Ποίηση: “Θύμηση”
Του Νίκου Δασκαλόπουλου // *
“Αλίμονο, είναι αλήθεια ν’ απορείς που θέλουν οι θνητοί να ρίχνουν στους θεούς τα βάρη τους· έρχεται λένε το κακό από ‘μας — κι όμως οι ίδιοι, κι από φταίξιμο δικό τους, πάσχουν και βασανίζονται, και πάνω απ’ το γραφτό τους”.
Όμηρος, Οδύσσεια
ακούμπησε το πρόσωπό της στο χέρι της.
“Θεέ μου, πάει καιρός από τότε που
κάποιος με άγγιξε στο μάγουλο”, σκέφτηκε,
όσο η ίδια έτσι όπως κάπνιζε, άγγιζε με τον
παράμεσο τα χείλη της.
μετά από κάποια ώρα, συνειδητοποίησε,
ένιωσε, το άγγιγμα του χεριού της στο
μάγουλό της, στο οποίο είχε στηριχτεί.
για λίγο χαμογέλασε. για λίγο θυμήθηκε,
και πήρε την απόφαση ότι το βράδυ θα έβγαινε.
* O Νίκος Δασκαλόπουλος είναι – όπως λέει – ένας απλός δημοσιογράφος . Συνεργάζεται με το Avopolis (Avopolis.gr, Περιοδικό Platform, Περιοδικό SONIK), κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στην ΑΥΓΗ, στο LiFO.gr κ.α. Aυτή την περίοδο εργάζεται στον ΣΠΟΡ FM και αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό ΣΚΡΑ – Punk.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποιητικές καταδύσεις σε αθέατες πλευρές
Γράφει η Μαρία Λιάκου // Αναστασία Στέρπα «Κομβίο αναμονής», Εκδόσεις Ιωλκός Η νέα σε κυκλοφορία αυτή ποιητική συλλογή πραγματεύεται τη νεότητα, τον χρόνο, τις σχέσεις και τα ψυχικά τραύματα του ανθρώπου. Τα συναισθήματα, ο φόβος ή η ατολμία είναι ένα άλλο
Περισσότερα -
Η επικίνδυνη γοητεία του σινεμά
Γράφει ο Ιωάννης Θ. Θέμελης // * “Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου” Σκηνοθέτης: Γούντι Άλλεν Σενάριο: Γούντι Άλλεν Φωτογραφία: Γκόρντον Γουίλις Ηθοποιοί: Μία Φάροου, Τζέφ Ντάνιελς, Ντάννυ Αϊέλο Βραβεία: Υποψηφιότητα για Oscar πρωτότυπου σεναρίου Τοποθεσία: Η.Π.Α. 1984 Διάρκεια:
Περισσότερα -
Η πνευματικότητά μας είναι πρωτίστως σωματική
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Παραβολή» του Κωνσταντίνου Δ. Τζαμιώτη, Εκδ. «Καστανιώτη», σελ. 144 «Το ανθρώπινο σώμα είναι μια αινιγματική κατασκευή κάποιου ευφυούς αρχιτέκτονα που γνωρίζει το αθέατο, που αγαπά το άγνωστο. Η εξωτερική του μορφή, λιτή, σχεδόν
Περισσότερα -
“Στις αφανείς βεβαιότητες”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Γράφει ο Κώστας Θ. Ριζάκης // στις αφανείς βεβαιότητες μιαν νύχτα έτσι βάθους κιόσκι εστέγασες βουερόν εδώ γδυτό φαύλον δαφνοσκοτάδι γαρουφαλλάκι μοίρα τι ‒προς τι με ανέβασες σε μυρουδιάς αχούς‒ πρόσω ιδίους με χάδι; συλλειτουργών
Περισσότερα -
Αντόν Τσέχωφ – “Τo παλιό σπίτι. Διήγηση του ιδιοκτήτη.”
Μετάφραση- ανθολόγηση: Γιάννης Παπαδόπουλος // * Το παλιό σπίτι έπρεπε να γκρεμιστεί ώστε στη θέση του να σηκωθεί ένα καινούργιο. Οδηγούσα τον αρχιτέκτονα μέσα από τα άδεια δωμάτια και του διηγούμουν εν’ τω μεταξύ μερικές
Περισσότερα -
Ένα ποίημα
Της Θεοδώρας Ατζεμιάν // * Ζωή είναι θα περάσει… κάπως έτσι το σκέφτηκα, και δεν το αναίρεσα. Θλίψη το είπες, και χαμογέλασα. Αλήθειες γραμμένες, στο χρόνο θα μείνουν, βαθιά ριζωμένες. Αγέλαστες κόρες, παρθένες ακόμα, κανείς δεν
Περισσότερα -
Διήγημα: “Οι χαμογελαστοί αληθινά”
Γράφει η Θεοδοσία Αργυράκη-Ασαργιωτάκη // * Το όνομα μου είναι Αντώνης και μου αρέσουν οι αληθινά χαμογελαστοί άνθρωποι, η φύση, το θέατρο, το σινεμά, οι συναυλίες, το διάβασμα, η ζωγραφική, ο αθλητισμός και αρκετά όμορφα
Περισσότερα
