Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “O Θάνος”
04/05/2016, 10:05 πμ

Διήγημα: “O Θάνος”

Του Νίκου Τακόλα // *

 

(Αφιερωμένο στο φίλο Χρήστο Τ. και σε όσους κάποτε έμπλεξαν με τους ίσκιους)

 

f8

 

-Ντριν..

-Τώρααααα..

-Ντριιιιιιν……

-Σκάσεεεεεε επιτέλους, αναθεματισμένε. Ανοίγω, κουφούλιακα. Η κυρα-Μαριγώ φόρεσε τις παντόφλες και κροταλίζοντας αργά στο μωσαϊκό άνοιξε.

Ένας άγνωστος μεσήλικας άντρας, με βαρύ παλτό και κομμάτι σκούρα γυαλιά. Έδειχνε σοβαρός κύριος. Κομμάτι βλοσυρός. Φορούσε ρεπούμπλικα, που στο γείσο της είχε κολλήσει λίγο παγωμένο χιόνι. Η κυρα – Μαριγώ τον κοίταξε και χαντακώθηκε.

-Ίιιιιιιιιιι, έκανε και έφερε απότομα το χέρι της στο στόμα από ντροπή, παλεύοντας με το άλλο να σκεπάσει την κομπιναιζόν, με την μπαλωμένη της ρόμπα. Συγνώμη κύριε, που σας αποπήρα, νόμιζα ήταν ο άντρας μου. Δεν καλακούει, κολλάει το δάχτυλό του στο κουδούνι κι όλο τον μαλώνω. Κοπιάστε, κοπιάστε τι θέλετε;

-Τον άντρα σας, το Χαρίλαο.

-Δεν είναι εδώ, τον έστειλα στη λαϊκή, στην αλάνα της Τυρολόης. Εδώ στην Κάτω Τούμπα. Για λαχανικά. Χιόνι, ξεχιόνι τι να κάνουμε; Ψαράκια μου φέρνει απ’ το Θερμαϊκό. Περνάει και την ώρα του. Δε βγαίνουμε αλλιώς από λεφτά, ξέρετε…

-Πώς; Πότε βγήκε; Δεν τον είδα.

-Α, τον περιμένατε; Έφυγε πρωί, πρωί. Έπρεπε να ‘ναι κιόλας εδώ. Δε θ’ αργήσει. Καθίστε. Μπορεί να πετάχτηκε και στο φίλο του το Λαοκράτη, με το κουρείο. Βρίσκει συνέχεια τρόπους να λείπει από το σπίτι. Έτσι είστε οι άντρες, με το συμπάθιο. Προτιμάτε τους φίλους απ’ τις γυναίκες σας. Κι ύστερα οι γέροι δεν αντέχουμε για πολύ ο ένας τον άλλο. Αλλά ας όψεται που δεν υπάρχουν καφενεία για γυναίκες. Θα κάπνιζα και θα ‘παιζα μπαρμπούτι μέρα νύχτα, όταν θα μου ‘κανε τέτοια. Χι, χι, χι. Να σας ψήσω καφεδάκι; Πώς το πίνετε;

-Βυζαντινό, ελληνικό με σημαία, βαρύγλυκο. Εσύ; -Δεν πίνω καφέ, μου τον έκοψε ο γιατρός. Έχω στηθάκι (στηθάγχη), κάθε άλλο βέβαια είχε λόγω πρόσπτωσης μπούστου, η φουκαριάρα. Έπιασε να ψήνει τον καφέ. Ο άλλος σηκώθηκε βημάτισε νευρικά, τράβηξε το κουρτινάκι της πόρτας ξανά και ξανά και τελικά κοίταξε από τις ανοικτές πόρτες ένα-ένα τα δωμάτια, λίγο επίμονα κι αδιάκριτα είναι αλήθεια.

-Συγνώμη, άστρωτα έχουμε αλλά δεν κλείνουμε πόρτες, μια μασίνα εδώ ζεσταίνει όλο το σπίτι.

Ο τύπος ήταν λίγο νευρικός άνθρωπος, αγέλαστος, αυστηρός.

-Σας βλέπω εδώ στη γειτονιά, που και που. Τούμπα θα μένετε. Είστε φίλος του Χαρίλαου, ε;

-Αργεί, αργεί. Θα φύγω. Ίσως περιμένω απ’ έξω. Αλλά χιονίζει και τι να ‘κανα; Είχα δυο ώρες στη γωνία και ξύλιασα. Μείον δέκα έχει.

-Όπως θέλετε. Έπρεπε να ‘ρθείτε νωρίτερα μέσα. Ποιος να του πω ότι πέρασε;

-Μπα σε καλό σου να μη με ξέρεις, ο Θάνος είμαι καλέ. Ο Θάνος της Μυστικής. Όλος ο κόσμος με ξέρει. Πέντε χρόνια χρεωμένο έχω τον άντρα σου, δε σού ‘πε τίποτα; Παράξενος άνθρωπος.

 

 

 

* O Νίκος Τακόλας, γεννήθηκε στη Λάρισα και μεγάλωσε στα Γρεβενά. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Eκδοθέντα Βιβλία 3 στη βάση biblionet,ΒΡΑΒΕΙA διηγήματος πανελλαδικά 2. 5 συλλογικές συμμετοχές. Zει στη Θεσσαλονίκη. Το τελευταίο του βιβλίο «ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΙΦΑΔΑΣ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νησίδες». Στο παρελθόν ασχολήθηκε με κινηματογραφική κριτική και πολιτικό δοκίμιο.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top