Fractal

Νίκος Κεσσανλής / ΑΣΚΤ / Σκέψεις

Γράφει η Βιβή Γεωργαντοπούλου // *

 

ke1

 

Ανεβοκατεβαίνω συνεχώς την Πειραιώς, δρόμο ιστορικό μεν παρατημένο δε, που όμως ευτυχώς δεν του βάλανε πολύ χοντρό χέρι με τα έργα-εκτρώματα, με τα οποία  ασχήμυναν όλο το λεκανοπέδιο εν όψει των ολυμπιακών του 2004. Χόρτασαν καλά όταν τσιμεντάρανε μετά μανίας, διαλύανε κι αντικαθιστούσαν με τόνους και τόνους σίδερο ένα σωρό καταπληκτικές παλιές πέτρινες γέφυρες για παράδειγμα και ουκ ολίγους πανέμορφους σταθμούς του ΗΣΑΠ, περνάω λοιπόν κι απ’ την ΑΣΚΤ και κάθε φορά θυμάμαι τον Νίκο Κεσσανλή. Ξανά και ξανά.

 

Και πάω χρόνια πίσω,όταν ζούσε ο τρομερός αυτός καλλιτέχνης, που ήταν βίος και πολιτεία, ένας άνθρωπος πληθωρικός και ευφυής και ξέρω πώς με την επιμονή του εγκαταστάθηκε η σχολή στα Ελληνικά Υφαντήρια Συκιαρίδη, στο οικόπεδο εκεί, αγκαλιά με τα ωραία απομεινάρια του τεράστιου εργοστασίου και διαπιστώνω, κάθε φορά, πόσο εκπληκτικός και τρελά ατμοσφαιρικός είναι όλος ο χώρος και ανατρέχω στην εγκατάσταση της σχολής απορώντας για το τι ακριβώς έγινε στην αρχή και μετά δεν συνεχίστηκε ομαλά κι έμεινε στάσιμη η αρμονική επέκταση και μια πιο πλήρης κι εμφανής συντήρηση και λειτουργία της. Γιατί δεν μοιάζει με σχολή καλών τεχνών αυτό το κτιριακό σύνολο εκεί, είναι άσχημο κι αφρόντιστο το θέαμά του…

 

ke2

 

Ενώ αντιθέτως τα ιδρύματα πολιτισμού τα επί της Πειραιώς μα και τα… σκυλάδικα, εκ διαμέτρου άσχετα μεταξύ τους βέβαια στην χρήση, αλίμονο, λαμποκοπάνε καινουργίλα και συντήρηση, η ΑΣΚΤ να μη πω τι κάνει… Πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση δεκάρα δεν δίνανε οι διάφοροι αρμόδιοι, ουδέποτε τους ένοιαξε πραγματικά ο πολιτισμός.

Τα δάνεια και τα λεφτά των επιχειρηματιών-ιδιωτών έπεφταν στα ιδρύματα και τα ξενυχτάδικα αφειδώς, ό,τι θέλανε τα κάνανε φυσικά, δικαίωμά τους, αλλά τα λεφτά τα δικά μου, τα δικά σας, των φορολογουμένων πολιτών, όπως φαίνεται, ποτέ δεν κατηφόρισαν στην Πειραιώς για την σχολή. Οι πολιτικοί προτιμούσαν να ρίχνουν σκυλοζεϊμπεκιές και να συν-τρώγουν και να συν-κοτεριάζονται…

Το δε σχέδιο Αθηνά-άκου πώς το ’πανε, Αθηνά- στα σημεία που αφορά την ΑΣΚΤ, είναι ασαφές.

Τα λέει  ο πρύτανης, τα λένε οι καθηγητές κι οι φοιτητές, για να δούμε, θα γλυτώσει απ’ το κυβερνητικό τρίο-κατάρα αυτή η ιστορική σχολή, που θα ‘πρεπε να είναι το πολιτιστικό καμάρι της χώρας μα είναι, μη πω τί είναι ,μια γαντζωμένη ορφανούλα, αφημένη στο μεράκι μερικών σοβαρών ανθρώπων εκεί μέσα…

Θα την αφήσουν άραγε στον ύπνο, που κοιμάται (γιατί κοιμάται, κοιμάται, μη μου λέτε παρηγορητικά άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, κατάντησε να είναι η προσωποποίηση του απ’ τ’ ολότελα καλή είν’ κι η Παναγιώταινα) ή θα της αλλάξουν τα φώτα (που δεν τα έχει κιόλας η καημενούλα);

Προτιμώ πάντως τον ύπνο, μπορεί ν’ αποβεί πιο δημιουργικός καθώς έρχεται μια φουρνιά πιτσιρίκια πολύ μα πάρα πολύ ταλαντούχα, που δεν έχουν καμία σχέση με το… Γούντστοκ-τις αγαπητές,δεν λέω,θείες τις χίππισες και τους μεσήλικες ολίγον από τζαζ κυριούληδες που σπουδάζουν στην ασκτ- και που αυτά τα παιδιά, έτσι θέλω να πιστεύω, δεν θα κλωσήσουν τα παλιά και τζούφια αυγά αλλονών,διότι είναι εντελώς ατίθασα και κυρίως απατρονάριστα κι επιπλέον τα βρήκε κατακέφαλα η κρίση κι αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να μην είναι μαλθακά.

 

ke3

 

Γυρίζοντας λοιπόν σπίτι καταπιάστηκα να ξεφυλλίζω ένα βιβλίο,αφιερωμένο στον Κεσσασνλή, γραμμένο από τον καθηγητή Θανάση Μουτσόπουλο, ενταγμένο σε μια ωραία σειρά των “Νέων” και βυθίστηκα για τα καλά στα έργα του. Ελπίζω την υπέροχη εγκατάσταση στην Ομόνοια να μη την ξηλώσουν,τους έχω ικανούς,δεν φτάνουν οι αναρχοβλάκες και τα χρυσαύγουλα, που από τέχνη δεν σκαμπάζουν χριστό και με τα φτηνοκολοσπρέυ τους γεμίζουν, όπου κι ό,τι βρουν με συνθήματα-εμετικούς καλικαντζάρους, έχουμε και το εκλεγμένο (!) τρίο-κατάρα, που ως γνωστόν, έχει βγει για τα καλά στο τροϊκανό παζάρι, όλα λύσσαξε να τα βγάλει στο σφυρί…

Πολύ περιεκτικό το χοντρόδετο βιβλίο,αν είχε τυπωθεί σε καλύτερο χαρτί θα ήταν τέλειο, αλλά πάλι καλά,έχει πραγματικά πολλές εικόνες και σκέφτομαι ότι το 1997 πραγματοποιήθηκε ευτυχώς και μια μεγάλη αναδρομική παρουσίαση του έργου του στο ΜΜΣΤ, που την είχα επισκεφτεί…

Ο Κεσσανλής ήταν καλλιτέχνης πολυδιάστατος, πρωτοπόρος, ευφυής, εφευρετικός, αυτό να λέγεται. Στα μοντέρνα του, ό,τι υλικό κι αν χρησιμοποιούσε,τους έδινε αμέσως πνοή,υπόσταση, ζωντάνευαν οι μορφές. Ακόμα και τον πιο δύσπιστο απέναντι στην μοντέρνα τέχνη-που πολλά είναι τα παλαβά και  χωρίς λόγο ύπαρξης καμώματά της,δεν λέω-ο Κεσσανλής μπορούσε και μπορεί ακόμα με τα έργα μεγάλης δύναμης, που άφησε, να τον κάνει ν’ αναθεωρήσει!

 

kes4

kes5

kes6

kes7

kes8

 

Πολλά πολλά από μοντέρνα τέχνη δεν ξέρω, ενίοτε κλωτσάω κι εγώ με κάτι θεόκουλα και κάμποσους αλαζόνες βλαμένους, μόνο νιώθοντας μπορώ κάπως να τα κατανοήσω κι απλά θέλησα ν΄αραδιάσω ένα κατεβατό ατακτοποίητες σκέψεις,αυτές που κάνω περνώντας από την σχολή και συνδέοντάς την αναπόφευκτα με τον Κεσσανλή,που κι ο πιο αδαής αντιλαμβάνεται το ξεχωριστό των έργων του.

Χύμα οι σκέψεις,χύμα και τα έργα πάνω και κάτω του Κεσσανλή ,χωρίς λεζάντες και χρονολογίες.

 

kes22

kes9

kes10

kes11

kes12

kes13

kes14

kes16

kes17

kes18

kes19

kes20

kes21

 

 

Αφορμή να θυμηθώ το περσινό μου αυτό μικρό αφιέρωμα στον Νίκο Κεσσανλή διανθισμένο με κάποιους προβληματισμούς και ξέχειλο από ανησυχία για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της χώρας, μια ιστορική και πολύ σπουδαία σχολή, ήταν η ανακοίνωση στις 13 Οκτωβρίου 2014 της παραίτησης του νεοεκλεγέντος πρύτανη της ΑΣΚΤ, του Μάριου Σπηλιόπουλου, πριν κλείσουν καλά καλά δυο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του.

 

* Η Βιβή Γεωργαντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Νομική, έχει ασχοληθεί με την αργυροχρυσοχοΐα ως το 2004, είχε ένα καλλιτεχνίζον βιβλιοπωλείο ως το 2012. Έχει το μπλογκ lesxianagnosisbiblioudegas.blogspot.gr και την ομώνυμη λέσχη Ανάγνωσης από το 2009 μέχρι τώρα.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top