη – μα όχι ψυχρόαιμη – τη
Περισσότερα
