Fractal

Διήγημα: “H προσγείωση”

Του Νίκου Τακόλα // *

 

f9

 

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Μια θάλασσα σμαραγδιών και σαργασσών. Το αεροπλάνο έφτασε πάνω τους. Τα νησάκια και οι ατόλες πράσινα στολίδια του ωκεανού, καθένα με μια μπορντούρα κάτασπρης ακρογιαλιάς γύρω του. Και τ’ αεροδρόμιο; Αυτό που είναι; Μια πρώτη σκιά ανησυχίας με τύλιξε. Τα νησάκια μικρά, μινιατούρες σα σημαδούρες. Κι όσο πετούσαμε κανένα δεν ήταν μακρύ για διάδρομο προσγείωσης. Κοίταξα το χάρτη. Και τ’ άλλα νησιά μικρά ήταν. Η αγωνία μου μεγάλωνε. Τι θα γίνει τώρα; Γύρισα στο διπλανό μου. Είπα το όνομα του αεροδρομίου στ’ αγγλικά.

-Ναι, ναι, μού ‘κανε χαμογελώντας έντονα -Ναι, δηλαδή τι ναι; ρώτησα στα δικά μας φουρκισμένος. Δεν ξαναπάντησε.

Άλλος κανείς δεν ανησυχούσε. Μόνο εγώ. Έκλεισα τα μάτια μου. Κάποια λύση θα υπάρχει, σκέφτηκα. Ίσως μια μακρουλή ατόλη. Όπως στη ζωή. Κάποια άκρη έχουν όλα κι όταν δεν το βλέπεις. Αλλιώς πώς επιβιώνω; Πρώτη φορά κοιμήθηκα με τόση αγωνία, κλείνοντας τα μάτια. Πώς μπόρεσα; Αρρώστια κατάστασης, άμυνα, παιδική συνήθεια στα δύσκολα. Κάποια στιγμή ξύπνησα από ένα μουγκρητό διαρκείας της μηχανής και ένα γερό τρανταγμό, μπρος πίσω και ύστερα τίποτα. Ετοιμάστηκα να ουρλιάξω, ανοίγοντας τα μάτια μου σίγουρος πως θ’ αντικρίσω τον ψηλό με το δρεπάνι. Μα γύρω μου σιγή και οι επιβάτες πειθαρχημένοι σηκώθηκαν στο διάδρομο για αποβίβαση. Έξω ένα αεροδρόμιο μικρό καμιά εκατοστή μέτρα με τα κτίρια.

-Τι έγινε, ρώτησα τον πιλότο. -Όλα καλά, καλή διαμονή, μου ευχήθηκε. -Πώς προσγειωθήκαμε, ρώτησα λίγο άγρια, λίγο άρρωστα. Με κοίταξε απορημένος. -Κάθετη προσγείωση, κύριε. Θα τη συνηθίσετε σε τούτα τα μέρη..

 

 

* O Νίκος Τακόλας, γεννήθηκε στη Λάρισα και μεγάλωσε στα Γρεβενά. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Eκδοθέντα Βιβλία 3 (biblionet),ΒΡΑΒΕΙΑ διηγήματος πανελλαδικά 2. Συλλογικές συμμετοχές 5. Zει στη Θεσσαλονίκη. Το τελευταίο του βιβλίο “ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΙΦΑΔΑΣ” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Νησίδες”. Στο παρελθόν ασχολήθηκε με κινηματογραφική κριτική και πολιτικό δοκίμιο.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top