Fractal

Ωδή στον νεοέλληνα διανοούμενο

της Σωτηρίας Μαραγκοζάκη // *

 

img109

 

Ω εσύ του τύπου και της τηλοψίας εκλεκτέ, που αστόχαστα εκφέρεις άποψη επί παντός επιστητού  μπροστά από κάμερες και μικρόφωνα, καθήμενος εκ δεξιών πρώην τηλεπωλητών και μέχρι πρότινος αδίστακτων υπουργίσκων, τους οποίους χλεύαζες κάποτε.

 

Ω εσύ αυλοκόλακα των μεγάλων αφεντικών που επαινείς ανερυθρίαστα για την επιχειρηματική μεγαθυμία τους να εξουθενώνουν απελπισμένους με ψιχία και ανασφάλιστη εργασία.

Ω εσύ υμνητή διαπλεκόμενων μιντιαρχών και παρατρεχάμενων κομματικών παραγοντίσκων που θαυμάζεις για τον παρασιτικό τους βίο κρίνοντας εξ ιδίων από τότε που έφαγες παντεσπάνι ως διορισμένος αντί για πικρό ψωμί από την τέχνη σου και τους οποίους ενώ αποκήρυσσες μετά βδελυγμίας κατόπιν τους προσεταιρίστηκες καθότι σου εξασφάλιζαν κοινό, πωλήσεις, χρήμα, προσβάσεις, δημοσιότητα, κέρδος.

Τρισμέγιστε, εσύ που κάποτε συμμετείχες και διαδήλωνες για ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, για συνδικαλιστικές ελευθερίες, για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και έγραφες π.χ. ενάντια στη χούντα του Πινοσέτ ενώ τώρα εκθειάζεις καθεστώτα τρόμου π.χ. Ουκρανία και «αναγκαίες» οικονομικές κρίσεις με εκατόμβες θυμάτων ως τη μόνη εφικτή προοπτική για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις υπέρ του ιδιωτικού κεφαλαίου βεβαίως- βεβαίως.

Ω εσύ αήθη λιβανιστή και συνδαιτυμόνα των ισχυρών που κατακεραυνώνεις κάθε αντίδραση φοβισμένων, αποκαρδιωμένων και αποκαμωμένων ενάντια στην επέλαση με κάθε κόστος του νεοφιλελευθερισμού και την επικράτηση των θεωριών των «παιδιών του Σικάγου».

Ω εσύ αστόχαστε οπαδέ του Μίλτον Φρίντμαν, εκείνου του αδίστακτου οικονομολόγου – ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους της «Σχολής του Σικάγου», ο οποίος συνέχαιρε τον δικτάτορα Πινοσέτ το 1975 διότι έβαλε τη Χιλή στο «σωστό δρόμο» και τον συμβούλευε: «Αν υιοθετήσετε τη προσέγγιση του σοκ, πρέπει να ενεργήσετε σύντομα, πολλαπλά και ακαριαία»!

Ω εσύ αλαζόνα, «φωτεινέ παντογνώστη» με επισωρευμένες νεκρές γνώσεις και πληροφορίες ξέρω ότι θα αντιτάξεις πάραυτα το Νόμπελ Οικονομίας στον Φρίντμαν ξεχνώντας εκ του πονηρού το Νόμπελ Ειρήνης στον Κίσινγκερ! Συνέχισε, λοιπόν, να πιθηκίζεις τσιτάτα αυτής της Σχολής πολιτικής και ανταγωνισμού της υπερσυντηρητικής νέας Δεξιάς που ως βασικό πυρήνα της έχει τη θεωρία του σοκ και για την επίτευξη των στόχων της μετατρέπει τους πολιτικούς σε καρικατούρες, γραφειοκράτες, μαριονέτες.

Ω εσύ είρωνα που χλευάζεις και χαρακτηρίζεις λαϊκιστές όσους αντιμάχονται την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, όσους διεκδικούν να πληρώνονται όταν εργάζονται, όσους ακόμη υπερασπίζονται τη δημοκρατία, την ισότητα, το κράτος δικαίου και κρούουν τον κώδωνα για τον πρωτόγνωρο εκφασισμό της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Ω εσύ φαύλε που οικτίρεις όσους ακόμη υπερασπίζονται στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής αλληλεγγύης τους αδύναμους, τους «παραβάτες», τους «τζαμπατζήδες» ή τους «λαθρομετανάστες» όπως τους αποκαλείς, τους απόκληρους, απόβλητους, παρίες, δύσμοιρους, ταλαίπωρους, τους εξουθενωμένους από περικοπές και φόρους πεσμένους στα γόνατα πολίτες.

Ω εσύ εκφυλισμένε ογκόλιθε της καθεστηκυίας τάξης, αλλοτριωμένε κι επαναπαυμένε χορτάτε με γκουρμεδάκια ανά τας Ευρώπας, που κουνάς το δάχτυλο στον πεινασμένο «ποντικό» του σούπερ μάρκετ ή στον «φοροφυγά» που όπου να ‘ναι βγάζουν το σπίτι του στο σφυρί.

Ω εσύ που ακόμη να αποκαθηλώσεις από τα ράφια της βιβλιοθήκης σου τον Ουγκώ, τον Ντίκενς, τον Ντοστογιέφσκι, τον Στάινμπεκ, τον Άρθουρ Μίλερ, τον Παπαδιαμάντη, τον Θεοτόκη διακινδυνεύοντας να το μυριστούν οι εξουσιαστές- προστάτες σου και να σε εγκαλέσουν! Αυτοί που θύουν στον κερδώο Ερμή έχοντας κάμει κουρελόχαρτο την πολιτική.

Σε συνθήκες βίαιης μεταστροφής της κοινωνίας σε ζούγκλα συνέχισε μικρόψυχε, δειλέ να προσεγγίζεις χρησιμοθηρικά τα γράμματα και τις τέχνες, τον πολιτισμό, συνέχισε να «πεθαίνεις» για …χειροπιαστή αναγνώριση, να σπέρνεις έριδες και μηδενισμό για να θερίζεις ούριους ανέμους για την πάρτη σου. Συνέχισε να διαγράφεις από το λεξιλόγιό σου λέξεις κι έννοιες όπως: αλτρουισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική αξιοπρέπεια, ανθρωπιά, ειρήνη, συναδέλφωση των λαών, έγερση, εξέγερση, εκμετάλλευση, ταξική κοινωνία, ανισότητες, κοινοκτημοσύνη, επανάσταση.

Αστόχαστε διανοούμενε, «πνευματικέ» άνθρωπε, σπουδαγμένε μα όχι μορφωμένε, homo Harpacticus Neohellenicus. Άραγε τώρα που αλλάζουνε τα κόζια τι έχεις να πεις και προπαντός να πράξεις; «Παλιά μου τέχνη κόσκινο» και ας σε πήρανε χαμπάρι;

 

* Η Σωτηρία Μαραγκοζάκη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top